Ο άνθρωπος μπορεί να γίνει το χειρότερο θηρίο. Αποδείχτηκε στο Δίστομο στις 10 Ιουνίου 1944.
228 αθώοι άμαχοι σφαγιάστηκαν. 117 γυναίκες, 111 άνδρες, τέσσερα βρέφη, γέροντες, 53 παιδιά κάτω των 16 χρονών. 600 σπίτια καταστράφηκαν. Όλα αυτά από τα ναζιστικά γερμανικά στρατεύματα που τέσσερις μέρες πριν είχαν χάσει το πόλεμο στη Νορμανδία! Υπάνθρωποι! Ποιος πλήρωσε για όλα αυτά; Κανένας!
Ο διοικητής του στρατιωτικού τμήματος υπανθρώπων Χάνς Ζάμπελ που εκτέλεσε το αποτρόπαιο έγκλημα,συνελήφθη στο Παρίσι το 1945. Παραδόθηκε στις ελληνικές αρχές. Οι οποίες τον έδωσαν αδιαμαρτύρητα στην τότε Δυτική Γερμανία το 1949!!!
Διαβάζοντας τα αρχεία του Διστόμου δεν ξέρεις ποια μαρτυρία απ΄ όλες να αναδείξεις για να μεταφέρεις το μέγεθος της φρίκης. Ο συγγραφέας Τάκης Λάππας μετά από τη σφαγή μίλησε με κατοίκους που γλίτωσαν από τύχη. Μια μαρτυρία από τις πολλές που συγκλονίζουν είναι της παπαδιάς Κοντύλως:
“Εγώ, τη στιγμή που μας βάλανε στο τουφεκίδι, βύζαινα το κοριτσάκι μου, τη Μαργαρίτα, ενός χρόνου. Μου ρίξανε τρεις σφαίρες. Η μια μού χάλασε το ζερβί χέρι, η άλλη με πήρε ξώπετσα κάτω από το αυτί και η τρίτη χτύπησε στο κεφάλι το κοριτσάκι μου. Της άνοιξε το κεφάλι κι όπως την κράταγα στην αγκαλιά μου όλα τα μυαλά της πετάχτηκαν στα μούτρα μου»…
Το 1946 ο Δ.Κιοσόπουλος επικεφαλής της Υπηρεσίας Εγκλημάτων Πολέμου, σε έκθεση του, έγραψε:
«Αξιωματικοί, υπαξιωματικοί, στρατιώτες διαμοιράζονται εις ομάδας. Περιέρχονται τας οικίας, ως λυσσαλέαι ύαιναι, αιμοβόροι τίγρεις, κανίβαλοι της ζούγκλας! Επιπίπτουν κατά των δυστυχών κατοίκων – αδιακρίτως φύλου, ηλικίας. Σφάζουσι, φονεύουσι, βιάζουσι γυναίκες. Ξεκοιλιάζουσι εγκύους, γέροντες, νέοι είναι θύματα της αιμοβόρου μανίας. Δε φείδονται ουδενός. (…) Φονεύουσιν εντός της οικίας του, την οικογένεια του Κατσινήν – τον Δάσκαλο Καρούμαλον – την Μορωσίαν, σύζυγο Ι. Φιλίππου – σύρουν εκ της κρύπτης της, με σκοπόν διά να τη βιάσουν. Αλλ’ ότε είδον ότι αύτη ήτο έγκυος, διά μαχαίρας διάνοιξαν την κοιλίαν της. Το δε εκχυθέν έμβρυον μετά λύσσης εποδοπάτησαν».
Ατελείωτη φρίκη! Τι απαντά σ΄ όλα αυτά η …πολιτισμένη Γερμανία; Η “ατμομηχανή” της ΕΕ;
50 χρόνια μετά από το Ολοκαύτωμα είχε το θράσος να απαντήσει στις απαιτήσεις των Διστομιτών ότι αυτές δεν έχουν καμία “νομική υπόσταση”. Όπως καμία αξία δεν είχαν για τον “ανθό της γερμανικής νεολαίας” που έγραψε και ο Ρίχτερ οι ζωές 228 ανθρώπων! Ντροπή καμία…
Γιατί έγινε η σφαγή του Διστόμου; Η αφορμή ήταν η δράση του ΕΛΑΣ που είχε λιανίσει τους ναζί. Η αιτία όμως είναι άλλη όπως έχει εξηγήσει σε μια εμπεριστατωμένη ομιλία του ο Μιχάλης Λυμπεράτος, ιστορικός διδάκτορας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Για να εκδικηθούν για την ήττα τους που ήταν πια προδιαγεγγραμένη μετά από την απόβαση στη Νορμανδία, τέσσερις μέρες πριν από το Ολοκαύτωμα στο Δίστομο.
Λέει ο Μ.Λυμπεράτος στην ομιλία του:
“… Η σφαγή είχε συγκεκριμένη σκοπιμότητα, πέραν μιας αυτοματικής φοβικής αντίδρασης της «γάτας που πρόκειται να πιαστεί στη φάκα», όταν διαφαίνεται ότι οι υποσχέσεις του Γκαίμπελς προς τους Γερμανούς και τους συνεργάτες του για το αήττητο του Άξονα ξεθωριάζουν.
Με άλλα λόγια, το γεγονός δεν μπορεί να εξηγηθεί ως ψυχολογικό φαινόμενο, γιατί αλλιώς παραμορφώνεται. Αν, αντίθετα, συνδεθεί με την καθοριστική φάση της ιστορίας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, αυτή της υλοποίησης του σχεδίου Overload, το άνοιγμα, δηλαδή, του δεύτερου συμμαχικού μετώπου στην Ευρώπη με την απόβαση στη Νορμανδία, τότε αποκτά μια πραγματική σημασία που βοηθά στη διαλεύκανσή του (και πιθανώς απαντά στη φιλολογία ότι δεν ευθύνονται ολόκληρα κράτη για τις ιδιομορφίες μιας μικρής ομάδας αξιωματικών ή στο επιχείρημα που διατυπώθηκε για να αντιμετωπιστούν οι απαιτήσεις για αποζημιώσεις ότι ο γερμανικός στρατός αμυνόταν έναντι των αντίστοιχων «ιδιομορφιών» των ανταρτών).
Πράγματι, η σφαγή στο Δίστομο έρχεται την τέταρτη μέρα της απόβασης στη Νορμανδία, όπου διέψευσε την ισχύ της γερμανικού «τείχους του Ατλαντικού» για την κατασκευή του οποίου είχαν επιστρατευθεί και οδηγηθεί στο θάνατο χιλιάδες Ευρωπαίοι εργάτες, ενώ στο μέτωπο του Άρνο στην Ιταλία ο συμμαχικός στρατός πλησιάζει να απελευθερώσει την Ρώμη, ολοκληρώνοντας την επίθεση που εξαπέλυσε στις 11 Μαίου του 1944. Πράγματι, στις 4 Ιουνίου 1944 η Διοίκηση Μάχης της Ιης Θωρακισμένης Μεραρχίας του αμερικανικού στρατού πέρασε από τη γέφυρα του Σαν Τζιοβάνι μέσα σε ένα πλήθος κόσμου που ζητωκραύγαζε τους απελευθερωτές. Στο ανατολικό μέτωπο ο σοβιετικός στρατός στην Ουκρανία καταδιώκει τους Γερμανούς, στις 8 Απριλίου 1944 είχε προσπελάσει τα σύνορα της Τσεχοσλοβακίας, και πλησιάζει πλέον τα σύνορα της Πολωνίας. Στις 9 Ιουνίου, την παραμονή της σφαγής στο Δίστομο, ο Κόκκινος Στρατός εξαπολύει επίθεση και στη Φιλανδία, ενώ η Ρουμανία, κύρια σύμμαχος του Χίτλερ, ζητά να πληροφορηθεί από την ΕΣΣΔ τους όρους ανακωχής.
Ως συνέπεια των εξελίξεων αυτών, οι Γερμανοί έχουν άμεση ανάγκη από στρατιωτικές δυνάμεις, εφόδια και βιομηχανικά υλικά, τμήμα των οποίων προμηθεύονται από την Ελλάδα, αφού για να αντιμετωπιστεί η συμμαχική επίθεση στη Νορμανδία μένει χωρίς δυνάμεις ο γερμανικός στρατός στο Ανατολικό Μέτωπο. Όμως, την ίδια στιγμή, όλες οι γερμανικές εκθέσεις διαπιστώνουν τις τεράστιες δυσκολίες του εγχειρήματος, αφού οι αντιστασιακές ενέργειες αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και ο γερμανικός στρατός φοβάται να αποσύρει μεγαλύτερες δυνάμεις από το ελληνικό έδαφος.
Σε αυτή τη βάση η σφαγή στο Δίστομο ήταν μια κλασική μορφή άσκησης τρομοκρατίας εναντίον του πληθυσμού, χωρίς εμπλοκή σε στρατιωτικές ενέργειες που περιείχαν κινδύνους, πρακτική στην οποία είχε ειδικευθεί ο φασισμός από την εποχή που επιβλήθηκε στη Γερμανία”.
Το Δίστομο,όπως και τα εκατοντάδες άλλα χωριά σ΄ όλη την επικράτεια που “ξεθεμελιώθηκαν” από τους Γερμανούς ναζί δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστούν. Όχι επειδή διεκδικούμε χρηματικές αποζημιώσεις. Αυτό είναι σημαντικό αλλά όχι το κυρίαρχο. Παντού στην Ευρώπη το κτήνος του φασισμού σηκώνει κεφάλι σαν Λερναία Ύδρα. Κι ένα από τα κεφάλια της έχει τη μορφή που είχαν τα κτήνη που μπήκαν στο Δίστομο στις 10 Απριλίου 1944. Επειδή κάποιοι ήθελαν να ξεχάσουμε και σε κάποιο βαθμό το κατόρθωσαν, σήμερα και στην Ελλάδα έχουμε περίπου 500.000 συμπολίτες μας που έριξαν τη ψήφο τους σ΄ ένα κόμμα που στελέχη του έχουν πάνω στο κορμί τους τη σβάστικα.
Κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να συγχωρήσει όσα έκαναν οι Γερμανοί στο Δίστομο κι αλλού. Κυρίως η ελληνική Πολιτεία που επέτρεψε σε ανώτατο στρατιωτικό της να παραστεί σε επιμνημόσυνη δέηση στο Γερμανικό νεκροταφείο στο Διόνυσο. Εκεί που είναι θαμμένοι Γερμανοί που μακέλεψαν την Κρήτη.
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ…
Militaire.gr
Μήνυμα από τον "διαχειριστή" του ιστολογίου ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ : Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη. Ελπίζω να ωφεληθήκατε από αυτό που διαβάσατε. Δεν είμαι δημοσιογράφος, αλλά ένας απόστρατος αξιωματικός της Π.Α. που αποφάσισε να κάνει αυτό που δεν κάνουν οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου