Στις συνομιλίες με τον κατοχικό ηγέτη Ακιντσί, ο κ. Νίκος Αναστασιάδης έχει παίξει (και συνεχίζει να παίζει) τον καλύτερο θεατρικό ρόλο του.
Πίσω από «σκηνές» απείρου κάλλους θυμού(!), κόπωσης(!), αδυναμίας(!), δήθεν ανατροπών(!), απομόνωσης(!)
στο Μον Πελερέν, και τα τοιαύτα, παίζει το παιχνίδι που δεν μπόρεσε (of course) να παίξει το 2004 και επιβεβαιώνει πανηγυρικά την επιδίωξη που τότε δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει.
Κρύβεται πίσω από υποτιθέμενες αδυναμίες αντίστασης για να κατορθώσει ό, τι δεν είχε κατορθώσει πριν από 12 χρόνια.
Η ευκαιρία είναι ανεπανάληπτη και βέβαια δεν θα την άφηνε με κανένα τρόπο να πάει χαμένη, τώρα που επιπλέον είναι και Πρόεδρος! Άλλωστε και το υβρεολόγιο για τον Κοτζιά από τον «προεδρικό περίγυρο» είναι «ηχηρό» μέρος του οργανωμένου «προγράμματος» ακύρωσης οποιασδήποτε δυνατότητας ή θέλησης αντίδρασης προς την Τουρκία από οπουδήποτε προερχόμενης.
Ο ίδιος ο Αναστασιάδης δεν χαρακτήρισε «βλάκα» τον Κοτζιά, που πηγαίνει να του χαλάσει τα σχέδια;!
Για τους Ελληνοκύπριους ο «Εφιάλτης» έχει τα άσχημα χαρακτηριστικά του Αναστασιάδη – και αυτό θα το καταλάβουν στο πετσί τους αρκετά γρήγορα αν δεν αντιδράσουν δεόντως σε αυτές τις επόμενες 30 μέρες και εάν δεν «δείξουν εμπράκτως» ότι διαφωνούν κάθετα με τα «μαγειρέματα» του δήθεν Προέδρου τους.
Και ασφαλώς δεν μπορεί να μην υπάρχουν πολλοί Ελληνοκύπριοι που να έχουν μετανιώσει για την ψήφο που είχαν δώσει στον Αναστασιάδη το 2013.
Το θέμα όμως είναι: πού βρίσκονται αυτοί; Και τί περιμένουν για να το εκφράσουν δημόσια; Και τί περιμένουν για να συνειδητοποιήσουν και αυτό το οριστικό πια ξεπούλημα της πατρίδας τους, διότι ο «αρχηγός» τους άλλο είχε υποσχεθεί και άλλο πραγματοποιεί., άλλο συνέχεια λέει και το αντίθετο κάνει.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Αναστασιάδης κιόλας με το «Κοινό Ανακοινωθέν» του 20914 είχε καθαρά μέσα στο μυαλό του χαραγμένο τον δρόμο που θα ακολουθούσε η όλη διαδικασία και ήξερε πολύ καλά όλες τις υποχωρήσεις που θα έκανε σταδιακά, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε ενδεχόμενη αντίθετη γνώμη του κόσμου.
Δυστυχώς, όμως, αν δεν κάνω λάθος – και δεν νομίζω να κάνω λάθος – από το 2014 έως σήμερα έκανε ποτέ διαδηλώσεις για να επιβάλλει αυτός ο κόσμος τη διαφωνία του με τις συνεχείς παλινδρομήσεις και παραχωρήσεις του; Και εάν υπήρξαν κάποιες δημόσιες διαμαρτυρίες, πόσες χιλιάδες άνθρωποι τις πραγματοποίησαν; Ή μήπως ήταν μερικές εκατοντάδες; Ή και κανένας;!
Η ελληνοκυπριακή κοινωνία έδειξε ποτέ με πράξεις και με δύναμη ότι δεν συμφωνεί και δεν ανέχεται ο «Πρόεδρός» της να τη σέρνει προς τον αφανισμό; Απ’ όσα γνωρίζω, αυτό δεν έγινε ποτέ.
Επομένως ο Αναστασιάδης είχε ως τώρα όλη του την άνεση να εξελιχθεί στον πιο ύπουλο και καταστροφικό θεατρίνο της κυπριακής πολιτικής ζωής:
– ένας θεατρίνος που απάτησε και κορόιδεψε με τον χειρότερο τρόπο τους πάντες αδιαφορώντας παντελώς για τη μοίρα του λαού του (μα όντως οι Ελληνοκύπριοι είναι ο «λαός» του ή μήπως αυτός είναι κρυπτότουρκος;!) και, μαζί με τους συνοδοιπόρους της «δησυκής» του κλίκας και την πρόθυμη σύμπραξη των πρώτων προδοτών του ΑΚΕΛ, έστρωσε ένα ωραίο χαλί για να περάσει πάλι, αυτή τη φορά «ειρηνικά αλλά όχι λιγότερο ολέθρια, ο Τούρκος εισβολέας!
Και τί να πούμε για την Ελβετία; Εκεί, αυτές τις τελευταίες μέρες, στο υψόμετρο των 1.000 μέτρων της «απομόνωσης», αλλά μάλλον και της αφθονίας ποτών στα κρύα των αλπικών βουνών του καντονιού της Βω, ο κ. Πρόεδρος συμπλήρωσε με την τελευταία ψηφίδα το μεγάλο ψηφιδωτό που είχε αρχίσει να κατασκευάζει πριν από 12 χρόνια: Nαι, είχε έτσι το απύθμενο, εγκληματικό θράσος να συμφωνήσει την έναρξη όχι μιας πολυμερούς διάσκεψης με ΕΕ, τις πέντε χώρες του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και την άμεσα ενδιαφερόμενη Κυπριακή Δημοκρατία, όπως θα έκανε ένας πατριώτης ηγέτης που αγαπάει και φροντίζει τη χώρα του, αλλά την έναρξη ακριβώς της «πενταμερούς» των τουρκικών απαιτήσεων, με Ελλάδα, Αγγλία, Τουρκία, «τουρκοκυπριακή διοίκηση βορείου Κύπρου» και «ελληνοκυπριακή διοίκηση νοτίου Κύπρου»! Η απόλυτη παραφροσύνη.
Και να ‘ταν μόνον αυτό! Στην «συμφωνία» του με τον Ερντογάν ούτε καν μερίμνησε να υπάρχει κάποια πρόνοια συμμετοχής άλλων κρατών στη διάσκεψη! Τελείως εξωφρενικό, διότι η ασαφής έκφραση της πρότασης (“Other relevant parties shall be invited as needed”) ευνοεί οποιαδήποτε επιλογή και ερμηνεία όπερ σημαίνει καμία επιλογή και καμία υπερισχύουσα ερμηνεία, τουτέστιν καμία συμφωνία για το ποιος και πότε και εάν θα συμμετάσχει!!
Τόση τουρκοφιλία πια! Τα πάντα υπέρ της Τουρκίας και τίποτα για εμάς!
Τέτοιου είδους διπλωματία της καταστροφής από τους Ελληνοκυπρίους δύσκολο να την συναντήσει κανείς αλλού!
Και τί συνέβει το συναρπαστικό; Μα απλά εκείνο που ήθελε ο Ακιντσί απ’ την αρχή των «συζητήσεων» για το Κυπριακό: μακριά από τη Κύπρο, διότι μακριά από τη Κύπρο και τους Κύπριους πολύ πιο εύκολα ενδίδουμε σε προδοτικά αισθήματα, άσχετο κι αν δεν θέλει κανείς να το αναγνωρίσει. Δεν υπάρχει αμφιβολία: ο Αναστασιάδης έκανε το καθήκον του.
Και το πολύ-πολύ, μέγιστη «παραχώρηση» της Τουρκίας, οι 5 του Συμβουλίου Ασφαλείας να (ή θα) μπορούν να παραστούν σαν «απλοί παρατηρητές», δίχως βέβαια δικαίωμα λόγου και αποφάσεων.
Όταν έχεις έναν τέτοιο Πρόεδρο, τί τους θέλεις τους εχθρούς!
Και η ερώτηση είναι η εξής: τί «ανάγκασε» τον Αναστασιάδη στο Μον Πελερέν να συναινέσει για μια «πενταμερή» όπως την εννοεί η Τουρκία;
Μια πενταμερή όπου. εξ ορισμού, ο ίδιος ο Αναστασιάδης αυτοβούλως έπαψε τον εαυτό του από πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας για χάρη της Τουρκίας και συνάμα ακύρωσε την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας της οποίας έγινε ο νεκροθάφτης, παρασέρνοντας και τον ελληνοκυπριακό λαό που τον είχε ψηφίσει πιστεύοντας στα ψέματά του, ενώ αυτός επανειλημμένα, βάναυσα, χυδαία και απάνθρωπα τον «πούλησε» ρίχνοντάς τον σε μια δίνη στην οποία η επιβίωση είναι άκρως προβληματική.
Και μια πενταμερή με Τουρκία χωρίς να έχει υπάρξει ούτε κάποια σύγκλιση σε θεμελιώδη ζητήματα!
Πάντως η απάντηση στην ερώτηση δεν μπορεί ασφαλώς να είναι ότι υπέκυψε στις πιέσεις. Μόνο για μωρά κάτι τέτοιο. Σίγουρα λοιπόν άλλη είναι η απάντηση, και μόνο μία: στο ελβετικό ξενοδοχείο πραγματοποιήθηκε η καταληκτική φάση του σχεδίου που άρχισε με την συμφωνία με τον Χριστόφια το 2006 και μπήκε σε κανονική, ευνοϊκή τροχιά το 2013 με το προεδριλίκι!
Άλλωστε και τα δημοσιευθέντα έγγραφα του Φόρειν Όφφις αυτή την κατεύθυνση δείχνουν.
Έτσι, εάν αυτή η «πενταμερής» εντέλει γίνει στις 12 του Γενάρη 2017 και δεν βρεθεί προηγουμένως ο τρόπος να ακυρωθεί μια για πάντα, εκείνη την ημέρα θα υπογραφεί και η ληξιαρχική πράξη θανάτου της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα εκπληρωθεί και ο δεύτερος διακαής πόθος της Τουρκίας.
Αυτός είσαι, Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας!
Αντίθετα από ό, τι έκανε ο Τάσος Παπαδόπουλος, ο Αναστασιάδης θα μπορεί να πει με όλη την προσήκουσα υπερηφάνεια: «παρέλαβα ένα Κράτος και παραδίδω μια Κοινότητα»! Η κατά Αναστασιάδη «επανένωση» των Κυπρίων!
Με το δίκιο τους, όσοι είναι οπαδοί του και τον συμπαθούν, θα μπορούν να τον χαίρονται ελεύθερα!
Η μόνη ελπίδα τώρα ανάκαμψης βρίσκεται στα χέρια της Ελλάδας.
Εκτός και αν η αντίδραση είναι κυπρογενής, δηλαδή αν κινηθούν ταχύτατα οι διαδικασίες που προβλέπονται από τον κυπριακό συνταγματικό νόμο και ο Αναστασιάδης τεθεί εκτός των «καθηκόντων» του λόγω εμφανούς νοητικής αδυναμίας και βούλησης να υπερασπιστεί τα βασικά συμφέροντα της χώρας.
Η κυπριακή Βουλή έχει την δυνατότητα, αν θέλει, επιβολής empeachement στον Πρόεδρο διαθέτοντας τόσο οφθαλμοφανείς λόγους που κάνει εντύπωση πως έως τώρα δεν το έκανε!
Η δεύτερη «εναλλαγή» είναι ο προδομένος κόσμος να πάρει στα χέρια του τη μοίρα του με τον τρόπο που ξέρει αυτός και που σίγουρα δεν είναι «εν ειρήνη».
Ό, τι είναι να γίνει όμως πρέπει να γίνει αμέσως και χωρίς ενδοιασμούς διότι η Τουρκία χωρίς ενδοιασμούς ενεργεί και θέλει!
Κρύβεται πίσω από υποτιθέμενες αδυναμίες αντίστασης για να κατορθώσει ό, τι δεν είχε κατορθώσει πριν από 12 χρόνια.
Η ευκαιρία είναι ανεπανάληπτη και βέβαια δεν θα την άφηνε με κανένα τρόπο να πάει χαμένη, τώρα που επιπλέον είναι και Πρόεδρος! Άλλωστε και το υβρεολόγιο για τον Κοτζιά από τον «προεδρικό περίγυρο» είναι «ηχηρό» μέρος του οργανωμένου «προγράμματος» ακύρωσης οποιασδήποτε δυνατότητας ή θέλησης αντίδρασης προς την Τουρκία από οπουδήποτε προερχόμενης.
Ο ίδιος ο Αναστασιάδης δεν χαρακτήρισε «βλάκα» τον Κοτζιά, που πηγαίνει να του χαλάσει τα σχέδια;!
Για τους Ελληνοκύπριους ο «Εφιάλτης» έχει τα άσχημα χαρακτηριστικά του Αναστασιάδη – και αυτό θα το καταλάβουν στο πετσί τους αρκετά γρήγορα αν δεν αντιδράσουν δεόντως σε αυτές τις επόμενες 30 μέρες και εάν δεν «δείξουν εμπράκτως» ότι διαφωνούν κάθετα με τα «μαγειρέματα» του δήθεν Προέδρου τους.
Και ασφαλώς δεν μπορεί να μην υπάρχουν πολλοί Ελληνοκύπριοι που να έχουν μετανιώσει για την ψήφο που είχαν δώσει στον Αναστασιάδη το 2013.
Το θέμα όμως είναι: πού βρίσκονται αυτοί; Και τί περιμένουν για να το εκφράσουν δημόσια; Και τί περιμένουν για να συνειδητοποιήσουν και αυτό το οριστικό πια ξεπούλημα της πατρίδας τους, διότι ο «αρχηγός» τους άλλο είχε υποσχεθεί και άλλο πραγματοποιεί., άλλο συνέχεια λέει και το αντίθετο κάνει.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Αναστασιάδης κιόλας με το «Κοινό Ανακοινωθέν» του 20914 είχε καθαρά μέσα στο μυαλό του χαραγμένο τον δρόμο που θα ακολουθούσε η όλη διαδικασία και ήξερε πολύ καλά όλες τις υποχωρήσεις που θα έκανε σταδιακά, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε ενδεχόμενη αντίθετη γνώμη του κόσμου.
Δυστυχώς, όμως, αν δεν κάνω λάθος – και δεν νομίζω να κάνω λάθος – από το 2014 έως σήμερα έκανε ποτέ διαδηλώσεις για να επιβάλλει αυτός ο κόσμος τη διαφωνία του με τις συνεχείς παλινδρομήσεις και παραχωρήσεις του; Και εάν υπήρξαν κάποιες δημόσιες διαμαρτυρίες, πόσες χιλιάδες άνθρωποι τις πραγματοποίησαν; Ή μήπως ήταν μερικές εκατοντάδες; Ή και κανένας;!
Η ελληνοκυπριακή κοινωνία έδειξε ποτέ με πράξεις και με δύναμη ότι δεν συμφωνεί και δεν ανέχεται ο «Πρόεδρός» της να τη σέρνει προς τον αφανισμό; Απ’ όσα γνωρίζω, αυτό δεν έγινε ποτέ.
Επομένως ο Αναστασιάδης είχε ως τώρα όλη του την άνεση να εξελιχθεί στον πιο ύπουλο και καταστροφικό θεατρίνο της κυπριακής πολιτικής ζωής:
– ένας θεατρίνος που απάτησε και κορόιδεψε με τον χειρότερο τρόπο τους πάντες αδιαφορώντας παντελώς για τη μοίρα του λαού του (μα όντως οι Ελληνοκύπριοι είναι ο «λαός» του ή μήπως αυτός είναι κρυπτότουρκος;!) και, μαζί με τους συνοδοιπόρους της «δησυκής» του κλίκας και την πρόθυμη σύμπραξη των πρώτων προδοτών του ΑΚΕΛ, έστρωσε ένα ωραίο χαλί για να περάσει πάλι, αυτή τη φορά «ειρηνικά αλλά όχι λιγότερο ολέθρια, ο Τούρκος εισβολέας!
Και τί να πούμε για την Ελβετία; Εκεί, αυτές τις τελευταίες μέρες, στο υψόμετρο των 1.000 μέτρων της «απομόνωσης», αλλά μάλλον και της αφθονίας ποτών στα κρύα των αλπικών βουνών του καντονιού της Βω, ο κ. Πρόεδρος συμπλήρωσε με την τελευταία ψηφίδα το μεγάλο ψηφιδωτό που είχε αρχίσει να κατασκευάζει πριν από 12 χρόνια: Nαι, είχε έτσι το απύθμενο, εγκληματικό θράσος να συμφωνήσει την έναρξη όχι μιας πολυμερούς διάσκεψης με ΕΕ, τις πέντε χώρες του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και την άμεσα ενδιαφερόμενη Κυπριακή Δημοκρατία, όπως θα έκανε ένας πατριώτης ηγέτης που αγαπάει και φροντίζει τη χώρα του, αλλά την έναρξη ακριβώς της «πενταμερούς» των τουρκικών απαιτήσεων, με Ελλάδα, Αγγλία, Τουρκία, «τουρκοκυπριακή διοίκηση βορείου Κύπρου» και «ελληνοκυπριακή διοίκηση νοτίου Κύπρου»! Η απόλυτη παραφροσύνη.
Και να ‘ταν μόνον αυτό! Στην «συμφωνία» του με τον Ερντογάν ούτε καν μερίμνησε να υπάρχει κάποια πρόνοια συμμετοχής άλλων κρατών στη διάσκεψη! Τελείως εξωφρενικό, διότι η ασαφής έκφραση της πρότασης (“Other relevant parties shall be invited as needed”) ευνοεί οποιαδήποτε επιλογή και ερμηνεία όπερ σημαίνει καμία επιλογή και καμία υπερισχύουσα ερμηνεία, τουτέστιν καμία συμφωνία για το ποιος και πότε και εάν θα συμμετάσχει!!
Τόση τουρκοφιλία πια! Τα πάντα υπέρ της Τουρκίας και τίποτα για εμάς!
Τέτοιου είδους διπλωματία της καταστροφής από τους Ελληνοκυπρίους δύσκολο να την συναντήσει κανείς αλλού!
Και τί συνέβει το συναρπαστικό; Μα απλά εκείνο που ήθελε ο Ακιντσί απ’ την αρχή των «συζητήσεων» για το Κυπριακό: μακριά από τη Κύπρο, διότι μακριά από τη Κύπρο και τους Κύπριους πολύ πιο εύκολα ενδίδουμε σε προδοτικά αισθήματα, άσχετο κι αν δεν θέλει κανείς να το αναγνωρίσει. Δεν υπάρχει αμφιβολία: ο Αναστασιάδης έκανε το καθήκον του.
Και το πολύ-πολύ, μέγιστη «παραχώρηση» της Τουρκίας, οι 5 του Συμβουλίου Ασφαλείας να (ή θα) μπορούν να παραστούν σαν «απλοί παρατηρητές», δίχως βέβαια δικαίωμα λόγου και αποφάσεων.
Όταν έχεις έναν τέτοιο Πρόεδρο, τί τους θέλεις τους εχθρούς!
Και η ερώτηση είναι η εξής: τί «ανάγκασε» τον Αναστασιάδη στο Μον Πελερέν να συναινέσει για μια «πενταμερή» όπως την εννοεί η Τουρκία;
Μια πενταμερή όπου. εξ ορισμού, ο ίδιος ο Αναστασιάδης αυτοβούλως έπαψε τον εαυτό του από πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας για χάρη της Τουρκίας και συνάμα ακύρωσε την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας της οποίας έγινε ο νεκροθάφτης, παρασέρνοντας και τον ελληνοκυπριακό λαό που τον είχε ψηφίσει πιστεύοντας στα ψέματά του, ενώ αυτός επανειλημμένα, βάναυσα, χυδαία και απάνθρωπα τον «πούλησε» ρίχνοντάς τον σε μια δίνη στην οποία η επιβίωση είναι άκρως προβληματική.
Και μια πενταμερή με Τουρκία χωρίς να έχει υπάρξει ούτε κάποια σύγκλιση σε θεμελιώδη ζητήματα!
Πάντως η απάντηση στην ερώτηση δεν μπορεί ασφαλώς να είναι ότι υπέκυψε στις πιέσεις. Μόνο για μωρά κάτι τέτοιο. Σίγουρα λοιπόν άλλη είναι η απάντηση, και μόνο μία: στο ελβετικό ξενοδοχείο πραγματοποιήθηκε η καταληκτική φάση του σχεδίου που άρχισε με την συμφωνία με τον Χριστόφια το 2006 και μπήκε σε κανονική, ευνοϊκή τροχιά το 2013 με το προεδριλίκι!
Άλλωστε και τα δημοσιευθέντα έγγραφα του Φόρειν Όφφις αυτή την κατεύθυνση δείχνουν.
Έτσι, εάν αυτή η «πενταμερής» εντέλει γίνει στις 12 του Γενάρη 2017 και δεν βρεθεί προηγουμένως ο τρόπος να ακυρωθεί μια για πάντα, εκείνη την ημέρα θα υπογραφεί και η ληξιαρχική πράξη θανάτου της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα εκπληρωθεί και ο δεύτερος διακαής πόθος της Τουρκίας.
Αυτός είσαι, Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας!
Αντίθετα από ό, τι έκανε ο Τάσος Παπαδόπουλος, ο Αναστασιάδης θα μπορεί να πει με όλη την προσήκουσα υπερηφάνεια: «παρέλαβα ένα Κράτος και παραδίδω μια Κοινότητα»! Η κατά Αναστασιάδη «επανένωση» των Κυπρίων!
Με το δίκιο τους, όσοι είναι οπαδοί του και τον συμπαθούν, θα μπορούν να τον χαίρονται ελεύθερα!
Η μόνη ελπίδα τώρα ανάκαμψης βρίσκεται στα χέρια της Ελλάδας.
Εκτός και αν η αντίδραση είναι κυπρογενής, δηλαδή αν κινηθούν ταχύτατα οι διαδικασίες που προβλέπονται από τον κυπριακό συνταγματικό νόμο και ο Αναστασιάδης τεθεί εκτός των «καθηκόντων» του λόγω εμφανούς νοητικής αδυναμίας και βούλησης να υπερασπιστεί τα βασικά συμφέροντα της χώρας.
Η κυπριακή Βουλή έχει την δυνατότητα, αν θέλει, επιβολής empeachement στον Πρόεδρο διαθέτοντας τόσο οφθαλμοφανείς λόγους που κάνει εντύπωση πως έως τώρα δεν το έκανε!
Η δεύτερη «εναλλαγή» είναι ο προδομένος κόσμος να πάρει στα χέρια του τη μοίρα του με τον τρόπο που ξέρει αυτός και που σίγουρα δεν είναι «εν ειρήνη».
Ό, τι είναι να γίνει όμως πρέπει να γίνει αμέσως και χωρίς ενδοιασμούς διότι η Τουρκία χωρίς ενδοιασμούς ενεργεί και θέλει!
- Ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο είναι Ελληνιστής, συγγραφέας
- http://mignatiou.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου