06 Νοεμβρίου, 2014

Ο Ναύαρχος Κοσμάς Χρηστίδης εξηγεί τι έκαναν οι Τούρκοι στο Αιγαίο - ΒΙΝΤΕΟ

Πολλά ακούστηκαν ,πολλά γράφτηκαν και πολλά παραλίγο να γραφούν και να προκαλέσουν μεγάλα προβλήματα για τις κινήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο.

Καλό είναι να ακούμε τους ειδικούς. Ο Ναύαρχος Κοσμάς Χρηστίδης , πρώην Α/ΓΕΝ με μια απλή ανάλυση εξηγεί στο τηλεοπτικό δελτίο της κρατικής τηλεόρασης τι προσπάθησαν να κάνουν οι Τούρκοι , πως τους αντιμετωπίσαμε και τι πρέπει αν έχουμε στο μυαλό μας για να μην βρεθούμε προ εκπλήξεων,

Ο κ.Χρηστίδης είπε ότι δεν ανησυχεί για θερμό επεισόδιο.

ΠΗΓΗ

"Πρόσωπο με πρόσωπο" με το κοινό οι πιλότοι των ακροβατικών αεροσκαφών

"Πρόσωπο με πρόσωπο " θα βρεθούν από αύριο οι πιλότοι και οι τεχνικοί των ακροβατικών αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας με τους θαυμαστές τους και συνολικά το κοινό κατά την διάρκεια των πολυήμερων και πολύπτυχων εκδηλώσεων για την Εορτή του Προστάτη της Πολεμικής Αεροπορίας, Αρχαγγέλου Μιχαήλ.

Μετά τις αεροπορικές επιδείξεις των αεροσκαφών F-16 ''Ζεύς'' και Τ-6Α ''Δαίδαλος'' κατά τη διάρκεια του εορτασμού του Προστάτη της Πολεμικής Αεροπορίας - από την Πέμπτη 6 έως και την Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014- τα μέλη των ομάδων επιδείξεων θα είναι στις Αεροπορικές Βάσεις Λάρισας (110 Πτέρυγα Μάχης), Σούδας (115 Πτέρυγα Μάχης) και Καλαμάτας (120 Πτέρυγα Εκπαίδευσης Αέρος)', στην ...διάθεση του κοινού το οποίο θα έχει τη δυνατότητα να τα γνωρίσει από κοντά!
''Ελληνες ψηλά το κεφάλι''
Να σημειωθεί ότι η Πολεμική Αεροπορία έχει κατακλυστεί με αιτήματα για επιδείξεις ανά την Ελλάδα, ιδίως μετά τις παρουσίες στις πρόσφατες παρελάσεις - και το μήνυμα του πιλότου ''Ελληνες ψηλά το κεφάλι''- αλλά και σε εκδηλώσεις στο εξωτερικό όπου εντυπωσίασαν. Επίσης τα σχετικά βίντεο στο youtube ...σαρώνουν!,

Τρεις μήνες πίσω πάει η "αποκατάσταση" των συντάξεων αποστράτων!

Σε κατάσταση συναγερμού βρίσκονται οι απόστρατοι. Οι πληροφορίες που έχουν οι ενώσεις τους δεν είναι ευχάριστες. Σύμφωνα μ΄ αυτές το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους δεν έχει λάβει καμία οδηγία από το υπουργείο Οικονομικών και συγκεριμένα από τον αναπληρωτή υπουργό Χρήστο Σταϊκούρα ώστε να προχωρήσει η μερική αποκατάσταση των συντάξεων των αποστράτων!

Υπενθυμίζουμε ότι ο πρωθυπουργός από την ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη αλλά και από το βήμα της Βουλής είχε πει ότι οι μισθοί των εν ενεργεία αλλά και οι συντάξεις των αποστράτων θα “διορθώνονταν” έστω μερικώς. Και όλοι ανέμεναν ότι αυτό θα γινόταν από τον Νοέμβριο.

Χθες έγινε γνωστό μέσω ανοιχτής επιστολής που έστειλαν στον πρωθυπουργό οι στρατιωτικοί της ΠΟΕΣ ,ότι οι μισθοί τους δεν πρόκειται να μεταβληθούν προς το καλυτερο μέχρι το τέλος του χρόνου.

Τώρα και οι απόστρατοι ανησυχούν αφού όπως μαθαίνουν θα χρειαστούν τουλάχιστον τρεις μήνες ακόμη για να δουν την όποια “διόρθωση”!

ΠΗΓΗ

Ειδήσεις για success story Σαμαρά: Παραγράφηκαν υποθέσεις διαφθοράς και επίορκων κρατικών λειτουργών με την συναίνεση του ΥΠΟΙΚ

Του Βασίλη Ευθυμίου

Ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης αποκάλυψε στο koutipandoras.gr πως ο πρώην Γενικός Γραμματέας Εσόδων Χάρης Θεοχάρης, ήταν εκείνος που μέσω επίσημης αλληλογραφίας του ζήτησε να μην του υποδεικνύει την άσκηση φορολογικών ελέγχων ούτε καν σε περιπτώσεις διαφθοράς. Όπως μας ανέφερε μάλιστα ο κ. Ρακιντζής το αιτιολογικό του υπουργείου Οικονομικών και συγκεκριμένα του κ. Θεοχάρη βασιζόταν στο ότι συγκεκριμένοι έλεγχοι που προγραμματίζονταν από την κεντρική υπηρεσία μέσω του ειδικού συστήματος ανάλυσης κινδύνου θα καθυστερούσαν, καθώς θα προσθέτονταν επιπλέον περιπτώσεις από πλευράς του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης. Μάλιστα, ο κ. Ρακιντζής μας τόνισε, μεταξύ άλλων, πως έκτοτε ακολουθείται η συγκεκριμένη τακτική και πως μέχρι σήμερα το αίτημα του πρώην Γενικού Γραμματέα Εσόδων ούτε έχει αποσυρθεί από την νέα ηγεσία του ΥΠΟΙΚ, ούτε έχει ζητηθεί να αλλάξει το παραμικρό από τον αντικαταστάτη του κ. Θεοχάρη.

Την ίδια ώρα, μιλώντας στο koutipandoras.gr ο κ. Ρακιντζής έκανε λόγο για ένα δίχτυ προστασίας της κυβέρνησης Σαμαρά σε επίορκους και διεφθαρμένους δημόσιους λειτουργούς μέσω ενός νέου...
πλέγματος νομοθετικών ρυθμίσεων που παρεμποδίζει τη λογοδοσία και την τιμωρία τους για σειρά ποινικών υποθέσεων που βλέπουν το φως της δημοσιότητας αλλά που οι περισσότερες πλέον όπως μας αποκάλυψε ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, έχουν τεθεί στο αρχείο.

Ο κ. Ρακιντζής, απαντώντας μάλιστα εγγράφως σε σχετική ερώτηση του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πάνου Καμμένου, αποκάλυψε την ύπαρξη 14 νομοθετικών παρεμβάσεων που απαλλάσσουν δημόσιους λειτουργούς από ποινικές και αστικές ευθύνες - ακόμη και αναδρομικά. Έτσι, ουσιαστικά στοιχειοθέτησε παλαιότερες καταγγελίες στις οποίες είχε προβεί στη Βουλή περί παρακώλυσης του ελέγχου «επωνύμων πολιτών». Ειδικότερα, πρόκειται για τις εξής περιπτώσεις:

1) Στον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων νομιμοποιήθηκαν αναδρομικά υπερβάσεις ύψους 30 εκατ. ευρώ (άρθρο 39 παρ. 12 του Ν. 4024/2011) που είχαν βεβαιωθεί από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.

2) Στον ΟΚΑΝΑ δεν αναζητήθηκαν επιβεβαιωμένες καταβληθείσες υπερβάσεις (άρθρο 111 του Ν. 4172/2013).

3) Διαγραφή χρεών δημοτικών επιχειρήσεων και απαλλαγή των διοικήσεων τους καθώς και των συνυπόχρεων ιδιωτών (Ν. 4071/2012 και 4170/2013).

4) «Η διάταξη των 20 ημερών». Με το άρθρο 1 του Ν. 4254/2014 τροποποιήθηκε το άρθρο 263α του Ποινικού Κώδικα ώστε συγκεκριμένες κατηγορίες προσώπων των ΝΠΙΔ να μη θεωρούνται εν δυνάμει υποκείμενα εγκλημάτων σχετικών με την υπηρεσία. Η ρύθμιση αυτή έμεινε ενεργή μόνον για 20 μέρες προκειμένου να μπορεί να γίνεται «επίκληση της ευνοϊκότερης διάταξης».

5) Στον ΟΑΕΕ παύτηκαν εκκρεμείς ποινικές διώξεις σχετικά με διάθεση πόρων του οργανισμού (άρθρο 20 του Ν. 4255/2014).

6) Στο υπ. Υγείας παύτηκε η αναζήτηση ως αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών που χορηγήθηκαν ως επιδόματα μεταπτυχιακών σπουδών σε προϊσταμένους των γενικών διευθύνσεων (άρθρο 51 παρ. 9 του Ν. 3918/2011).

7) Με το άρθρο 68 του Ν. 4139/2013 τροποποιήθηκε το άρθρο 235 του Ποινικού Κώδικα που προέβλεπε ότι «δεν συνιστά δωροδοκία η απλή υλική παροχή προς έκφραση ευγνωμοσύνης». Η διάταξη καταργήθηκε αργότερα με παρέμβαση του κ. Ρακιντζή.

8) Απαλλαγή από κάθε ευθύνη των μελών των διοικητικών συμβουλίων των ελληνικών τραπεζών που αποφάσισαν τη συμμετοχή στους στο πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων (PSI) αλλά και στελεχών της Τράπεζας της Ελλάδος για την απόφαση συμμετοχής του Κοινού Κεφαλαίου των ΝΠΔΔ και των ασφαλιστικών φορέων σε πρόγραμμα ανταλλαγής τίτλων του ελληνικού Δημοσίου (άρθρο 3 παρ. 8, 9 και 10 του Ν. 4046/2012).

9) Αναστολή της ποινικής δίωξης των προσώπων στα οποία είχε ανατεθεί ή πρόκειται να ανατεθεί η νόμιμη εκπροσώπηση των εταιρειών που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων του ΤΑΙΠΕΔ για οφειλές των εταιρειών προς Δημόσιο, ΝΠΔΔ, ασφαλιστικούς οργανισμούς, περιφέρειες και δήμους (άρθρο 31 παρ. 4 του Ν. 4141/2013).

10) Παροχή ασυλίας από κάθε κατηγορία περί απιστίας στον πρόεδρο, τα μέλη του ΔΣ και τα στελέχη των τραπεζών για τη σύναψη δανείων με νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, του ευρύτερου δημόσιου τομέα, εφόσον πληρούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις (άρθρο 78 του Ν. 4176/2013).

11) Τα μέλη του ΔΣ ή άλλου συλλογικού οργάνου της ΛΑΡΚΟ δεν έχουν ποινική, αστική, διοικητική ή άλλη ευθύνη κατά την άσκηση των καθηκόντων τους που αφορούν την αποκρατικοποίηση ή την αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων της ΛΑΡΚΟ (άρθρο 9 παρ. 2 του νόμου 4224/2013).

12) Ανεστάλησαν όλες οι ποινικές διώξεις για προέδρους και μέλη ΔΣ αγροτικών συνεταιρισμών, καθώς και για τα στελέχη τους με την προϋπόθεση ότι οι συνεταιρισμοί συγχωνεύονται ή τίθενται σε εκκαθάριση (άρθρο 19 του Ν. 4224/2013).

13) Ανεστάλη η ποινική δίωξη και η εκδίκαση των ποινικών υποθέσεων για το αδίκημα της μη καταβολής χρεών και ασφαλιστικών εισφορών για ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που δεν έχουν πτωχευτική ικανότητα (άρθρο 55 του Ν. 4262/2014)

14) Παρατάθηκε για ένα χρόνο η λειτουργία έξι αυθαίρετων ταβερνών, που αποτελούν επέκταση παλιών ποιμνιοστασίων, στο Εθνικό Πάρκο Σχινιά - Μαραθώνα (περιοχή NATURA), παρόλο που είχαν κριθεί κατεδαφιστέες, τους είχε αφαιρεθεί η άδεια και είχαν σφραγιστεί από το δήμο (άρθρο 63 του Ν. 4280/2014).

ΠΗΓΗ

Σχόλιο ιστολογίου: Το ΥΠΟΙΚ μπορεί να μη βρίσκει τον χρόνο να ασχοληθεί με την αποκατάσταση, έστω μέρους, των παρανόμως, κατά το ΣΤΕ, παρακρατηθέντων από τα στελέχη των ΕΔ και των ΣΑ αλλά έχει τον χρόνο να χαρίζει εκατοντάδες εκατομμύρια που κατασπαταλήθηκαν παράνομα και να απαλλάσσει από τις ποινικές ευθύνες τους επίορκους και διεφθαρμένους δημοσίους λειτουργούς κατά τον Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης. Να χαιρόμαστε το κράτος δικαίου που ζούμε και να μην ξεχνάμε ότι εμείς τους ψηφίσαμε ...

"Τουρκία προς τα που -το- πας";

Του πρέσβη ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Π. ΜΑΛΛΙΑ*

Δώδεκα χρόνια πριν, ο Pετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θριαμβευτής των εκλογών του 2002, επέλεξε να πραγματοποιήσει την πρώτη του επίσκεψη στην Αθήνα.

Ήδη η επίσκεψη αυτή περιείχε μια χαρακτηριστική της τουρκικής δημοκρατίας αντίφαση. Νικητής ο Ερντογάν δεν μπορούσε εν τούτοις να γίνει πρωθυπουργός… Λόγω αντιρρήσεων (το γράφω απλουστευτικά) του στρατού “θεματοφύλακα” πριν την αναθεώρηση του τουρκικού συντάγματος. Στην πράξη όμως του κεμαλικού κατεστημένου.
Στην Αθήνα, προκάλεσε θετικές εντυπώσεις, που αργότερα μετατράπηκαν σε θαυμασμό λανθάνοντα και απροκάλυπτο.
Ισλαμιστής και μεταρρυθμιστής ο ίδιος, έχοντας αφήσει το καθαρό πολιτικό-ιδεολογικό του στίγμα στην Δημαρχία Κωνσταντινουπόλεως, επέλεξε αρχικά να διακηρύξει ότι θα οδηγήσει την Τουρκία στην Ευρώπη.

Τον πιστέψαμε, τον ενθαρρύναμε και τον στηρίξαμε. Άλλωστε η “αγκίστρωση” της Τουρκίας στην Ευρώπη ήταν από το Ελσίνκι (Δεκέμβριος 1999) και μετά στρατηγική επιλογή όλων των ελληνικών κυβερνήσεων. Ήταν και εξακολουθεί να παραμένει το Σχέδιο Α, καθώς φοβούμαι ότι δεν υφίσταται ακόμη Σχέδιο Β.

Η Τουρκία ένιωθε ότι βρήκε στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως των κυβερνητών της, βασικό στήριγμα στη προοπτική αυτή.

Παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε ομοφωνία μεταξύ των κυβερνήσεων του Κώστα Σημίτη και του Κώστα Καραμανλή ως προς συγκεκριμένες πρόνοιες των Συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Ελσίνκι.

Στις 3 Οκτωβρίου 2005, χάρις στις προσπάθειες της ελληνικής κυρίως διπλωματίας, η έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία έγινε με ένα πακέτο όρων και προϋποθέσεων που καλύπτει –έτσι τουλάχιστον πιστεύουμε- σε μεγάλο βαθμό τις ανησυχίες και ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της Ελλάδος και της Κύπρου.

Τις παραμέτρους του πακέτου αυτού επικαλούμαστε τώρα άλλωστε.

Παράλληλα, ταυτόχρονα με την παντοκρατορία -σκόπιμα επιλέγω τον όρο- του AKP και του Ερντογάν στο εσωτερικό και την πρωτοφανή του στήριξη και απήχηση από (στα) λαϊκά στρώματα και όχι μόνο, εξοστρακίστηκαν θεσμικά με συνταγματικές μεταρρυθμίσεις και τέθηκαν υπό έλεγχο η διώχθηκαν εξωθεσμικά οι κατεστημένοι κεμαλικοί θεσμοί που θα μπορούσαν να ανακόψουν την πορεία του Ερντογάν προς την απόλυτη εξουσία. Απόλυτη ή απολυταρχική;
Στο στόχο η δικαστική εξουσία, οι στρατιωτικοί και βέβαια οι δημοσιογράφοι, τα ΜΜΕ και η κοινωνία των πολιτών. Ακόμη από την Διπλωματική Υπηρεσία σταδιακά απομακρύνθηκαν εγνωσμένης αξίας στελέχη. Δεν ξέρω αν πρέπει να πω ευτυχώς ή δυστυχώς. Ακούω ότι η νέα γενιά διπλωματών -όχι μόνο ηλικιακά- διακρίνεται από την προσήλωση της στον μεγαλοπρεπές δόγμα Νταβούτογλου.

Το σύστημα Ερντογάν σταδιακά σηματοδότησε την δίωξη του κεμαλισμού και τη σταδιακή αποστέωση του κοσμικού χαρακτήρα της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Παράλληλα όμως -ας μην ξεχνάμε- η Τουρκία εξελίχθηκε γρήγορα σε παίκτη με υπερφερειακή εμβέλεια, έχοντας λόγο και διεκδικώντας ρόλο σε όλα τα καίρια θέματα της παγκόσμιας ατζέντας. Μια χώρα με εξαιρετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, οικονομική ευρωστία, με μεγάλη καταναλωτική αγορά και δαπάνη και πάνω απ” όλα με αχαλίνωτη φιλοδοξία.

“Με την Τουρκία συζητούμε όλα τα θέματα που βρίσκονται στο φως του ηλίου” έλεγε μόλις πριν από λίγα χρόνια η επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας Χίλαρι Κλίντον. Και έτσι ήταν τα πράγματα.
Με μια μικρή όμως διαφορά. Για τους Ερντογάν-Νταβούτογλου η σημασία που είχε η Τουρκία για την Ουάσιγκτον εκτιμήθηκε σταθερά ως σημαντικότερη από την σημασία με τη οποία έγιναν αντιληπτά τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην Άγκυρα. Δεν μπορώ να επικρίνω την Τουρκία γι’ αυτό. Στη πράξη η Τουρκία έκανε πράξη κάτι που πολλοί θα επιθυμούσαν να πράξουν…Άλλωστε, η ηγεσία του ΑΚΡ το έλεγε δημόσια και όπως προκύπτει από τις εξελίξεις το εννοούσε.

Ήμουν πια πρέσβης στην Ουάσιγκτον, όταν ο πρωθυπουργός Ερντογάν πραγματοποίησε το 2007 μια από τις πυκνότερες τότε σε σχέση με σήμερα επισκέψεις του. Παρακολούθησα μια ομιλία του στο Center for Strategic and International Studies.

Γύρισα στην Πρεσβεία και έγραψα ένα τηλεγράφημα μεταδίδοντας τις εντυπώσεις μου στην Αθήνα. Θυμάμαι ότι αυτό που θέλησα να αποτυπώσω ήταν ότι ο Ερντογάν μίλησε μόνο για τα όσα συμβαίνουν εντεύθεν της ανατολικής όχθης του Βοσπόρου. Ιράν, Ιράκ, Μεσανατολικό κλπ. Η περιφερειακή θέση, η βούληση και οι δυνατότητες της Τουρκίας να πρωταγωνιστήσει. Λέξη για Ευρώπη και Ευρωπαϊκή Ένωση. Λέξη για Ελλάδα και βέβαια λέξη για την Κύπρο.

Δεν ήταν μια επιτηδευμένη ομιλία. Είπε αυτά που πίστευε. Πολλοί τόσο στην Ουάσιγκτον, στις Βρυξέλλες και αλλού στην Ευρώπη -της Αθήνας μη εξαιρουμένης- μάλλον κάτι δεν θελήσαμε ή δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε.

Και όμως, τα μηνύματα ήσαν καθαρά, τουλάχιστον όσο καθαρά ήσαν και τα λόγια -από τότε- του κ. Ερντογάν και του καθηγητού κ. Νταβούτογλου.
Ήταν η ίδια εποχή που η έγκριτη Washington Post φιλοξενούσε άρθρα κορυφαίων Αμερικανών αναλυτών που περιέγραφαν με θαυμασμό τον Νταβούτογλου ως τον“Κίσινγκερ της Τουρκίας”.
Θα ήταν άδικο να λεχθεί ότι άλλος ήταν εκείνος ο Ερντογάν και άλλος είναι σήμερα. Όχι, ο ίδιος είναι. Απλά εμείς, οι άλλοι, δεν αναφέρομαι μόνο στην Ελλάδα, μάλλον κάναμε ότι δεν καταλαβαίναμε. Η μάλλον καταλαβαίναμε αυτό που θέλαμε, και όχι αυτό που βλέπαμε.

Διαβάζω στο ημερολόγιο μου , στα μέσα Μαρτίου 2009, μερικούς μήνες πριν φύγω από την Ουάσιγκτον. Οι ηγεσίες των Αμερικανό – Εβραϊκών Οργανώσεων της πανίσχυρης ΑΙPAC (American Israeli Public Affairs Committee) συμπεριλαμβανομένης, προεξοφλούσαν ότι “το επεισόδιο του Νταβός μεταξύ του Ταγίπ Ερντογάν και του Σιμόν Πέρεζ δεν επρόκειτο να θέσει σε κίνδυνο τις σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ”. Ήσαν εξίσου σημαντικές και για τους δύο. Την πεποίθηση τους στήριζαν στο γεγονός ότι κατά τα δικά τους λόγια “the permanent structures” (οι μόνιμες δομές) των δύο χωρών “συνεννοούνται και δεν θα αφήσουν τις πολιτικές σκοπιμότητες να τις υπονομεύσουν”. Έπεσαν έξω. Ομολογώ ότι έπεσα και εγώ έξω στις εκτιμήσεις μου.

Στη πραγματικότητα, η Τουρκία του Ερντογάν έστελνε από τότε το μήνυμα στο Ισραήλ ότι οι σχέσεις είναι σημαντικότερες για το Τελ-Αβίβ απ” ότι για τη Άγκυρα. Και όμως ελάχιστοι στη Ουάσιγκτον το 2009 θα διακινδύνευαν την πρόβλεψη ότι η Τουρκία και ο Ερντογάν θα μπορούσαν να γυρίσουν την πλάτη στο Ισραήλ. Και όμως τούτο έγινε. Χωρίς να σημαίνει ότι μια μέρα, η οποία δεν αποκλείεται να έλθει συντομότερα απ” ότι πιστεύουμε, δεν θα αποκατασταθούν σε επίπεδο διπλωματίας και πολιτικής. Δεν θα έχουν όμως τη στήριξη της κοινής γνώμης, εάν υποθέσουμε βέβαια ότι βαρύνει στην πολιτική. Διότι τουλάχιστον σε επίπεδο της τουρκικής κοινής γνώμης, η ζημιά εκτιμώ ότι είναι ανεπανόρθωτη.

Σταδιακά, από τα τέλη του 2010, η Τουρκία από χώρα, κράτος “πρότυπο” για την Μέση Ανατολή αναδεικνύεται σε μέρος του προβλήματος, κυρίως στα θέματα που αφορούν επι μέρους προτεραιότητες της αμερικανικής πολιτικής. Ταυτόχρονα ραγίζει ο καθρέπτης των σχέσεων της με το σύνολο σχεδόν των πρωταγωνιστών στη Μέση Ανατολή και Βόρειο Αφρική (Αίγυπτος, Συρία και Λιβύη).

Στην ευρωπαϊκή πολιτική, δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν αναφέρομαι, γιατί απλά δεν υφίσταται. Όπου εκδηλώθηκε, επρόκειτο για κακοσχεδιασμένη πολιτική επιχείρηση χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Η μάλλον ορθότερα με τέλος που δεν έχουμε ακόμη δει και με μέση που δεν έχει καμία σχέση με την αρχή.
Η Λιβύη κυρίως είναι η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση Ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας αποτυχία. Όπως αποτυχία ήταν και η πρώτη αντίδραση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων όταν εκδηλώθηκαν τα ανατρεπτικά γεγονότα στην Τυνησία. Να θυμίσω τις δηλώσεις Γάλλων αξιωματούχων που τάχθηκαν αμέσως υπέρ του Μπεν Αλι;

Θυμίζω επίσης την επιμονή του Ερντογάν για το χειρισμό της κρίσης στην Αίγυπτο (να φύγει ο Μουμπάρακ), την καθυστέρηση έγκρισης της δράσης του NATO στην Λιβύη και την διαφοροποίηση με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. Σε γενικότερους και ειδικότερους χειρισμούς στην Συρία.

Οι επιλογές έχουν ένα κόστος. Πριν λίγες μέρες η Τουρκία, υπέστη μια οδυνηρή διπλωματική ήττα στα Ηνωμένη Έθνη. Δεν εξελέγη στο Συμβούλιο Ασφάλειας. Δεν την ψήφισαν προφανώς οι δυτικοί σύμμαχοι της και η συντριπτική πλειοψηφία των Αραβικών και Μεσανατολικών χωρών. Πέντε χρόνια πριν αυτό ήταν αδιανόητο. Και όμως έγινε σε μια στιγμή που η Τουρκία είχε επενδύσει οικονομικά, πολιτικά και διπλωματικά στη επανεκλογή της.

Επιπλέον, η Τουρκία έχει υποχρεωθεί να αποσύρει ή να ανακαλέσει τους πρέσβεις της από το Ισραήλ, την Συρία, την Αίγυπτο και την Λιβύη. Μάλιστα και από τη Λιβύη, η κυβέρνηση της οποίας συνεδριάζει σε ένα πλοίο κάπου στην Βεγγάζη.

Το δόγμα της πολιτικής “μηδέν προβλημάτων με τους γείτονες” του καθηγητή Νταβούτογλου, εφαρμόσθηκε από το σημερινό δίδυμο εξουσίας της Άγκυρας σε πολιτική “μηδέν φίλων” στην περιοχή. Με εξαίρεση, κατά τους Ερντογάν-Νταβούτογλου, τις σχέσεις με την Ελλάδα. Αλώστε , γι’ αυτό το λόγο οι δυο χώρες εγκαινίασαν τις κοινές συνεδριάσεις των δύο κυβερνήσεων υπό την Συμπροεδρία των δύο Πρωθυπουργών.

Ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας έχει η Τουρκία – συγκεκριμένες Δομές της – και με το ΙSIL στο Κομπάνι και αλλού. Αλήθεια, μπορεί να σκεφθεί κανείς ποία θα είναι η σημασία του Χαλιφάτου του ISIL στην ίδια την Τουρκία, την μέρα που οι Τούρκοι αποφασίσουν να επαναφέρουν δημοκρατικά στην εξουσία τους Κεμαλιστές; Τίνος μακρύ χέρι θα είναι οι τζιχαντιστές του Χαλιφάτου; Εκτός βέβαια αν κάποιοι εκτιμούν ότι το AKP και ο Ερντογάν δεν πρόκειται ούτως ή άλλως να εγκαταλείψουν την εξουσία.

Δύο λόγια για τα καθ” ημάς. Τώρα έρχεται και πάλι η σειρά της Κύπρου και στο βάθος και της Ελλάδος.
Η χώρα που κατέχει παράνομα το 40% του εδάφους της Κύπρου έχοντας δημιουργήσει ένα νέο τοίχος της ντροπής στην Ευρώπη, εδώ και σαράντα χρόνια , επιδιώκει να εμπεδώσει τα τετελεσμένα γεγονότα και στις θαλάσσιες ζώνες της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η Απόφαση της Κύπρου να διακόψει – στην πραγματικότητα να αναστείλει τον διάλογο – σίγουρα δεν στερείται κόστους. Ας διαβάσει κανείς τις δηλώσεις »μέσα από τις γραμμές ». Θέλω να ελπίζω ότι η απόφαση έχει καλώς σταθμισθεί. Επίσης, ότι η επιστροφή στην status quo ante κατάσταση δεν θα έχει πρόσθετους επαχθείς όρους.

Επιπλέον, να μην ξεχνάμε ότι η σύμμαχος Τουρκία εξακολουθεί να διατηρεί την απειλή πολέμου κατά της Ελλάδος (casus belli), εάν η Αθήνα αποφασίσει να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Εδώ και μερικές δεκαετίες λέγουμε ότι έχουμε το αναφαίρετο αυτό δικαίωμα σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο.

Μερικές φορές η ίδια μας η πρόσφατη και μη συμπεριφορά θα μπορούσε να αποτελέσει ασφαλέστερη πυξίδα πλοήγησης. Όταν επί τέσσερις σχεδόν δεκαετίες ισχυρίζεσαι ότι έχεις ένα ισχυρό δικαίωμα χωρίς να το κάνεις πράξη, τότε καλλίτερα να αναρωτηθείς τι δεν έχεις κάνει σωστά.

Πολιτική των αντιφάσεων η επιλογή της Τουρκίας. Με σταθερή όμως διεκδίκηση και ζητούμενο.

Πολιτική των αντιφάσεων η απάντηση της Αθήνας. Χωρίς ανάγκη περαιτέρω εξειδίκευσης.
Αλήθεια , σήμερα με όσα ανακοινώνονται και με όσα – όπως μαθαίνω – δεν ανακοινώνονται διερωτώμαι : ποιο θα ήταν το “πολιτικό κόστος” μιας ανακοίνωσης της Αθήνας ότι παγώνουν οι προοπτικές για τη νέα κοινή συνεδρίαση των δυο κυβερνήσεων; Δηλαδή απλά το αυτονόητο.

Χωρίς να διεκδικώ το αλάθητο, προσπάθησα να καταγράψω, παραλείποντας αρκετά είναι αλήθεια, ότι η πολιτική των Ερντογάν και Νταβούτογλου, πάνω από μια δεκαετία, είναι συνεπής. Όχι μόνο αδιαφορούν επιδεικτικά για την ευρωπαϊκή και αμερικανική γνώμη αλλά στη Συρία, στην Αίγυπτο και αλλού επιλέγουν την σύγκρουση με τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά συμφέροντα.

Γιατί να σεβαστούν τα Κυπριακά ή τα Ελλαδικά;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ΗΠΑ έχουν από την πλευρά τους επιλέξει να εφαρμόζουν την γνωστή συνταγή της πολιτικής των » δύο μέτρων και δύο σταθμών ».
Άλλη απέναντι στην Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν (Κριμαία και Ανατολική Ουκρανία) και άλλη απέναντι στην Τουρκία (Κύπρος).
Αυτό που ξεχνούμε είναι ότι ακριβώς αυτή η ασυνέπεια αποτελεί την χειρότερη συνταγή για την άσκηση πειθούς και παραδειγματισμού. Άρα, έχουμε μέρος της ευθύνης.
Λέγω έχουμε, διότι αν δεν σφάλλω μετέχουμε της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του NATO.
Πληροφορούμαστε τώρα ότι – σύμφωνα με τις καταγγελίες που δημοσιοποιήθηκαν – ρωσικοί αεροπορικοί σχηματισμοί παραβίασαν τον εναέριο χώρο χωρών του ΝΑΤΟ. Αλήθεια γιατί να ενοχληθεί η Μόσχα από τις ΝΑΤΟικες δηλώσεις όταν η Τουρκία καθημερινά έχει την ίδια τακτική στο Αιγαίο; Γιατί ;

Η Μόσχα, επίσης, δεν μπορεί πια να είναι πειστική όταν καταγγέλλει -αν πράγματι καταγγέλλει- τις τουρκικές ενέργειες στην Κυπριακή ΑΟΖ. Η ίδια εισέβαλε στη Κριμαία, την κατέχει και την προσάρτησε παράνομα.

Τι μήνυμα στέλνει η Ρωσία ένα Μόνιμο Μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας;

Απλά, το ίδιο μήνυμα που έστειλε η Ουάσιγκτον όταν εισέβαλε χωρίς έγκριση του ΟΗΕ στο Ιράκ το 2003 αρνούμενη να περιμένει και να εργασθεί για την (λεγόμενη) δεύτερη Απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας για την έγκριση χρήσης βίας.

Λευκωσία και Αθήνα – όπως διαβάζω – μεταφέρουν το »παιχνίδι» στο πεδίο που έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημα, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τα πρόσφατα Συμπεράσματα των Βρυξελλών κινούνται μεν προς τη σωστή κατεύθυνση, δεν πρόκειται όμως να επηρεάσουν την διαδικασία λήψης απόφασης στην Τουρκία.

Μεγαλύτερη ίσως σημασία – από πλευράς εντυπώσεων και ουσίας – έχουν οι εν εξελίξει διεργασίες ομόκεντρων υποπεριφερειακών σχημάτων/συστημάτων ασφαλείας με τις τριγωνικές συνεργασίες Αιγύπτου-Κύπρου – Ελλάδος και Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδος.

Δυστυχώς, το μοναδικό παγκόσμιο συλλογικό σύστημα Ασφαλείας, που είναι ο ΟΗΕ, έχει αδρανοποιηθεί λόγω της αδυναμίας του Συμβουλίου Ασφαλείας να εκτελέσει την προβλεπόμενη από τον Χάρτη αποστολή του λόγω της σύγκρουσης συμφερόντων των »Πέντε » ( Μόνιμων Μελών).

Η λεγόμενη προς την κατεύθυνση της Νέας Υόρκης “διεθνοποίηση” – με το καλό σενάριο- στην καλλίτερη περίπτωση ως αποτέλεσμα θα είχε την πρόταξη της επανάληψης των δικοινοτικών συνομιλίων και κατά ειωθότα ουδέτερη γλώσσα σε σχέση με τις ενέργειες της Τουρκίας. Δηλαδή θα περιείχε την γνωστή έκκληση προς όλα τα μέρη “να αποφύγουν ενέργειες που επιδεινώνουν τη κατάσταση κλπ.»

Με το κακό όμως σενάριο, δεν μπορεί να αποκλεισθεί ότι η επιστροφή στην status quo ante κατάσταση θα μπορούσε να περιέχει και την “σύσταση» για σύνδεση της διαδικασίας και του χρονοδιαγράμματος εκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου της Κυπριακής Δημοκρατίας με τη επίλυση του λεγόμενου »πολιτικού προβλήματος».
Αυτός ακριβώς είναι ο στρατηγικός στόχος της Τουρκίας.

•Πηγή : mignatiou.com

Η σημασία της συμμαχίας με την Αίγυπτο!!!

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η πρόοδος που σημειώθηκε κατά τις διαβουλεύσεις των υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου, την περασμένη Τετάρτη στη Λευκωσία.
Οι κύριοι Κασουλίδης, Shoukry και Βενιζέλος ξεκίνησαν δειλά στη
Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Αιγύπτου στο περιθώριο της περσινής Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, συνέχισαν φέτος πάλι στον ΟΗΕ, αυτή τη φορά στο Γραφείο Τύπου της ελληνικής Μόνιμης Αντιπροσωπείας και κατέληξαν με συμφωνία στη Λευκωσία. Η συνάντηση κορυφής στο Κάιρο, στις 9 Νοεμβρίου, μεταξύ του Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη, του Αιγύπτιου ομολόγου του στρατηγού Σίσι και του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά θα αποτελέσει την κορύφωση μίας συνεργασίας που θα μπορούσε να αποφέρει σημαντικά οφέλη στους λαούς των τριών χωρών εάν οι πάντες συμπεριφερθούν με σύνεση.
Οι συζητήσεις ξεκίνησαν με πρωτοβουλία της Λευκωσίας και της Αιγύπτου, και είναι γεγονός πως η Αθήνα εισήλθε στη διαδικασία του διαλόγου με μεγάλη προσοχή, καθώς είχε το μυαλό της στην… Άγκυρα. Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, μη εξαιρουμένης της σημερινής, δείχνουν έναν κομπλεξισμό έναντι της Τουρκίας, που δικαιολογημένα προκαλεί ερωτηματικά, και για την κρίση αυτών που λαμβάνουν τις αποφάσεις, αλλά και για τον βαθμό εξάρτησής τους, από τον φόβο που τους προκαλούν οι τουρκικές απειλές. Σε αντίθεση με την Αθήνα, η Κύπρος η οποία αντιμετωπίζει καθημερινά εντός και εκτός του νησιού τον κατοχικό Αττίλα, προχωρεί σε συμφωνίες με γειτονικές χώρες, σχεδιάζει και υλοποιεί τους σχεδιασμούς της. Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές τι θα συνέβαινε εάν ένα μέρος της Ελλάδας βρισκόταν υπό κατοχή…

Τις τρεις χώρες ενώνει βεβαίως η επιθετική πολιτική της Τουρκίας. Κατέχει το 40% του κυπριακού εδάφους, απειλεί την Ελλάδα αμφισβητώντας όλα τα δικαιώματά της στο Αιγαίο και τη Θράκη και συνεχίζει έναν ακήρυκτο πόλεμο εναντίον της Αιγύπτου μετά το πραξικόπημα κατά του Μοχάμεντ Μόρσι. Το μίσος μεταξύ του Ταγίπ Ερντογάν και του νέου ηγέτη της Αιγύπτου είναι απύθμενο.
Στη διάρκεια της Γ.Σ. του ΟΗΕ, ο Πρόεδρος της Τουρκίας αρνήθηκε να παρακαθήσει σε γεύματα, όπου είχε προσκληθεί ο κ. Σίσι και απείλησε με διπλωματικό επεισόδιο τις ΗΠΑ επειδή ο Μπαράκ Ομπάμα συναντήθηκε με τον Αιγύπτιο στρατηγό. Ως γνωστόν, ο τελευταίος συνομίλησε για αρκετή ώρα και με τον κ. Αναστασιάδη, ο οποίος και προώθησε την ιδέα της συνάντησης κορυφής στο Κάιρο.

Είναι γεγονός ότι ο κ. Ερντογάν, λόγω της μεγαλομανίας του, που ξεπερνά τα όρια της ψυχοπάθειας, προκαλεί τεράστια ζημιά στα στρατηγικά συμφέροντα της χώρας του. Η απώλεια του Ισραήλ, το οποίο από το 1974 μέχρι το 2010 υπηρέτησε τους τουρκικούς σχεδιασμούς, θα αποδειχθεί το μεγαλύτερο δώρο προς τη Λευκωσία και την Αθήνα, εφόσον βεβαίως θελήσουν να παίξουν στο ενεργειακό διπλωματικό παιγνίδι που εξελίσσεται στην Ανατολική Μεσόγειο. Το δεύτερο μεγάλο δώρο αποτελεί ο καβγάς του νεο-Σουλτάνου με τον πρόεδρο της Αιγύπτου. Μόνο με την αποχώρηση του Ερντογάν από την τουρκική πολιτική σκηνή, υπάρχει μία μικρή πιθανότητα να αλλάξουν ξανά οι συμμαχίες και οι συσχετισμοί δυνάμεων, αν και στους αμερικανικούς κύκλους επικρατεί η εντύπωση ότι η «αλεπού» στην Τουρκία είναι ο διορισμένος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου -όχι ο Ερντογάν. Είναι μία νέα άποψη στην οποία πρέπει να δοθεί σημασία από τον κ. Αναστασιάδη και τον κ. Σαμαρά.

Η εμμονή της Τουρκίας σε μονομερείς ενέργειες, όπως η εισβολή της στην κυπριακή ΑΟΖ, πρέπει να αντιμετωπίζεται με συνεργασίες, που θα αντέξουν στον χρόνο. Η Ελλάδα και η Κύπρος δεν πρέπει να δουν τις σχέσεις με την Αίγυπτο και το Ισραήλ ως «αντιτουρκικές πράξεις», αλλά ως μακροχρόνιες συμμαχίες, μέσω των οποίων θα αντιμετωπίσουν τις μεγάλες προκλήσεις στον ενεργειακό τομέα. Με τις συνεργασίες αυτές, η ανεύρεση υδρογονανθράκων θα αποδειχθεί ευλογία, όχι κατάρα…

Η Τουρκία με τον Ερντογάν και τον Νταβούτογλου στο τιμόνι της δεν θα σταματήσει να αποτελεί τον ταραξία της περιοχής. Στους δύο αυτούς ισλαμιστές ηγέτες, οι οποίοι παρουσιάστηκαν το 2002 ως περιστέρια και αποδείχθηκαν γύπες, ουδείς πρέπει να έχει την παραμικρή εμπιστοσύνη. Οι Αμερικανοί διαπράττουν τεράστιο λάθος να συνεχίζουν να πιστεύουν πως με αυτούς ειδικά τους Τούρκους ηγέτες έχουν την παραμικρή δυνατότητα να εργαστούν αρμονικά. Οι σοφοί γέροι, συνηθίζουν να λένε για παρόμοιες περιπτώσεις πως «πήραν τα μυαλά τους αέρα». Είναι ένα ιδίωμα που αποτελεί εικόνα και ομοίωση του Ερντογάν και του Νταβούτογλου. Ονειρεύονται τη δημιουργία Ισλαμικής Αυτοκρατορίας και η Κύπρος αποτελεί την «καρδιά» των ονείρων τους…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Προκάλεσε πολύ μεγάλη εντύπωση στην ακολουθία του Αρχιεπισκόπου Αμερικής, κ. Δημήτριου, αλλά και στους εκπροσώπους των ομογενειακών μέσων ενημέρωσης στις ΗΠΑ, η απουσία κάλυψης της επίσκεψής του στη Λευκωσία από το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων. Την έλλειψη ειδησεογραφίας για το αρχιεπισκοπικό ταξίδι παρατήρησα και εγώ όταν αναζήτησα ενημέρωση για την επίσκεψη του κ. Δημητρίου στο κατεχόμενο Μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα και τις συναντήσεις του με τους ηρωικούς εγκλωβισμένους. Δεν μπορεί να αντιληφθεί το φτωχό μυαλό μου τους λόγους για τους οποίους αποφασίστηκε η ειδησεογραφική υποβάθμιση της επίσκεψης του Αρχιεπισκόπου Αμερικής. Και το καταγράφω αυτό με δεδομένη την άψογη ενημέρωση που προσφέρουν οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι του ΚΥΠΕ, και οι οποίοι ΔΕΝ ευθύνονται για την κατάσταση που περιέγραψα παραπάνω. Περιμένουμε μία εξήγηση και με ιδιαίτερη χαρά θα δημοσιεύσουμε τους λόγους για τους οποίους αποφασίστηκε το «θάψιμο» της είδησης για την αρχιεπισκοπική επίσκεψη στα κατεχόμενα εδάφη μας…

ΠΗΓΗ: Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ την Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014 – http://www.philenews.com

ΜΕΓΑΛΗ ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ!!!ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΦΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ

Μεγάλης κλίμακας άσκηση δυνάμεων της Κύπρου και της Ελλάδας, διεξήχθη σήμερα με άκρα μυστικότητα, μόλις μία ημέρα πριν από την κάθοδο στη Λευκωσία του Έλληνα πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Η άσκηση περιελάμβανε ακόμα
και ρίψεις αλεξιπτωτιστών, καθώς και πτήσεις ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών. Μεγάλη συνδυασμένη άσκηση, η μεγαλύτερη από την εποχή του Νικηφόρου, αυτή που πραγματοποιήθηκε σήμερα με πάσα μυστικότητα σε διάφορα πεδία βολής της Εθνικής Φρουράς, από το Καλό Χωριό Λάρνακας μέχρι το Μαζωτό. Η άσκηση εμπεριείχε, σύμφωνα με το σενάριο, την δοκιμασία του συντονισμού μεταξύ των ενόπλων δυνάμεων Κύπρου και Ελλαδας, αλλά και των αντανακλαστικών της ελληνικής δύναμης Ταχείας Αντίδρασης.
Στην άσκηση, η οποία άρχισε τα ξημερώματα, έλαβε μέρος το σύνολο των μέσων της Ε.Φ.: Άρματα μάχης, μεταφοράς προσωπικού, επιθετικά ελικόπτερα, αντιαρματικά στοιχεία, πυροβολικό και άλλα, ενώ δεκάδες Έλληνες αλεξιπτωτιστές, πραγματοποίησαν άλμα σε εικονική ζώνη μάχης.

Συγκεκριμένα, C-130 της Πολεμικής Αεροπορίας έριξαν δεκάδες αλεξιπτωτιστές σε διαδοχικές ρίψεις από τις 10 π.μ. μέχρι τις 14.00 το μεσημέρι μεταξύ Μαζωτού και αεροδρομίου της Λάρνακας, προς ενίσχυση των επίγειων δυνάμεων Εθνοφρουράς και ΕΛΔΥΚ, οι οποίες ασκούντο σε σενάρια καταστροφής αεροπρογεφυρώματος, συντεταγμένης υποχώρησης και εξαπόλυσης αντεπίθεσης.

Προηγήθηκε η διέλευση και τεσσάρων μαχητικών F-16 της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας και άλλων τεσσάρων μαχητικών του Ισραήλ, τα οποία μάλιστα προσγειώθηκαν στην Αεροπορική Βάση ''Αντρέας Παπανδρέου'' στην Πάφο.
Συμμετείχαν το σύνολο των τεθωρακισμένων επιλαρχιών της Εθνικής Φρουράς, όπου σε μία περιοχή που εκτείνεται από το Ζύγι μέχρι το αεροδρόμιο της Λάρνακας, έδωσαν εικονικά πάντα, "την μάχη των μαχών" αφού γνωρίζουν όλοι πολύ καλά ότι σε περίπτωση που υπάρξει επιθετική κίνηση από τα κατεχόμενα προς τις ελεύθερες νότιες περιοχές, οι επιλογές είναι πολύ συγκεκριμένες: Ή νίκη ή θάνατος. Εντυπωσιακή ήταν η εμφάνιση των "ρωσικών" Επιλαρχιών με τα 82 άρματα μάχης Τ-80U/UK και τα 43 ΤΟΜΑ ΒΜΡ-3, ενώ παράτάχθηκε και το σύνολο των διαθέσιμων γαλλικών αρμάτων μάχης ΑΜΧ-30/-Β2, από τα οποία η Εθνοφρουρά διαθέτει κάπου 52 οχήματα. Το σενάριο προέβλεπε παράλληλα και αντεπίθεση από τις επιλαρχίες τεθωρακισμένων της ΕΦ, σε μία περιοχή που εκτείνεται από το Ζύγι μέχρι το αεροδρόμιο της Λάρνακας.
Εκφράζουμε τη βαθιά μας ικανοποίηση, που έστω για μια φορά έγινε αυτό που έπρεπε από τις ένοπλες δυνάμεις, και δεν πέρασε η ηττοπάθεια συγκεκριμένων πολιτικών κύκλων στην Αθήνα. Προσδοκούμε σε ανάλογη συνέχεια...

ΕΛΚΕΔΑ

ΧΑΡΑΜΑΤΑ 6ΗΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ...ΤΡΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Η Άγκυρα παίρνει τον “σφυγμό” της Αθήνας εκτελώντας συμβόλαιο “τρίτων”!
Η ελληνοτουρκική φιλία πνίγηκε στην ΑΟΖ της Κύπρου, αλλά και για μία ακόμη φορά στα νερά του Αιγαίου.

Τα φοβικά σύνδρομα της κυβέρνησης των Αθηνών, οδηγούν σε εθνική συντριβή
Η Τουρκία καταγράφει αντιδράσεις και ετοιμάζει την επόμενη κίνησή της…

Παρατηρώντας την κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας απέναντι στον Ελληνισμό, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα, είναι αναγκαίο να καταδείξουμε το παιχνίδι και τον ρόλο που η Άγκυρα αποφάσισε να παίξει, προκειμένου να υπάρξουν ακριβή αποτελέσματα στον τομέα της διαχείρισης των υδρογονανθράκων της Κύπρου, αλλά και προκειμένου να γίνει το «πρώτο βήμα» για τον διαμοιρασμό των ελληνικών υδρογονανθράκων νότια του Καστελλόριζου και της Ρόδου, με «δώρο» στην πρόθυμη Άγκυρα κάποιο μερίδιο στο Αιγαίο (όπου επίσης υπάρχουν σημαντικά ενεργειακά κοιτάσματα) που θα αφορά την διαχείριση (οικονομική και γεωστρατηγική) ενός σημαντικού τμήματος της ελληνικής θαλάσσιας επικράτειας.

Προσπαθώντας να προσεγγίσουμε ψύχραιμα, λοιπόν, την κρίση η οποία στην πρώτη φάση της φαίνεται πως σταθεροποιείται σε υψηλό επίπεδο, θα πρέπει να καταγράψουμε τα κύρια περιστατικά, πέραν των συχνών και σε καθημερινή βάση φαινομένων παραβίασης του ελληνικού εθνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου.

Η κρίση, λοιπόν, ξεκίνησε με την είσοδο του “Barbaros”στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ακολούθησε η είσοδος ενός τουρκικού πολεμικού πλοίου στην Κυπριακή ΑΟΖ. Στη συνέχεια υπήρξε μία κατάρριψη ενός κυπριακού αεροπλάνου, η οποία ενέχει πάρα πολλά στοιχεία που ενοχοποιούν την Τουρκία.

Αμέσως μετά είχαμε την είσοδο δεύτερου τουρκικού πολεμικού πλοίου, αλλά κι ενός τουρκικού υποβρυχίου, που ανέλαβαν χρέη προστασίας του “Barbaros”. Όπως διαβάζουμε στο kostasxan.blogspot.gr, που αναδημοσιεύει από το GrCitizen, ένα περιστατικό τουρκικής παρενόχλησης (με εμβολισμό) ελληνικού ψαροκάικου στην Αλεξανδρούπολη το διαδέχτηκε η πιεστική παρακολούθηση του ελληνικού υποβρυχίου από τουρκικά πολεμικά πλοία, νοτίως της Κύπρου (δεν έχει επαληθευθεί από την ελληνική κυβέρνηση ή το Ελληνικό Πεντάγωνο) το οποίο είχε σαν αποστολή να συναντηθεί και να ενσωματωθεί με ΝΑΤΟϊκά πλοία που πλέουν δυτικά του Λιβάνου.

Τέλος, ακολούθησε η «κρουαζιέρα» άλλου τουρκικού πλοίου στο Αιγαίο, το οποίο παραβίασε πολλαπλώς και για μεγάλα χρονικά διαστήματα την ελληνική θαλάσσια κυριαρχία…

Επειδή το γεωγραφικό εύρος των τουρκικών προκλήσεων είναι αρκετά μεγάλο, υπάρχουν σαφέστατα διαφοροποιήσεις ως προς τις στοχεύσεις της Τουρκίας σε κάθε ένα από τα καταγεγραμμένα (επίσημα ή ανεπίσημα) περιστατικά.

Κοινή συνισταμένη όλων, όμως, είναι η τουρκική διάθεση στην πρόκληση αναταραχής στην ευρύτερη περιοχή της Αν. Μεσογείου αλλά και του Ελληνικού Αιγαίου, όπου διαπιστώνουμε πως είτε η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο Θαλασσών, είτε αδιαφορεί για την Κυπριακή και Ελληνική κυριαρχία, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να κάνει ζωντανές εκπομπές στην τουρκική τηλεόραση, όπου καταγραφόταν εντολές του τουρκικού πολεμικού ναυτικού προς εμπορικά πλοία τα οποία ειδοποιούνταν πως πλέουν σε τουρκική (απαγορευμένη;) περιοχή νότια της Λεμεσσού!

Η Τουρκία, ενεργώντας ως πειρατής, φαίνεται πως είτε ικανοποιεί συγκεκριμένες απαιτήσεις τρίτων άμεσα ενεργειακά ενδιαφερομένων, είτε προσπαθεί να οριοθετήσει με τον δικό της τρόπο (διπλωματία των κανονιοφόρων) την δική της ΑΟΖ, με ίχνη απειλής πολέμου.

Έτσι, γίνεται κατορθωτό να ασκηθούν οι μέγιστες δυνατές πιέσεις προς την Λευκωσία, η οποία νιώθει πως υπάρχουν σοβαροί φόβοι να απωλέσει το μεγαλύτερο μέρος της θαλάσσιας κυριαρχίας (άρα και του ενεργειακού πλούτου) νότια, ανατολικά και δυτικά της Κύπρου και με τον τρόπο αυτό εξαναγκάζεται πιεζόμενη να κλείσει γρήγορα συμφωνίες με ενεργειακούς κολοσσούς, αφού η Κύπρος δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί η ίδια στρατιωτικά την γεωγραφική (θαλάσσια και ηπειρωτική) εθνική της κυριαρχία.

Επίσης, η Άγκυρα θέτει σχεδόν ευθέως θέμα μη σύνδεσης των ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου και αμφισβητεί εκ των προτέρων οποιαδήποτε συμφωνία υπάρξει από τη συνάντησης της 8ης Νοεμβρίου μεταξύ Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου (Σαμαρά, Αναστασιάδη και Σίσι) σχετικά με τις ΑΟΖ των τριών χωρών. Δηλαδή, η Τουρκία έχει τοποθετήσει τις κανονιοφόρους της, δηλώνοντας πως η περιοχή της ανήκει και προκαλεί ευθέως την Ελλάδα.

Επίσης, τόσο με την παρενόχληση του ψαροκάϊκου, όσο και με τη νέα διέλευση του τουρκικού πολεμικού πλοίου (φρεγάτα) η Τουρκία δείχνει πως δεν υπολογίζει την Ελλάδα, χαράσσει η ίδια μονομερώς τα θαλάσσια σύνορα και… περιμένει απαντήσεις από την συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου!

Αυτές ήταν οι στρατηγικές κινήσεις της Τουρκίας, που καταγράφηκαν, δημιουργώντας όμως μία λογική σειρά από ερωτήματα:

Έχει, άραγε, η Άγκυρα την διάθεση να φτάσει μέχρι και στην στρατιωτική σύγκρουση;
Θα τολμήσει ο «σουλτάνος» Ερντογάν και ο (υποτακτικός του) Νταβούτογλου, να δώσουν εντολή για το «βήμα παραπέρα»;
Είναι διατεθειμένη η Τουρκία να εμπλακεί με την Ελλάδα, τη στιγμή που υπάρχει ΝΑΤΟϊκό απαγορευτικό για οποιαδήποτε εμπλοκή μεταξύ κρατών – μελών του;
Και αν συμβεί κάτι τέτοιο, τι θα κάνει το ΝΑΤΟ;
Θα εφαρμόσει την «ρήτρα» άμεσης επίθεσης στον υπαίτιο; Και πως και από ποιόν θα χαρακτηριστεί ο υπαίτιος;
Γιατί, άραγε, το ΝΑΤΟ δεν παρενέβη μέχρι τώρα (πέρα από τις αστειότητες για «αυτοσυγκράτηση») και επιτρέπει να εξελίσσονται αργά αλλά σταθερά όλες οι προϋποθέσεις ενός θερμού επεισοδίου; Ή μήπως, υπάρχουν οι ΝΑΤΟϊκοί έχουν εκείνα τα εχέγγυα που αποκλείουν ότι πρόκειται να υπάρξει απάντηση από την Ελλάδα, άρα και θα αποφευχθεί το ό,ποιο θερμό επεισόδιο;
Υπάρχει κάποιος ειδικός λόγος που η Ελλάδα δεν έχει ζητήσει επείγουσα – άμεση σύγκλιση του Μόνιμου Συμβουλίου Ασφαλείας του ΝΑΤΟ, αλλά και της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε., προκειμένου να καταγγείλει την Τουρκία για την μέχρις στιγμής επικινδυνότατη και μεστή επιθετικότητας στάση απέναντι στην Ελλάδα αλλά και την Κύπρο;

Επειδή το θέμα δεν είναι στρατιωτικού τύπου, αλλά καθαρά πολιτικής προσέγγισης και τοποθέτησης, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως εκείνα τα κράτη τα οποία δεν έχουν την θέληση ή την ισχύ για να προστατεύσουν τα όσα τους παραχωρούνται από το Διεθνές Δίκαιο, τότε είναι καταδικασμένα να νιώσουν το αποτέλεσμα της αδυναμίας τους, με απώλεια γεωγραφικού χώρου (θαλάσσιου ή ηπειρωτικού).

Στη σύγχρονη διπλωματία και τη διεθνή πολιτική σκηνή δεν υπάρχουν έννοιες δικαίου. Η μόνη έννοια που υπάρχει είναι αυτή της ισχύος. Εάν υπήρχε δίκαιο, τότε η διεθνής κοινότητα θα επέβαλε άμεσα και με τον απόλυτο τρόπο την απομάκρυνση του τουρκικού στρατού από την βόρεια και έως σήμερα κατεχόμενη Κύπρο. Η αδυναμία της Κύπρου, η άρνηση ουσιαστικής πολιτικής βούλησης και συμμετοχής της Ελλάδας, παρέτειναν το δράμα – κατοχή της Κύπρου έως και σήμερα, φτάνοντας στο σημείο η σημερινές κυβερνήσεις σε Ελλάδα και Κύπρο, να συνδιαλέγονται με τον… κατακτητή και τον δολοφόνο χιλιάδων Κυπρίων.

Η έννοιες περί δικαίου και ηθικής, είναι καλές για να διδάσκονται στα σχολεία, αλλά δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την σκληρή διεθνή πραγματικότητα.

Και στο σημείο αυτό εμφανίζονται οι ευθύνες των πολιτικών και των ανθρώπων εκείνων που επέτρεψαν ή οδήγησαν -με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους- στην αποδυνάμωση και όχι στην ενίσχυση της στρατιωτικής ισχύος και αποτροπής τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας. Άνθρωποι που ενώ είχαν (και συνεχίζουν να έχουν) ως πρώτιστη υποχρέωσή τους την προάσπιση της πατρίδας, «φρόντισαν» να αποδυναμώσουν τις άμυνες των χωρών τους και με την προσωπική τους «ατολμία» (σε τέτοιο βαθμό που να δημιουργούνται υπόνοιες για σκόπιμη πολιτική παρεμβατικότητα) να τις καταστήσουν έρμαια των διαθέσεων της Τουρκίας που φρόντιζε (και συνεχίζει) την συνεχή στρατιωτική της ενδυνάμωση.

Οι ίδιοι πολιτικοί Ελλάδας και Κύπρου (τότε αλλά και σήμερα), δεν έχουν φροντίσει να δημιουργήσουν εθνικές στρατηγικές, διεθνείς συμμαχίες (και όχι λυκοφιλίες), ενώ επέδειξαν μία σταθερή ροπή στην «ελληνοτουρκική φιλία» η οποία «πνίγηκε» πολλές φορές στα κύματα του Αιγαίου ή στους παραλογισμούς των κατοχικών ηγετών του ψευδοκράτους.

Όσον αφορά -ειδικά- την Ελλάδα, όφειλε από την πρώτη στιγμή εμφάνισης του “Barbaros” να απαντήσει στην τουρκική προκλητικότητα και να δηλώσει άμεσα και έμπρακτα την ευθύνη της ως εγγυήτριας δύναμης στην Κύπρο, και να αποστείλει μία φρεγάτα για περιπολία στην Κυπριακή ΑΟΖ. Κι αυτό, για να στείλει ένα απολύτως σαφές μήνυμα στους «τρίτους» που αμόλυσαν το «σκυλί» στην Κύπρο. Μήνυμα απαντητικής διάθεσης στην οποιαδήποτε τουρκική παραβατική συμπεριφορά.

Δυστυχώς, η Αθήνα έπραξε το τελείως αντίθετο (μέχρι και σήμερα δεν έχει αποστείλει κάποια πολεμικό πλοίο) και έστειλε μήνυμα αδυναμίας (και όχι διάθεσης κατευνασμού της κρίσης) προς την Άγκυρα, η οποία υλοποιεί μία προσχεδιασμένη παρουσία – παρέμβασή της τόσο απέναντι στην Κύπρο, όσο και απέναντι στην Ελλάδα.

Δεν μπόρεσε η κυβέρνηση Σαμαρά να συνειδητοποιήσει βασικές αρχές του «παιγνίου», η εκκίνηση του οποίου θα σηματοδοτήσει και τις επόμενες κινήσεις της Άγκυρας. Έτσι, όχι μόνο η Κύπρος εγκαταλείφθηκε, για μία ακόμη φορά από τους κυβερνώντες στην Αθήνα, αλλά επιπλέον δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις πειρατείας και καταπάτησης της Ελληνικής ΑΟΖ, αφού η ένδειξη αδυναμίας (μη θέλησης) υπεράσπισης της Κυπριακής ΑΟΖ, συνιστά και άτυπη αλλά ουσιαστικά εγκατάλειψη του ενδιάμεσου θαλάσσιου χώρου μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, στον οποίο θα έπρεπε ήδη να πλέουν ελληνικά πολεμικά πλοία στέλνοντας μήνυμα για το ποιος είναι ο ιδιοκτήτης της συγκεκριμένης περιοχής. Γιατί, η Τουρκία, με την συμπεριφορά της δημιουργεί “ερείσματα” και βάζει υποθήκες πάνω στην Ελληνική ΑΟΖ, με την ανοχή των “τρίτων” και την ταυτόχρονη -ακατανόητη- σιωπή της Αθήνας…, τις αντιδράσεις της οποίας καταγράφει με επιμέλεια η Άγκυρα.

Φυσικά, δεν υπάρχει (και δεν πρέπει να υπάρξει εκ μέρους της Ελλάδας) ούτε διάθεση ούτε πρόταση για διαδικασίες πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Όμως, θα πρέπει να δοθεί το “στίγμα”, να σταλεί ένα σαφές μήνυμα μη υποχώρησης, να υπάρξει με απόλυτη σαφήνεια η διάθεση – αποφασιστικότητα υπεράσπισης (και όχι εγκατάλειψης) του ελληνικού γεωγραφικού (θαλάσσιου ή ηπειρωτικού) χώρου, του εν γένει «πατρώου εδάφους».

Μόνο εάν σταλεί ένα τέτοιο μήνυμα πυγμής και αποφασιστικότητας θα σκεφθούν πολλές φορές οι «τρίτοι» για τα όσα συμβαίνουν, αλλά και που μπορεί να οδηγήσουν, οι τουρκικές συμπεριφορές σε Ανατολική Μεσόγειο και Αιγαίο.

Μόνον εάν δείξουμε πως έχουμε την διάθεση «να σπάσουμε αυγά», θα κερδίσουμε την εκτίμηση και τον σεβασμό όλων εκείνων που σήμερα μας περιγελούν και κομματιάζοντας την χώρα μοιράζονται τα κομμάτια της.

Μόνο τότε θα δούμε και την Τουρκία να υποχωρεί, αφού η ίδια δεν μπορεί να επιχειρήσει (μόνη της) με υψηλό ρίσκο να βρεθεί αντιμέτωπη με πολλά μέτωπα -τόσο στο εσωτερικό όσο και στα σύνορά της- που θα απειλήσουν τελικά την δική της ακεραιότητα.

Ιδιαίτερα σε ημιπαράφρονες ηγέτες τύπου Ερντογάν, η αποφασιστικότητα είναι το μοναδικό όπλο μέσω του οποίου μπορείς να αισθανθείς κάποια ασφάλεια.

Γιατί, πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους, τελικά, η μόνη κατανοητή διεθνής γλώσσα, είναι εκείνη της ισχύος και της αποφασιστικής αντίδρασης σε ό,ποιες απειλές.

Το δυστυχέστερο όλων, όμως, είναι πως όλα αυτά συμβαίνουν σε μία χρονική περίοδο κατά την οποία τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος βρίσκονται (εξαιτίας των πολιτικών) σε δεινή οικονομική κατάσταση, αλλά και σε χέρια πολιτικών που η ιστορία θα έχει να γράψει πολλά κεφάλαια για την «ανεπάρκειά» τους να ενεργήσουν αυτονόητα και όχι «ανόητα»…

Εάν η Ελλάδα δεν εργαστεί προς την σωστή κατεύθυνση (ακόμη και αυτή την στιγμή), τότε θα δει τον εαυτό της να επανατοποθετείται στην θέση του παρία και όχι του συμμέτοχου στον σύγχρονο υπό μεταβολή γεωπολιτικό χάρτη. Και είναι γνωστό ποια είναι η τύχη όσων χαρακτηρίζονται ως… παρίες…

ΥΓ: Ενώ γραφόντουσαν οι παραπάνω γραμμές, το τουρκικό επιτελείο στρατού ανακοίνωσε πως θα ξεκινήσει αύριο 6 Νοεμβρίου μεγάλη αεροναυτική άσκηση με την ονομασία, «Mavi Balina», δηλαδή, «Γαλάζια Φάλαινα», στην οποία θα χρησιμοποιηθούν πραγματικά πυρά, ενώ θα συμμετάσχουν και χώρες του ΝΑΤΟ, που νομιμοποιεί εμμέσως και στηρίζει τις τουρκικές προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η άσκηση σύμφωνα θα ξεκινήσει από το Καστελόριζο γεγονός που ενισχύει τις ενδείξεις ότι η Τουρκία όχι μόνο δε θα προχωρήσει σε αποκλιμάκωση της κρίσης στην ΑΟΖ της Κύπρου, αλλά θα την επεκτείνει και στην ελληνική υφαλοκρηπίδα στην ευρύτερη περιοχή του Καστελόριζου.

Στην άσκηση – σύμφωνα με τα όσα μεταδίδουν τα τουρκικά ΜΜΕ θα λάβουν μέρος τρεις φρεγάτες, δυο κορβέτες, τέσσερα υποβρύχια, τρία πλοία καταδίωξης, δυο ελικόπτερα του ναυτικού, ένα πλοίο λογιστικής υποστήριξης και δύο πλοία του αρχηγείου της Τουρκικής Ακτοφυλακής, εκ μέρους της Τουρκίας.
πηγη

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

AMYNA News and Views