}

17 Οκτωβρίου, 2014

Και κλεψονοματοι και κλεψιστοροι και ΑΓΛΩ ΣΣΟΙ!

Posted by olympiada στο Οκτωβρίου 17, 2014

Η αλητεια και η αγυρτεια σ´ όλο της το μεγαλειο!
Με δυο παραδειγματα!
Οι Σλαυοι με το σικ …επωνυμο! Οι Μακεδονσκι!
Εφτιαξαν μια Παγκοσμια ενωση, την ειπαν “Μακεδονικη”, ΕΚΛΕΨΑΝ την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΞΗ ΔΙΑΣΠΟΡΑ, ανικανοι να εχουν μια δικια τους, της γλωσσας που βλαστημωντας την λεν “μακεδονσκι”, αλλα μην ξεγιελιεστε! Δεν ηταν απο ανεχεια λεκτικη!
Το εκαναν για να παρασυρουν σ´ αυτην ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, δευτερης και τριτης γενιας, στον Καναδα, την Αυστραλια, την Αμερικη, που θα δουν στην καρτα τον Μεγα Αλεξανδρο της Πατριδας των γονιων τους και στην κλεμμενη λεξη ΔΙΑΣΠΟΡΑ, την μιλια τους, την γλώσσα τους! Εκτος απο κοινά ΚΛΕΦΤΡΟΝΙΑ ειναι και συνειδητοι ΨΕΥΤΕΣ! ΛΑΜΟΓΙΑ!

Τι ενωνει τους Ελληνες Μακεδονες της ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ, παρα η εκκλησιά ΜΕ ΦΟΝΤΟ το γαλαζιο και ο Μεγάλος Βασιλιας Αλεξανδρος;

Αλλα μετα τους Σλαυους που ντρεπονται για την καταγωγη τους και θελουν να κλεψουν την ταυτοτητα του γειτονα, ειναι και τα Αποτοκα των Αλταϊκων ορέων, που στην σημαια της μεγαλης Αλβανίας, με ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΔΟΛΟ, χρησιμοποιουν την …αυθεντικη …αλβανικη λεξη να δηλωσουν ….AUTOCHTHONOUS! ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ! Με τον δικεφαλο αετο στη σημαια τους! Ιδιο κι ομοιο! Οι κλεφτοκοταδες!
Κι απο κοντα η καταντια των Ελλήνων!
Ουτε στα Πανεπιστημιακα αλωνια να μη μπορουν- πως; με τους διδακτορίσκους του Λιάκου;- να υποστηριξουν την καταγωγικοτητα των προφανων! Της γλωσσας τους,της Ιστοριας τους, της συνέχειάς τους!
Αφηνοντας τα παιδια τους βορρα στην προπαγανδα Σλαυων στη ΔΙΑΣΠΟΡΑ και Αλβανων ως… “αυτοχθονων” στην αγια γη της Ηπειρου! Ελευθερωμενης πολλακις με το ΑΙΜΑ των Ελλήνων και οχι με πρωτοΚωλα! Του κωλου!

Κενό στο Σύμπαν δεν υπαρχει!
Οτι εγκαταλειπεις ως δειλος η τεμπελης, εκουσιως ως αυτομαλακας ή ακουσιως ως σκλαβος, ερχεται να το καταλαβει ο Κλεφτης, ο καταχραστης, ο ψευτης, ο πλαστογραφος!
Επι δεκαετιες, απο την ημερομηνια που γραφουν στην σημαια τους οι …αυτοχθονες, οποτε με πρωτοΚΩΛΟ εγιναν κρατος, η Αριστερατζα ως κατασκευασμα περιεργων συμμαχιων στην Θεσσαλονικη, εκαναν την αφελληνιση του Λαου μας γεγονος! ΚαλωσΟριστε τους!

Το μέλλον των σχέσεων της Δύσης με την

 Τουρκία


Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης 

Από την εποχή του Μεσοπολέμου και έως τα τέλη της δεκαετίας του '70, χώρα-πυλώνας για τα στρατηγικά συμφέροντα της Δύσης ήταν το Ιράν, του σάχη Μοχάμεντ Ρεζά Παχλαβί, ο οποίος, ως ηγέτης αυτής της ιστορικής και με μείζονα γεωστρατηγική σημασία χώρας, έως την εκθρόνισή του από τον Αγιατολάχ Χομεϊνί, στις 11 Φεβρουαρίου 1979, υπήρξε πιστός σύμμαχος της Δύσης.

Η ανατροπή του σάχη και η επικράτηση της λεγόμενης Ισλαμικής Επανάστασης στη διακυβέρνηση του Ιράν υπήρξαν γεγονότα που ήταν σταθμοί και για τις σχέσεις της Δύσης με την Τουρκία, αφού άλλαζε δραματικά η παραμετροποίηση της γεωστρατηγικής αξίας της χώρας αυτής για τον λεγόμενο δυτικό κόσμο.
Η Ουάσινγκτον, το ΝΑΤΟ και η ΕΟΚ-Ε.Ε. έβλεπαν πλέον την Τουρκία ως μοναδική χώρα-πυλώνα χωρίς εναλλακτικές για την αντιμετώπιση της σοβιετικής απειλής, όσο αυτή ήταν υπαρκτή. Οσον αφορά τη μετασοβιετική περίοδο, και πάλι η Τουρκία ήταν χώρα-πυλώνας για την εξυπηρέτηση γεωπολιτικών και στρατηγικών συμφερόντων της Δύσης στα Βαλκάνια, στη λεκάνη του Εύξεινου Πόντου, στην περιοχή του Καυκάσου, στην κεντρική Ασία, στο Ιράν, στο Ιράκ, στη Συρία, στη Μέση Ανατολή, στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο.

Μάλιστα, αυτή η αξία, αυτός ο ιδιαίτερα κρίσιμος για τα δυτικά συμφέροντα ρόλος που αναγνωρίστηκε στην Αγκυρα από τη Δύση, έπαιξε τεράστιο ρόλο στη συνοχή, στην πολιτική σταθερότητα, ακόμα και στην ακεραιότητα της Τουρκίας. Κι αυτό γιατί η Δύση φρόντιζε -και συνεχίζει να το κάνει- να προστατεύει και να υποστηρίζει τη σταθερότητα και την ακεραιότητα της Τουρκίας, γιατί με μια αποσταθεροποιημένη Τουρκία, που απειλείται και με διαμελισμό, τίθενται σε άμεσο κίνδυνο τα γεωπολιτικά και τα στρατηγικά συμφέροντα της Δύσης στην προαναφερθείσα περιοχή.
Αυτό είναι κάτι που έχει συνειδητοποιήσει και εκμεταλλεύεται στο έπακρο η Αγκυρα, γι’ αυτό πολλές φορές οι εκάστοτε κυβερνώντες της Τουρκίας διαπραγματεύονται και «τεντώνουν» το σκοινί, εκβιάζοντας κραυγαλέα τη Δύση για μια σειρά από ζητήματα. Θύματα αυτής της κατάστασης είναι χρόνια τώρα η Κύπρος, η Ελλάδα και οι Κούρδοι!

Μάλιστα, όσον αφορά την Κύπρο και την Ελλάδα, για την Ουάσινγκτον και τη Δύση είναι πιο βολικό να βρίσκονται σε μια κατάσταση μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, όπως ακριβώς είναι τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Κι αυτό γιατί έτσι εξυπηρετούνται καλύτερα τα δυτικά συμφέροντα, αφού μια οικονομικά ισχυρή και πολιτικά σταθερή Κύπρος και Ελλάδα μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τις επιδιώξεις και τα ζωτικά συμφέροντα της Ουάσινγκτον και της Δύσης σε αυτήν την κρίσιμη περιοχή, με κινήσεις τύπου Τάσσου Παπαδόπουλου και Κώστα Καραμανλή, οι οποίοι, όταν θεωρούσαν ότι είναι ισχυροί, ο μεν ένας είπε το «ΟΧΙ» στο Σχέδιο Ανάν, ο δε άλλος είπε το «ΝΑΙ» στον South Stream και το «ΟΧΙ»» στο Βουκουρέστι. Περισσότερα γι’ αυτό το θέμα σε άλλο άρθρο μας.

Ξαναγυρνώντας στην Τουρκία, αυτή η ούτως ή άλλως δύσκολη σχέση του εκβιαστή και του εκβιαζόμενου, λόγω της έλλειψης εναλλακτικών λύσεων για τη Δύση, τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά, που τη δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο, αφού στη συμπεριφορά και στον τρόπο με τον οποίο ασκεί εξωτερική πολιτική η Αγκυρα τα πολιτικά κριτήρια έχουν δώσει τη θέση τους στα ιδεολογικά και τα ισλαμο-σουνιτικο-ψυχολογικά κριτήρια.

Τι εννοούμε. Η εξωτερική πολιτική κατά κανόνα ασκείται με βάση το συμφέρον. Η Τουρκία του διδύμου Ερντογάν - Νταβούτογλου τα τελευταία χρόνια ασκεί εξωτερική πολιτική με βάση την ισλαμική ιδεολογία και τους «ιερούς» στόχους που απορρέουν από αυτήν, κάτι που, λόγω της φύσης των στόχων και της ιδιαιτερότητας της συγκεκριμένης θρησκείας, δεν επιτρέπει την επίδειξη ευελιξίας και ωθεί την Αγκυρα σε απρόβλεπτες και πολλές φορές αυτοκτονικές κινήσεις.

Η περίπτωση του Μαβί Μαρμαρά και των σχέσεων με το Ισραήλ, η περίπτωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και των σχέσεων με την Αίγυπτο, η περίπτωση των παραβιάσεων της κυπριακής ΑΟΖ, κόντρα στα συμφέροντα των ΗΠΑ, του Ισραήλ, της Ιταλίας, της Κορέας και της Γαλλίας, ακόμα και η περίπτωση των παρακλαδιών της Αλ Κάιντα και του λεγόμενου ΙΚ, που υποστηρίζονται ανοιχτά από την κυβέρνηση Ερντογάν - Νταβούτογλου, κόντρα στη διεθνή κοινότητα και τις επιλογές της Δύσης, αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Η κατάσταση αυτή αυξάνει τον προβληματισμό σε ισχυρά κέντρα της Δύσης για το ποιο μπορεί να είναι μέλλον των σχέσεων με μια τέτοια Τουρκία.
Περισσότερα στοιχεία για το θέμα αυτό, που προβληματίζει τη Δύση, αλλά και αποδείξεις για τον τρόπο με τον οποίο η Τουρκία υποστηρίζει τους τζιχαντιστές του ΙΚ, στο άρθρο μας της Κυριακής.

Πηγή "Δημοκρατία"

Η προκλητικότητα των Σκοπίων και η 

υποχωρητικότητα της Ελλάδας




















Το «σκοπιανό» πρόβλημα: Δυναμίτης στα θεμέλια της ειρήνης και της σταθερότητας στα Βαλκάνια 

Του Δαμιανού Βασιλειάδη 
Εκπαιδευτικού, συγγραφέα


«Η επίλυση της διαφοράς για την ονομασία είναι ευθύνη της ηγεσίας της πΓΔΜ και της Ελλάδας. Πιστεύω ότι το ζήτημα αυτό μπορεί να επιλυθεί ανά πάσα στιγμή. Χρειάζεται, ωστόσο, προσπάθεια και από τις δύο πλευρές και η ευθύνη είναι δική τους»
Φίλιπ Ρίκερ
Η δήλωση αυτή του πρεσβευτή των ΗΠΑ στα Σκόπια περί «επίλυσης της διαφοράς» εκφράζει με την πιο κυνική γλώσσα την θέληση των «άσπονδων ατλαντικών και υπερατλαντικών φίλων και συμμάχων μας» και τη διαχρονική υποχωρητικότητα των ελληνικών κυβερνήσεων να αποδεχτούν και μεταβάλουν τις αλυτρωτικές διεκδικήσεις των γειτόνων μας επί της ελληνικής Μακεδονίας σε διμερείς διαφορές. 
Με βάση τίνος διεθνούς δικαίου και ποιων διεθνών συνθηκών αναγορεύονται αυθαίρετα ως διαφορές οι επεκτατικές διεκδικήσεις των γειτόνων μας Σκοπιανών, Τούρκων, Αλβανών; 
Γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις αναγνωρίζουν και αποδέχονται ως διαφορές τις ως άνω αναφερόμενες διεκδικήσεις των γειτόνων μας; Με ποιο δικαίωμα ένα ξένος (στην περίπτωσή μας η π.ΓΔΜ) απαιτεί μερίδιο από την εθνική μας κληρονομιά, πλαστογραφώντας βάναυσα την ιστορία μας; 
Δεν μπορεί να υπάρξει λύση, αν δεν υπάρχει εθνολογικός προσδιορισμός των Σλάβων στο όνομα και δεν συμφωνηθεί το όνομα της εθνότητας, υπηκοότητας και γλώσσας, ώστε να μην υποκλέπτεται η ιστορία και ο πολιτισμός των Μακεδόνων, που αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της κληρονομιάς της πατρίδας μας. 
Η Ελληνική αναγνώριση θα νομιμοποιήσει την κλοπή της ιστορίας και του πολιτισμού των Μακεδόνων, όχι φυσικά αυτή των Αμερικανών, Ρώσων, Κινέζων.
Και αυτό θα γίνει, εφόσον τους αναγνωρίσουμε το όνομα ως «Μακεδόνες», απλό ή σύνθετο.
Τόσο απλό είναι το «σύνθετο» αυτό πρόβλημα.
Πώς εξηγείται ωστόσο η ενδοτικότητα (και υποχωρητικότητα) των ελληνικών κυβερνήσεων, που αγγίζει τα όρια της εθνικής προδοσίας;
Η ενδοτικότητα αυτή, που αφορά όλα τα κρίσιμα θέματα της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας από την Κύπρο, το Αιγαίο, τη Θράκη, την Μακεδονία και την Ήπειρο, σχετίζεται άμεσα με την απεμπόληση από την ίδια την Ελλάδα της εθνικής της ανεξαρτησίας και των αναφαίρετων κυριαρχικών της δικαιωμάτων, μέσω της λεγόμενης διολίσθησης, που σημαίνει ότι οι άλλοι διεκδικούν και κατοχυρώνουν σταδιακά τις απαιτήσεις τους ντε φάκτο (de facto), έως ότου κάποια στιγμή γίνουν και ντε γιούρε (de jure). Εγγράφουν δηλαδή υποθήκες στους διεθνείς οργανισμούς για τις διεκδικήσεις τους, που τελικά, αν δεν υπάρχει αντίδραση, αναγνωρίζονται από τη διεθνή γνώμη και τους διεθνείς οργανισμούς.
Με την αφασία και ενδοτικότητα των ελληνικών κυβερνήσεων διαμορφώνουν οι γείτονές μας τον «μακεδονισμό τους στα σχολεία, οπότε έρχονται μετά οι καλοθελητές και λένε το γνωστό υποκριτικό τους επιχείρημα: «Τι να κάνουμε τώρα. δύο γενιές ανατράφηκαν με τον «μακεδονισμό αυτόν», Δεν μπορούμε παρά να τους αναγνωρίσουμε ως «Μακεδόνες». Το ίδιο άρχισε αντιστοίχως να καλλιεργείται και στα αλβανικά σχολεία, όπου οι μαθητές διδάσκονται ότι η Ήπειρος (Τσαμουριά γι’ αυτούς) είναι αλβανική.
Η εκχώρηση σε ξένους κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας, γιατί περί αυτού πρόκειται, αφορά διαχρονικά όλες τις κυβερνήσεις, από τότε που δημιουργήθηκε το πρόβλημα και πήρε διαστάσεις, με κίνδυνο τον ακρωτηριασμό της χώρας μας.
Πρέπει να συνειδητοποιήσει ο Έλληνας πολίτης ότι δεν πρόκειται για άγνοια, επιπολαιότητα, λάθη ή ανικανότητα των ελληνικών κυβερνήσεων, κυρίως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά για συνειδητή επιλογή του κυρίαρχου συγκροτήματος εξουσίας που επεκράτησε στην Ελλάδα μετά τον εμφύλιο πόλεμο και δημιούργησε τις συνθήκες υπακοής και υποταγής στα κελεύσματα των ατλαντικών και υπερατλαντικών «άσπονδων φίλων και συμμάχων» μας, με απώτερο στόχο την συμμετοχή στην προβλεπόμενη λεία. 
Ελληνικές κυβερνήσεις είναι αυτές που ακύρωσαν τις αποφάσεις του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών το 1992, των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την μη αναγνώριση των Σκοπίων ως «Μακεδονία».
Το πρόβλημα ξεκινάει από παλιά και έχει σχέση με τις κατά καιρούς πανσλαβιστικές επιδιώξεις της τσαρικής Ρωσίας, της πρώην ΕΣΣΔ και των άλλων σλαβικών γειτονικών λαών, για έξοδο στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο. 
Συγκεκριμένη μορφή πήρε η πολιτική αυτή με την σκόπιμη δημιουργία από τον στρατάρχη Τίτο της λεγόμενης «Ομόσπονδης Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας», ενώ η περιοχή προηγουμένως ονομαζόταν Βαρντάρσκα, που στόχο είχε την μελλοντική και, εφόσον το επέτρεπαν οι συνθήκες, δημιουργία της «Μακεδονίας του Αιγαίου», που περιλάμβανε όλη την ελληνική Μακεδονία, παρ’ όλο που γνώριζε ο ίδιος ότι η Μακεδονική ταυτότητα, πολιτιστικά, εθνικά και ιστορικά, ανήκει αποκλειστικά στον Ελληνισμό και είναι διαχρονικά ταυτισμένη μαζί του. 
Έκτοτε παραμένει μόνιμος και σταθερός στόχος αυτού του νεοπαγούς κρατιδίου η επέκτασή του προς Νότο με αλλαγή του ονόματός του από Βαρντάρσκα σε «Μακεδονία».
Κλειδί ερμηνείας της ενδοτικής στάσης των ελληνικών κυβερνήσεων αποτελεί το γεγονός ότι η ελληνική αστική τάξη (ελληνικό κεφάλαιο), που επεκράτησε μετά την ηρωική εθνική αντίσταση, παρασιτική, κομπραδόρικη και δωσιλογική καθώς είναι, υπακούει στις εντολές των κυρίων της, εντός και εκτός Ελλάδας. 
Αυτό είναι το κλειδί ερμηνείας για την υποχωρητικότητά της.
Υποτάχτηκε δηλαδή στις επιταγές του διεθνούς μονοπωλιακού κεφαλαίου, που μετεξελίχτηκε, μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, σε παγκόσμιο, νεοφιλελεύθερο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, με σκοπό τη συμμετοχή της, ως φτωχού ή πλούσιου συγγενή, στα απορρέοντα κέρδη. 
Πολύ χαρακτηριστικά περιγράφει ο Ανδρέας Παπανδρέου τη φύση αυτού του κεφαλαίου και την εξάρτηση του από το μονοπωλιακό κεφάλαιο των ΗΠΑ: 
«Στις χώρες που βρίσκονται στο περιθώριο του παγκόσμιου καπιταλισμού, η ντόπια μεγαλοαστική τάξη, υποτελής, δορυφορική και διαβρωμένη από το πολυεθνικό μονοπωλιακό κεφάλαιο, όσες αντιδικίες κι αν έχει μαζί του, στα κρίσιμα θέματα θα μιλήσει με τη “φωνή του κυρίου της”».
Με την έννοια αυτή για την αστική τάξη δεν παίζει κανένα ρόλο το θέμα της εθνικής ανεξαρτησίας και της κατοχύρωσης των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των δημόσιων και ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων της πατρίδας μας. 
Η πατρίδα για τους πολιτικούς εκφραστές αυτού του συγκροτήματος εξουσίας, που εκπορεύεται κυρίως από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, αποτελεί εμπόρευμα, όπως όλα τα άλλα εμπορεύματα. Η επίκληση του έθνους και της πατρίδας είναι σκέτος φαρισαϊσμός, κάτω από τον οποίο υποκρύπτονται άνομα συμφέροντα. Στην πολιτική αυτή συμπράττουν δυστυχώς και άλλες δυνάμεις από τον δεξιό και αριστερό χώρο, που με τον λανθασμένο τους κοσμοπολίτικο «διεθνισμό» υπηρετούν τις εθνικιστικές και σοβινιστικές διεκδικήσεις των γειτόνων μας, θεωρώντας ότι μ’ αυτή τους τη στάση αντιπαλεύουν τον εθνικισμό της ελληνικής αστικής τάξης. Αποτελούν στην ακραία τους μορφή τους «χρήσιμους ηλιθίους» του συστήματος.
Συνεπώς το πρόβλημα γι’ αυτές τις δυνάμεις, που απεργάζονται το κακό της Ελλάδας, είναι θέμα συναλλαγής και υπολογισμού των κερδών από τις μεταξύ τους σχέσεις. Αυτό συμβαίνει στην Κύπρο, το Αιγαίο, τη Θράκη, τη Μακεδονία και την Ήπειρο, όπου πρόσφατα αναδεικνύονται, εντατικότερα από το παρελθόν, διεκδικήσεις και της Αλβανίας επί ελληνικού εδάφους (Τσαμουριά).
Από ελληνικής πλευράς, όχι μόνο δεν υπάρχει αντίδραση, αλλά απεναντίας έμμεση ενίσχυση της επεκτατικής πολιτικής των γειτόνων μας, κατ’ εντολή των εξωθεσμικών κέντρων, παρ’ όλο που είναι γνωστό ότι η μακεδονική ταυτότητα, πολιτιστικά, εθνικά και ιστορικά, ανήκει αποκλειστικά στον Ελληνισμό και είναι διαχρονικά ταυτισμένη μαζί του.
Πολλοί πιστεύουν ότι το όνομα δεν παίζει σημαντικό ρόλο, αλλά η εθνότητα και η γλώσσα. Παραγνωρίζουν σκόπιμα ή αγνοούν εγκληματικά οι παράγοντες αυτοί ότι, σύμφωνα με τη μοντέρνα θεωρία των παγκοσμιοποιημένων πολυπολιτισμικών κύκλων και των θεωρητικών τους «υπαλλήλων», όπως λέει ο Νίκος Πουλατζάς, το κράτος δημιουργεί και εθνότητα και γλώσσα και ιστορία. Ο ισχυρισμός τους είναι εκ του πονηρού.
Συνεπώς δίνουν το δικαίωμα στο κράτος των Σκοπίων, αφού αναγνωριστεί ως Μακεδονία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να διεκδικήσει, σύμφωνα με τα διεθνώς ειωθότα στους διεθνείς οργανισμούς, μακεδονική εθνότητα, μακεδονική γλώσσα και μακεδονική ιστορία.
Με την έννοια αυτή το όνομα «Μακεδονία», σύνθετο ή απλό, αποτελεί όχημα της αλυτρωτικής και επεκτατικής πολιτικής της κυβέρνησης των Σκοπίων, της σλαβικής επιβολής των Σκοπιανών κατά της ελληνικής Μακεδονίας. Χωρίς το όνομα Μακεδονία δεν μπορούν να έχουν εθνότητα, γλώσσα και ιστορία «μακεδονική». Ούτε είναι δυνατόν να διεκδικούν την ελληνική Μακεδονία. Αυτός είναι από τη μια ο λόγος της ανυποχώρητης επιμονής τους στο όνομα. Ο λόγος από την άλλη που δεν δέχονται τη σύνθετη ονομασία, οφείλεται στην πεποίθησή τους ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις θα υποχωρήσουν περεταίρω, κάτω από την πίεση των ΗΠΑ και της Γερμανίας και τώρα κάτω από το βάρος της οικονομικής κρίσης, ώστε εκτός από τη σύνθετη ονομασία να εξασφαλίσουν και την «μακεδονική» εθνότητα, γλώσσα και ιστορία.
Μια τέτοια λύση αποτελεί μη λύση και θα πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή, γιατί δεν είναι δυνατόν να παραχωρήσουν με τη θέλησή τους οι Έλληνες την ελληνική Μακεδονία στους Σκοπιανούς.
Είναι αυτονόητο ότι ειρηνική συμβίωση των λαών της περιοχής και σχέσεις καλής γειτονίας, όπως την διατυμπανίζουν αριστερές δυνάμεις, κάτω από τέτοιες συνθήκες δεν είναι δυνατή. Οποιαδήποτε εξάλλου υποχωρητικότητα στο όνομα σημαίνει αυτομάτως εθνική προδοσία. 
Δεν μπορούν οι Έλληνες να «συνωστίζονται» στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, όπως «συνωστίζονταν», κατά την ρεπούσια έκφραση, οι Έλληνες στο λιμάνι της Σμύρνης. 
Οι εθνικοί μειοδότες πρέπει να πληρώσουν και θα πληρώσουν, αν αποτολμήσουν να διαπράξουν αυτό το έγκλημα.
Δεν μπορούμε να ανεχθούμε να αποφασίζουν οι κυβερνόντες, οι εξωθεσμικοί παράγοντες και κάποιοι παγκοσμιοποιημένοι διεθνιστές για εμάς (τον ελληνικό λαό) χωρίς εμάς. 
Η ελληνική πλευρά, θα έπρεπε να υποστηρίξει ευθύς εξ αρχής το αυταπόδεικτο, τουτέστιν ότι η Μακεδονία, είναι Ελληνική και ο όρος δεν είναι διαπραγματεύσιμος. Ως εκ τούτου δεν δύναται να χρησιμοποιηθεί από άλλους. Και μιλάμε φυσικά για την ελληνική Μακεδονία. 
Το πώς θα αποκληθεί το νέο κράτος τελικά είναι δικό τους θέμα και όσων τους στηρίζουν και όχι δικό μας. Οι ενδοτικές κυβερνήσεις μας δεν πράττουν ούτε το αυτονόητο. Ποιο δηλαδή. Απλούστατα να εγκαλέσουν τις κυβερνήσεις που έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Μακεδονία» να ακυρώσουν αυτή την αναγνώριση, σύμφωνα με τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών, όπου όλοι τους αποδέχτηκαν την προσωρινή ονομασία FYROM, έως την τελική λύση. Δεν έπραξαν και δεν πράττουν τίποτε προς αυτή την κατεύθυνση.
Εμείς ως Έλληνες δε μπορούμε να συναινέσουμε οι ίδιοι στην πλαστογράφηση της ιστορίας μας, αποδεχόμενοι ονομασία του κράτους των Σκοπίων που θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία. Δεν δικαιούμεθα επίσης να προχωρήσουμε σε συμβιβασμό αποδεχόμενοι, ότι υπάρχει «μακεδονική εθνότητα» και «μακεδονική γλώσσα»;
Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να εκχωρήσει την κληρονομιά των Ελλήνων, χωρίς να ρωτήσει άμεσα τον Ελληνικό λαό;
Για τους ανωτέρω λόγους: Δεν αιτούμεθα αλλά απαιτούμε από τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις, να μην αναγνωρίσουν το κράτος των Σκοπίων ως Μακεδονία ή παράγωγά του. Σε διαφορετική περίπτωση να προβούν σε δημοψήφισμα για να αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός για το εθνικό αυτό θέμα. 
Αν κι’ αυτό δεν γίνει, τότε καλούμε τον ελληνικό λαό να υπερασπιστεί την εθνική του ανεξαρτησία και τα κυριαρχικά του δικαιώματα, όπως επιτάσσει το άρθρο 120 του συντάγματος της χώρας.

1 Βλ. Δαμιανός Βασιλειάδης, Παγκοσμιοποίηση, Νέα Τάξη, Ελληνισμός, εκδ. «Στοχαστής», Αθήνα, Χειμώνας 2012-13, σ. 116-121.
2 Πρέσβης των ΗΠΑ στα Σκόπια.
3 Βλ. π.χ. τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, όπου παραχωρήθηκε η Ανατολική Μακεδονία και Δυτική Θράκη στους Βουλγάρους.

Η Κόμπανι θα γίνει ο τάφος της "ενότητας" της Τουρκίας


Του Σάββα Καλεντερίδη

Στο άρθρο μας της Παρασκευής υποσχεθήκαμε να αναφερθούμε διεξοδικά στο ζήτημα της πολιορκίας της κουρδικής πόλης Κόμπανι από τους τζιχαντιστές του Ι.Κ., που συνεχίζεται με αμείωτη ένταση σχεδόν επί ένα μήνα.
Η αναφορά μας θα γίνει υπό τύπο ερωταποκρίσεων.
Τι είναι η Κόμπανι;
Η Κόμπανι είναι η πρωτεύουσα του ομώνυμου καντονίου, το οποίο είναι ένα από τα τρία κανόντια που ιδρύθηκαν περίπου πριν από ένα χρόνο, στα πρότυπα των καντονίων της Ελβετίας, με πρωτοβουλία του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας (PYD) και άλλων κουρδικών κομμάτων της Β. Συρίας, κατά τους Κούρδους Ροζάβα ή Δυτικό Κουρδιστάν.
Που βρίσκεται η Κόμπανι;
Η Κόμπανι βρίσκεται ακριβώς πάνω στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας, απέναντι από την επίσης κουρδική πόλη Σούρουτς, του νομού Ούρφα, περίπου στο μέσον των τουρκοσυριακών συνόρων και απέχει σχεδόν ίση απόσταση από τα άλλα δυο καντόνια, του Κάμισλο (Τζίζρε) και του Αφρίν.
Ποιο είναι το μέγεθος του καντονίου;
Το καντόνι αποτελείται από περίπου 350 χωριά και ο συνολικός πληθυσμός του αγγίζει τις 800 χιλιάδες κατοίκους, στην πλειονότητά τους Κούρδοι.
Ποια ήταν η στάση της Τουρκίας στο ζήτημα της ίδρυσης των καντονίων;
Η Τουρκία κυρίως για δυο λόγους θεωρεί ότι η ίδρυση των καντονίων αποτελεί μείζονα απειλή όχι μόνο για την ενότητα αλλά και για την επιβίωση ολόκληρης της Τουρκίας, όπως την γνωρίζουμε από το 1923.
Ο ένας λόγος είναι ο εξής. Το Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας (PYD) αποτελεί στην ουσία κλώνο του ΡΚΚ, το οποίο ήδη έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την απόσπαση σε πρώτη φάση αυτονομίας σε 18 νομούς του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν. Η δημιουργία τριών κουρδικών καντονίων, με κρατικές δομές και τοπικό στρατό, αλλάζει τις παραμέτρους του Κουρδικού για την τουρκική κυβέρνηση,καθιστώντας ακόμα πιο δύσκολη τη διαχείρισή του, αφού πλέον το ΡΚΚ αποκτά τη δυνατότητα άσκησης κάθε είδους πίεσης στο μαλακό της υπογάστριο, κατά μήκος των τουρκοσυριακών συνόρων (900 χλμ).
Ο άλλος λόγος, που θέτει σε κίνδυνο το σύνολο του τουρκικού οικοδομήματος, είναι ο δημοκρατικός χαρακτήρας των καντονίων, στα οποία Κούρδοι, Αρμένιοι, Ασσύριοι και Άραβες, σουνίτες, αλεβίτες, χριστιανοί και γεζιντί, έχουν απολύτως διασφαλισμένα ίσια δικαιώματα και συμμετοχή στην άσκηση εξουσίας. Η Άγκυρα θεωρεί ότι αν εφαρμοστεί ένα τέτοιο μοντέλο, θα θέσει σε κίνδυνο το μοντέλο της σουνιτικής δικτατορίας, που αποτελεί συνέχεια των καθεστώτων που διέπραξαν τις γενοκτονίες στην Ανατολή.
Τι έκανε η Τουρκία για να αντιμετωπίσει αυτήν τη νέα κατάσταση;
Στην αρχή προσπάθησε να εξαγοράσει τον ηγέτη του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας, Σαλίχ Μουσλίμ, και να τον καταστήσει όργανό της. Όταν απέτυχε, εκμεταλλευόμενη την εξάρτηση που έχει το αυτόνομο Κουρδιστάν από την Άγκυρα, για να εξάγει τα πετρέλειά του στις διεθνείς αγορές αλλά και για να επικοινωνεί με τον έξω κόσμο, εξεβίασε την κυβέρνηση Μπαρζανί να εφαρμόσει εμπάργκο εναντίον των κουρδικών καντονίων, για να τα οδηγήσει σε στραγγαλισμό και παράδοση στην Ερμπίλ και την Άγκυρα.
Όταν αυτό απέτυχε, η Άγκυρα έστρεψε τους τζιχαντιστές εναντίον της Κόμπανι, η οποία αν πέσει, τότε τίθεται σε κίνδυνο η επιβίωση και των δυο άλλων καντονιών.
Γιατί έχει τόσο μεγάλη σημασία η άλωση της Κόμπανι;
Οι λόγοι είναι πολλοί. Ο πρώτος είναι ότι η Κόμπανι αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ των άλλων δυο καντονίων. Αν πέσει η Κόμπανι, τότε τίθεται σίγουρα σε κίνδυνο η επιβίωση του καντονίου του Αφρίν (1 εκ.κάτοικοι) και δευτερευόντως του καντονίου του Κάμισλο.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι με την εξάλειψη του καντονίου του Κάμισλο, περιορίζεται δραματικά η επικράτεια του μελλοντικού μεγάλου Κουρδιστάν, το οποίο απομακρύνεται από τη Μεσόγειο τουλάχιστον κατά 500 χλμ, ενώ μέσω του Αφρίν η απόσταση είναι μόλις 60 χλμ.
Άρα, αν πέσει η Κόμπανι, πέφτει στα νερά της Μεσογείου και πνίγεται το όνειρο των Κούρδων για έξοδο στη θάλασσα, που είναι προϋπόθεση για τη βιωσιμότητα του κράτους τους.
Γιατί εξεγέρθηκαν οι Κούρδοι της Τουρκίας με αφορμή την πολιορκία της Κόμπανι;
Εξεγέρθηκαν για να δείξουν την αντίδρασή τους στην πολιτική της Άγκυρας στο θέμα της πολιορκίας, για να ασκήσουν πίεση και να εξασφαλίσουν έναν διάδρομο στο τουρκικό έδαφος για την ενίσχυση της Κόμπανι από το καντόνι του Κάμισλο, αλλά και για να συμσπειρωθούν και να ισχυροποιήσουν τη θέση τους στις διαπραγματεύσεις που γίνονται για πολιτική λύση στο Κουρδικό. Η ιντιφάντα των Κούρδων είναι το «πρώτο μάθημα» που πήρε ο Ερντογάν από το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα. Θα ακολουθήσουν κι άλλα.
Θα πέσει η Κόμπανι;
Είναι πολύ δύσκολο να κρατηθεί, γιατί ο αγώνας είναι άνισος. Από τις τρεις πλευρές οι λύκοι και από την τέταρτη πλευρά οι ύαινες. Όμως, ανεξαρτήτως της έκβασης, η Κόμπανι θα αποτελέσει σταθμό στον αγώνα των Κούρδων. Και το Μεσολλόγγι έπεσε, αλλά η Ελλάδα απελευθερώθηκε.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "κυριακάτικη δημοκρατία"

Μια σοβαρότατη εξέλιξη: Οι ΗΠΑ αναγνώρισαν δια της πλαγίας το ΡΚΚ - Σοκ στην Άγκυρα

του Σάββα Καλεντερίδη
Τελικώς αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι η σοφία του λαού μας, που λέει ότι "όταν σκάβεις το λάκκο του άλλου, πέφτεις ο ίδιος μέσα", είναι πράγματι αξεπέραστη.
Η Τουρκία είναι από τους κύριους παράγοντες που έπαιξαν ρόλο στην εμφάνιση του φαινομένου που λέγεται "Ισλαμικό Κράτος", με σκοπό από τη μια να χτυπηθεί ανελέητα το ΡΚΚ και να περιοριστεί εδαφικά το κουρδικό κράτος, και από την άλλη να δημιουργήσει μια ευρύτατη σουνιτική περιοχή με εδάφη από το Ιράκ και τη Συρία, που θα κυβερνάται από υποχείρια της Άγκυρας.
Και οι τζιχαντιστές ήταν συνεπείς απέναντι στην Τουρκία, για την πολύτιμη βοήθεια που τους παρείχε. Ο πρώτος στόχος που χτύπησαν, ήταν το στρατόπεδο προσφύγων συμπαθούντων το ΡΚΚ, στο Μαχμούρ του Νοτίου Κουρδιστάν, και ο δεύτερος τα δυο από τα τρία κουρδικά καντόνια του Δυτικού Κουρδιστάν, όπως αποκαλούν οι Κούρδοι τα κουρδικά εδάφη στη Β. Συρία.
Όμως ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, αγαπάει και τον νοικοκύρη", όπως λέει και πάλι ο λαός μας.
Οι τζιχαντιστές, εκτός του ότι έδειξαν το αποτρόπαιο πρόσωπό τους, με τις σφαγές χιλιάδων αιχμαλώτων, με τις σφαγές Κούρδων γεζιντί και Αράβων αλλά και Τουρκομάνων σιιτών, με τους βιασμούς και τις αγοραπωλησίες κοριτσιών γεζιντί, στην ουσία κήρυξαν τον πόλεμο στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, με δημόσιους αποκεφαλισμούς υπηκόων των ως άνω χωρών.
Η παραπάνω κατάσταση, με αποκορύφωμα τους αποκεφαλισμούς Αμερικανών και Βρετανών υπηκόων, κατέστη επιβεβλημένη την συμμαχία χωρών της Δύσης και του Αραβικού Κόσμου και την πραγματοποίηση αεροπορικών βομβαρδισμών εναντίον στόχων των τζιχαντιστών.
Όμως, επειδή οι από αέρος βομβαρδισμοί δεν αρκούν, είναι απαραίτητη και η επιχείρηση από το έδαφος.
Εκεί ακριβώς είναι το λάθος που έκανε η Άγκυρα, η οποία στην κυριολεξία έσκαψε το λάκκο της, όπως θα δούμε παρακάτω.
Οι μόνοι που πολεμούν στο έδαφος, και μάλιστα σαν λιοντάρια, όπως αποδείχτηκε στην πόλη Κόμπανι, αλλά και στο Σενκάλ, για την προστασία των γεζιντί, είναι οι Κούρδοι και μάλιστα οι μαχητές του ΡΚΚ και του PYD.
Θα λέγαμε δε ότι είναι η πιο εύκολη και... φθηνή λύση για τη συμμαχία, η οποία αδυνατεί να λάβει απόφαση για την αποστολή στρατευμάτων που θα διεξάγουν επιχειρήσεις από το έδαφος.
Αυτό μάλλον συνειδητοποίησαν οι ΗΠΑ, οι οποίες είναι προφανές ότι συνεργάστηκαν με τους μαχητές του PYD στην πόλη Κόμπανι, για να διεξαχθούν οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί.
Αυτό το προφανές αλλά και τις πληροφορίες που είχαμε για αριθμό Αμερικανών στρατιωτικών που βρίσκονται μέσα στην πολιορκούμενη Κόμπανι, οι οποίοι εντοπίζουν και δίνουν τις ακριβείς συντεταγμένες των στόχων των τζιχαντιστών, για να ακολουθήσουν οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί, έρχεται να επιβεβαιώσει η δημόσια δήλωση της συμπαθούς εκπροσώπου του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, Τζεν Ψάκι, η οποία στη χθεσινή της ενημέρωση προς τους δημοσιογράφους ανέφερε ότι την προηγούμενη εβδομάδα οι ΗΠΑ ήλθαν για πρώτη φορά σε απευθείας επαφή με το Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας (PYD), που αποτελεί τον πολιτικό κώνο του ΡΚΚ στο Δυτικό Κουρδιστάν.
Η Ψάκι ανέφερε ότι η επαφή έγινε μεταξύ ενός Αμερικανού διπλωμάτη και στελέχους του PYD, του οποίου το όνομα δεν απεκάλυψε.
Να σημειωθεί ότι και η Γερμανία χθες δήλωσε ότι είναι μέσα στις προθέσεις της να στείλει οπλισμό στο ΡΚΚ, που μάχεται εναντίον των τζιχαντιστών.
Τέλος, να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι χθες ο πρωθυπουργός του Ιράκ Haydar El İbadi, ευχαρίστησε δημόσια το ΡΚΚ για την προστασία που παρέχει στους αμάχους, ενώ απέρριψε διάβημα του Νταβούτογλου για την αναβάθμιση των σχέσεων της Βαγδάτης με το ΡΚΚ.
Να υποθέσουμε ότι κάποιοι υποκριτές στην Αθήνα, που μέχρι χθες έκαναν τα χατήρια του Νταβούτογλου, θα αρχίσουν οσονούπω να ψάχνουν επαφές με το ΡΚΚ, αν αντιληφθούν ότι κάτι τέτοιο θα ευαρεστούσε την Ουάσιγκτον;

Δεν δέχονται μειωμένα αναδρομικά οι ένστολοι και ετοιμάζουν μαζικές αγωγές


Μαζικές αγωγές ετοιμάζουν οι ένστολοι μετά τις ανακοινώσεις ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται ναι μεν να αποκαταστήσει τους μισθούς και να τους επιστρέψει τα αναδρομικά, αλλά “κουρεμένα” κατά 50%.
Νομικές πηγές, από την πλευρά των ένστολων, αναφέρουν στο Capital.gr ότι το σχέδιο της κυβέρνησης όπως αυτό έχει παρουσιαστεί στον Tύπο, δεν αποτελεί συμμόρφωση με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία ορίζει πλήρη αποκατάσταση των μισθών τους στα επίπεδα του Ιουλίου του 2012, δηλαδή πριν από τις περικοπές.
Οι ίδιες πηγές εκτιμούν ότι το σχέδιο δεν θα γίνει αποδεκτό από την επιτροπή συμμόρφωσης του ΣτΕ, η οποία αναμένεται να συνεδριάσει στις 28 Νοεμβρίου και ως εκ τούτου, όπως έχει γράψει το Capital.gr, θα ανοίξει ο δρόμος ώστε οι ένστολοι να προχωρήσουν σε αγωγές κατά του Δημοσίου για τη διεκδίκηση ολόκληρου του ποσού.
Όπως εξηγούν, οι αναφορές αξιωματούχων του υπουργείου Οικονομικών περί αποκατάστασης των μισθών στο 75% σε σχέση με τον Ιούλιο του 2012, είναι έωλες δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Συγκεκριμένα αναφέρουν ότι το υπουργείο Οικονομικών δεν μπορεί να υπολογίζει στην αποκατάσταση των μισθών τα αναδρομικά 6 μηνών που θα δοθούν σε πρώτη φάση το Δεκέμβριο και στη συνέχεια τα αναδρομικά των υπόλοιπων 17 μηνών, τα οποία θα δοθούν σε 36 δόσεις, καθώς αυτά αφορούν μόνο το σκέλος της απόφασης που κρίνει παράνομη την περικοπή των μισθών των ένστολων, από τον Αύγουστο του 2012.
Αντίστοιχα, σημειώνουν ότι δεν μπορεί να υπολογιστεί στην αποκατάσταση και ο μη συμψηφισμός του κοινωνικού μερίσματος, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, καθώς δεν έχει να κάνει με το μισθό, ενώ δεν αφορά και το σύνολο των ένστολων.

Να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά, η κυβέρνηση αποφάσισε να επιστρέψει στους ένστολους το 50% της περικοπής που τους έγινε τον Ιούλιο του 2012 με την πρώτη καταβολή να γίνεται με το μισθό του Δεκεμβρίου, η οποία θα περιλαμβάνει αναδρομικά από τον Ιούλιο του 2014. 
Το υπόλοιπο ποσό θα τους καταβληθεί με τους μισθούς τους από την 1/1/2015 σε 36 δόσεις κάθε μήνα και θα αφορά τα αναδρομικά από την περικοπή των μισθών τους για την περίοδο Ιούλιος 2012-Ιούλιος 2014, ωστόσο μειωμένα και αυτά κατά 50%. 
Παράλληλα απόφαση της κυβέρνησης είναι να μην υπάρξει συμψηφισμός του κοινωνικού μερίσματος που έλαβαν οι ένστολοι, με τα αναδρομικά που θα τους επιστραφούν.
Ωστόσο, οι εκπρόσωποι των ένστολων, αναφέρουν ότι η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στο συγκεκριμένο θέμα είναι ξεκάθαρη καθώς ορίζει ότι θα πρέπει να τους επιστραφεί αναδρομικά ολόκληρη η διαφορά μεταξύ του μισθού που εφαρμόστηκε από την 1η Αυγούστου 2012 και αυτού που ίσχυε έως και τον Ιούλιο του 2012. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, οι ένστολοι θα προχωρήσουν σε νέες αγωγές κατά του Δημοσίου, μέχρι να δικαιωθούν πλήρως.
Αντίθετα, μεγαλύτερη διάθεση συμβιβασμού δείχνουν αναφορικά με την περίπτωση το νέο μισθολόγιο να προβλέπει -τουλάχιστον για το πρώτο διάστημα- την επιστροφή του 50% του ποσού που τους κόπηκε τον Αύγουστο του 2012. Όπως αναφέρουν οι ίδιες πηγές από την πλευρά των ένστολων, η συγκεκριμένη απόφαση, θα κριθεί από το ΣτΕ στη συνεδρίαση της 28 Νοεμβρίου, όταν θα εξετάσει αν το υπουργείο Οικονομικών έχει συμμορφωθεί με την απόφαση του.

του Αλέξανδρου Κλώσσα

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Να γιατί «καίγεται» η Τουρκία για το κυπριακό «οικόπεδο 9»


Πολύ μεγάλο είναι το κοίτασμα που βρίσκεται στο οικόπεδο 9 της Κύπρου όπως εκτιμάται από ειδικούς, οι οποίοι δηλώνουν την αισιοδοξία τους για τα αποτελέσματα των ερευνών της κοινοπραξίας ΕΝΙ-KOGAS στα θαλάσσια οικόπεδα 9, 2 και 3. Αυτή τη στιγμή, η κοινοπραξία Ιταλίας (ENI) – Νότιας Κορέας (KOGAS) έχει εστιάσει την προσοχή της στον στόχο «Ονασαγόρας» του θαλασσίου οικοπέδου 9. Σύμφωνα με την κυπριακή κυβέρνηση, οι έρευνες στη συγκεκριμένη περιοχή αναμένεται να διαρκέσουν για 80 ημέρες, ενώ τα αρχικά αποτελέσματα των ερευνούν θα είναι σε θέση να εξαχθούν μέσα στις επόμενες εβδομάδες μετά τη λήξη των ερευνών.
Των Δρ. Γεωργίου Φίλη και Δρ. Ηλία Κονοφάγου
Η κοινοπραξία πρόκειται να «τρυπήσει» και σε άλλα σημεία της περιοχής ευθύνης της, δηλαδή στα οικόπεδα 2,3 και 9. Συνολικά, η κοινοπραξία είναι συμβατικά υποχρεωμένη να προχωρήσει σε έρευνες σε τέσσερεις το λιγότερο περιοχές, μέσα σε ένα χρονικό διάστημα 12 με 18 μηνών.
Τα ακριβή σημεία των περεταίρω ερευνών πρόκειται να καθοριστούν με βάση τα στοιχεία που έχουν εξαχθεί από τις πρώτες προσπάθειες, ενώ όπως έχει γίνει γνωστό ο στόχος «Ονασαγόρας» ΔΕΝ είναι η περιοχή με το μεγαλύτερο εκτιμώμενο κοίτασμα. Για την ακρίβεια η κοινοπραξία αρχίζει με τον «Ονασαγόρα» επειδή τα έως τώρα γεωλογικά στοιχεία της περιοχής επιτρέπουν πιο ξεκάθαρες και ακριβείς εκτιμήσεις.
Το ενδιαφέρον είναι πως βορείως του «Ονασαγόρα», σύμφωνα με αναλυτές, υπάρχει στόχος ο οποίος δύναται να φιλοξενεί κοίτασμα του οποίου το μέγεθος να είναι συγκρίσιμο με το Ισραηλινό Λεβιάθαν, δηλαδή της τάξεως των 19 τρισ. κυβικών ποδών. Η κοινοπραξία πρόκειται να τρυπήσει και στη συγκεκριμένη περιοχή της οποίας τα γεωλογικά στοιχεία μπορεί μεν να «μιλάνε» για τέτοια μεγέθη, η ακρίβεια όμως των εκτιμήσεων θα αποδειχθεί μέσω της ερευνητικής γεώτρησης.
Είναι προφανές πως εάν οι εκτιμήσεις των ειδικών επιβεβαιωθούν, το ενεργειακό δυναμικό της Κύπρου θα λάβει άλλες διαστάσεις και θα θέσει νέα δεδομένα στις ενεργειακές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο. Με βάση όλα τα παραπάνω, οι κινήσεις της Άγκυρας στην περιοχή αποκτούν νέα δυναμική, αφού οι Τούρκοι δεν μπορεί παρά να γνωρίζουν το τεράστιο οικονομικό και γεωπολιτικό διακύβευμα.
Η τουρκική NAVTEX για την 20η Οκτωβρίου σε συνδυασμό με την ελληνική αντίδραση με τη μορφή της ενοποίησης των χώρων έρευνας και διάσωσης Ελλάδας και Κύπρου αλλά και η επικείμενη συνάντηση κορυφής Αθήνας-Λευκωσίας-Καΐρου δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα, ενώ την ίδια στιγμή δυνάμεις της Ρωσίας και του Ισραήλ θα ασκούνται στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή.
Το μήνυμα από την Αθήνα-Λευκωσία, το Κάιρο, τη Μόσχα και το Τελ-Αβίβ προς την Άγκυρα είναι σαφές. Είναι όμως προφανές, ότι εάν η Τουρκία δεν αντιδράσει και αυτή τη φορά δυναμικά -εάν δηλαδή δεχτεί τα τετελεσμένα όπως και στη περίπτωση του οικοπέδου 12- τότε ολόκληρο το «μοντέλο» εκβιασμού και καταναγκασμού μέσω του οποίου προσπαθεί να επιβάλλει τη θέλησή της στον Ελληνισμό θα καταρρεύσει.
Η παρούσα περίοδος με τις εξελίξεις των επόμενων ημερών, εβδομάδων και μηνών, φαίνεται πως θα καταγραφούν από τον ιστορικό του μέλλοντος ως μεγίστης-κομβικής σημασίας, διότι το δράμα του «Ανατολικού Ζητήματος» και ο ρόλος της μετακεμαλικής και νεοθωμανικής Τουρκίας σε αυτό, θα αναδειχθούν σε όλες τους τις διαστάσεις.
Η Άγκυρα με τις υπερφίαλες πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών έχει εγκλωβίσει τον εαυτό της σε μία «γεωπολιτική μέγγενη» από την οποία δεν είναι σε θέση να ξεφύγει παρά μόνο, είτε με μια θεαματική μεταστροφή προς τη διεθνή νομιμότητα, κάτι εξαιρετικά αμφίβολο παρά τις ευεργετικές συνέπειες για την ασφάλεια της περιοχής, είτε με «φυγή προς τα εμπρός», επιχειρώντας δια της στρατιωτικής ισχύος να αναστρέψει τα δεδομένα οδηγώντας στη χειρότερη περίπτωση σε αδιέξοδο, απειλώντας όμως ευθέως σε εποχές «πονηρές» τη διεθνή ειρήνη και την περιφερειακή ισορροπία.

Defence Point

Russia Is Deploying Its Fastest Interceptors To The Arctic Full-Time


Russia Is Deploying Its Fastest Interceptors To The Arctic Full-Time
While you weren't paying attention over the past few years, the battles over the Arctic have been intensifying. For now they've been entirely diplomatic, but Russia just upped its own ante by deploying incredibly fast MiG-31 interceptors to an extremely Northern air base.

Before I go any further, let me make it absolutely clear that Russia's not exactly doing anything completely unusual here. The US has deployed F-22 Raptors to Alaska for years, and regularly holds RED FLAG exercises up there.
But the diplomatic struggle over the Arctic is, if not at a boiling point, on its way. Russia, the United States, Canada, Norway, and Denmark have all rushed to establish their (often tenuous at best) claims to the Arctic, as vast reserves of natural gas and oil are thought to be buried underneath its seabed. Canada, for example, has been scouring the sea bed for remains of a failed British expedition that sought the Northwest Passage, and just a little while ago it found the remains of the storied HMS Erebus.
Though that really has nothing on the time in 2007 that Russia straight up dropped its own flag on the seabed at the North Pole, as if that meant something.
Basically, everyone is trying to claim that certain undersea ridges are attached to their continental shelves, in a complicated international legal bid for energy rights. But legal bids, especially speaking internationally, work a bit better when they're backed up with weapons.
So it's making a bit of a sense, then, that Russia is re-building a Soviet-era base and deploying the MiGs to its far northern reaches, according to Russian government mouthpiece RIA Novosti:
Starting from 2017, the Russian Air Force will base MiG-31 interceptor jets and tactical aircraft at a Russian Arctic airfield in the urban settlement of Tiksi in northernmost Sakha Republic, Commander Col. Gen. Viktor Bondarev said Wednesday.
And Tiksi is way, way up north, not far from Alaska.
In many ways, it's just another extension of existing Russian government policy, as back in April, President Vladimir Putin established a specific state agency for development of the Arctic, and an Arctic military command sporting snowmobiles and hovercraft is on its way by 2017.
Oh, plus there was that whole thing last month when American F-22s intercepted a flight of Russian MiG-31s, Il-78 tankers, and Tu-95 bombers, and the Canadian CF-18s intercepted a pair of bombers of their own.
So we might as well start getting used to seeing more of that.
Especially seeing as how the MiG-31 works pretty well as a bomber escort, seeing as how it can top Mach 2.8 (or more than 1,800 MPH), has a long range, and a very powerful radar.
So will you see enormous and noisy Russian bombers soaring over your North American city any time soon?
Almost definitely not.
But you might hear a little more saber-rattling.

Analysts for a change

Η ΘΡΑΚΗ ΜΑΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ

Η ΘΡΑΚΗ ΜΑΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ