Τό πρῶτο ζήτημα εἶναι αὐτό τῆς Συρίας. Παρότι ὅλος ὁ κόσμος γνωρίζει ἄριστα πλέον τούς σκοπούς τῆς δυτικῆς ἀνάμιξης στήν πολύπαθη χώρα, παρότι ὅλοι ξέρουν ποιός στηρίζει παντί τρόπῳ τούς τζιχαντιστές, παρότι ἡ διεθνής νομιμότητα εἶναι μέ τόν Ἄσαντ καί τή Ρωσία, ἔχει λυσσάξει τό σῦμπαν κατά τῶν τελευταίων καί πασχίζει νά σώσει τούς ἰσλαμοκανίβαλους τοῦ Χαλεπίου ἀπό τήν στρατιωτική ἦττα. Τήν ἴδια στιγμή πού κραδαίνει τό σκιάχτρο τῆς “τρομοκρατίας”! Κι ἄς προηγήθηκαν τά παρόμοια ἐγκλήματα σέ Ἰράκ, Λιβύη, Γιουγκοσλαβία ἀπό τόν ἴδιο δράστη!
Τό δεύτερο ζήτημα εἶναι τῶν ἐπικείμενων ἀμερικανικῶν ἐκλογῶν. Ἀπό τή μιά ἡ τυπική ἐκπρόσωπος τοῦ καθεστῶτος πού ὑπόσχεται νά κάνει τούς ἐφιάλτες μας πραγματικότητα κι ἀπό τήν ἄλλη ἕνας ἐπιχειρηματίας πού ἀναμίχθηκε στήν πολιτική γιά νά ἐκφράσει, ὅπως μπορεῖ, τήν κοινή λογική. Πρέπει ὅμως νά τό κάνει κόντρα σέ ΟΛΑ τά ΜΜΕ τῆς χώρας, κόντρα στό διεθνές στάρ σύστεμ, κόντρα στό Ρεπουμπλικανικό κόμμα του (καί τούς πρώην Προέδρους του), κόντρα στίς ἠλεκτρονικές καλπονοθεῖες τῶν ἀντιπάλων του. Ὁ Φάρατζ μέ τό Brexit ἔδειξε ὅτι τό ἐγχείρημα Τράμπ μπορεῖ νά πετύχει ἀκόμα κι ἔτσι – στήν Ἀγγλία ἔλειπε μόνο τό τελευταῖο ἐμπόδιο. Καί ποιά εἶναι ἡ τελευταία κατηγορία κατά τοῦ Ντόναλντ Τράμπ; Ὅτι πρίν 11 χρόνια μίλησε ἀπρεπῶς σέ ἰδιωτική συζήτηση γιά μιά γυναίκα! Τήν ἴδια στιγμή ἀπέναντί του εἶναι μιά δηλωμένη λεσβία (καί διάσημη κεράτω) ἀλλά κανείς δέν τολμάει νά πεῖ κάτι σχετικό: ἡ ἀνωμαλία εἶναι πιά στό ἀπυρόβλητο καί τόν μπελά τους βρίσκουν μόνο οἱ …κανονικοί.
Πλήρης διαστροφή, πλήρης παραλογισμός, πλήρης ἐπιβεβαίωση τοῦ Ὄργουελ μά καί τοῦ …Ἰωάννη. Ζοῦμε σέ ἐποχές ναζιστικοῦ ζόφου, μόνο πού ὁ σύγχρονος, συλλογικός Χίτλερ δέν ἐκτίθεται σέ μπαλκόνια ἀλλά βυσσοδομεῖ ἀπό τήν χρηματοπιστωτική του τρύπα. Θά βρεθεῖ ἄραγε ὁ Στάλιν πού τοῦ χρειάζεται; Ὅσο ζοῦμε, ἐλπίζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου