Εκβιασμοί, τρομοκρατία και απειλές "εκτέλεσης" από τους "φίλους" και "εταίρους"... για το... καλό μας
Η προκαθορισμένη λάθος ρότα χωρίς καμία αντιμονή*... που καταλήγει στο σίγουρο ναυάγιο...
«Αν η Ελλάδα καταρρεύσει, κανείς δεν θέλει τα αποτυπώματά του στο φονικό όπλο»! Ο κυνικός τίτλος στο δημοσίευμα του Reuters αποτελεί την επιτομή του προβλήματος εκείνων των ευρωπαϊκών χωρών που επιθυμούν την παραδειγματική τιμωρία – καταστροφή της Ελλάδας. Είναι η ομολογία ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος, το οποίο έχει ήδη αποφασισθεί και απομένει η «εκτέλεσή» του, προφανώς υπό την μορφή «ατυχήματος» (γνωστή ορολογία του υποκόσμου όταν αναφέρεται στην διάπραξη στυγερού εγκλήματος).
Γράφει ο Παναγιωτίδης Μάρκος
Το ερώτημα, που φυσιολογικά προκύπτει, είναι: Γιατί, όμως, κανείς δεν επιθυμεί να αφήσει το «αποτύπωμά» του στην καταστροφή της Ελλάδας; Η απάντηση είναι προφανής. Επειδή το ιστορικό παρελθόν (ποινικό μητρώο) των χωρών που συντάσσονται υπέρ της ελληνικής «δολοφονίας», είναι ήδη βεβαρυμμένο και δεν υπάρχουν περιθώρια για περαιτέρω επιβάρυνσή του. Επίσης, το «ελληνικό πρόβλημα» δεν ήταν ποτέ ένα πραγματικό οικονομικό πρόβλημα. Ήταν μία έξυπνη κίνηση (κομπίνα) για την μεταφορά κινδύνου των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών στους ευρωπαίους πολίτες. Ήταν επίσης ένα μαζικό κοινωνικό και πολιτικό πείραμα μέσα από το οποίο εξήχθησαν σημαντικά συμπεράσματα για την «διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού» υπό καθεστώς ακραίων καταστάσεων. Ταυτόχρονα, φυσικά, ήταν μία επιχείρηση επίθεσης και κατοχής μίας χώρας, υφαρπαγής του συνόλου των οικονομικών πόρων της (ιδιαίτερα του ορυκτού και ενεργειακού της πλούτου) και, τέλος, μετατροπής της σε ένα προτεκτοράτο διοικούμενο από πολιτικές μαριονέτες και εντεταλμένους των ευρωπαϊκών (κατοχικών) δυνάμεων, δηλαδή η υλοποίηση μίας ολοκληρωτικής γεωπολιτικής, γεωοικονομικής και γεωστρατηγικής κατάληψης.
Ο κύριος λόγος αποφυγής σύνδεσης των «χωρών θυτών» με το έγκλημα εις βάρος της Ελλάδας, είναι και πολιτικός, αφού σε περίπτωση σύνδεσής τους το μήνυμα που θα σταλεί στις υπόλοιπες (εκτός της γερμανικής αυλής) ευρωπαϊκές χώρες θα είναι σαφές: Ποια χώρα θα είναι το επόμενο θύμα; Και μία τέτοια «ερώτηση» θα σημάνει σχεδόν αυτόματα το τέλος του ευρώ, ενώ θα δημιουργήσει σωρεία σύνθετων προβλημάτων μεταξύ της Γερμανίας (και των χωρών που βρίσκονται στη ζώνη επιρροής της) και της υπόλοιπης Ευρώπης.
Επιπλέον, εδώ και καιρό έχει μπει σε εφαρμογή το σχέδιο «δαιμονοποίησης» (πάγια τακτική καταγεγραμμένη σε πολλές επιθέσεις κατά κρατών π.χ. Γιουγκοσλαβία) της Ελλάδας (και των Ελλήνων) προκειμένου να προετοιμαστούν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες για την «ηθική αποκατάσταση» μέσω του τελειωτικού – ολοκληρωτικού χτυπήματος της Ελλάδας.
Ουσιαστικά το όλο «εγχείρημα» έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Απομένει μόνο η υφαρπαγή του ορυκτού και ενεργειακού πλούτου, η οποία θα υλοποιηθεί αμέσως μετά την πλήρη οικονομική καταστροφή της Ελλάδας. Κι επειδή δεν επιθυμούν να συνδεθούν με την μεθοδευμένη καταστροφή και καταλήστευση της χώρας, «αναζητούν» εκείνον τον παράγοντα που θα συντελέσει στο προσδοκώμενο αλλά και πολυδιαφημισμένο «ατύχημα» (Graccident). Για το ιερατείο της Ευρώπης δεν έχει καμία σημασία εάν τα μνημόνια έχουν καταστρατηγήσει - παραβιάσει το Ευρωπαϊκό και το Διεθνές Δίκαιο. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα"...! Και ο "σκοπός" είναι πλέον μία ορατή απειλή - καταστροφή για την Ελλάδα, ενώ ήδη έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτός και σε χώρες της Ευρώπης που βλέπουν μία θρασύτατη Γερμανία να επιτίθεται (αυτή τη φορά με οικονομικά όπλα) με σκοπό την πλήρη κυριαρχία της στο σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών. Το ότι η Γερμανία αποτελεί την μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που οφελήθηκε από την οικονομική ευρωπαϊκή κρίση, είναι ένα γεγονός που δεν έχει μείνει απαρατήρητο...
Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα εμφανίζεται ως μη έχουσα ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης, τόσο απέναντι στους «δανειστές», όσο και προς την κατεύθυνση ανάταξης της χώρας. Ο πρωθυπουργός, διαβλέποντας και τους εσωκομματικούς κινδύνους (αριστερή πτέρυγα, η οποία αποτελεί τον σοβαρότερο εν δυνάμει κίνδυνο πτώσης της κυβέρνησης) αποφάσισε να παραχωρήσει «έδαφος», δίνοντάς τους την δυνατότητα να φέρουν στο προσκήνιο θέματα μείζονος εθνικού ενδιαφέροντος (π.χ. διαχείριση της λαθρομετανάστευσης) το οποίο εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε λίαν επικίνδυνο και αυτοκαταστροφικό για την δυναμική της κυβέρνησης, αφού είναι δυνατόν να απωλέσει σημαντική εκλογική δύναμη εάν συνεχιστεί το παραλήρημα ιδεοληπτικών της «αριστερής πτέρυγας» η οποία δεν έχει και καμία επί της ουσίας πρόταση για την αντιμετώπιση στα ουσιώδη προβλήματα της χώρας, την εξωτερική πολιτική και την επόμενη ημέρα, παρά απαιτεί –ως κακομαθημένο παιδί- να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της ειδάλλως… Προφανώς, τόσο η κυβέρνηση, (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ) όσο και η «αριστερή πτέρυγα», δεν έχουν συνειδητοποιήσει πως είτε δεν υπάρχει η δυνατότητα να πατάνε σε δύο βάρκες (ΗΠΑ και Ρωσία), είτε δεν έχουν την δυνατότητα να σπαταλούν χρόνο (σπαταλώντας μέσω νέων μικροδανεισμών χρήμα που δεν υπάρχει) ευελπιστώντας πως θα υπάρξει ευρωπαϊκή ανάταξη από άλλα κινήματα (Podemos κ.α.).
Η Ελλάδα, ως Ιφιγένεια του ευρώ (ενός οικονομικού εγχειρήματος – ενιαίου νομίσματος που επέφερε τα αντίθετα αποτελέσματα από εκείνα που διαφήμισε) καλείται σήμερα να αντιμετωπίσει τον γερμανικό σωβινισμό (με βαθιές ρίζες στον Λουθηρανισμό), υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες. Ουσιαστικά η Ελλάδα καλείται να αποφασίσει μεταξύ ένος "γρήγορου θανάτου" (από τα "χέρια" των ευρωπαίων "φίλων" και "εταίρων") κι ενός αργού και βασανιστικού θανάτου (υπό τον σχεδιασμό και πάλι των "εταίρων" και "φίλων" της Ευρώπης) προκειμένου να ολοκληρωθεί το "πείραμα" του οποίου την αποτυχία ήδη γνωρίζουν οι "φίλοι" και "εταίροι", αλλά σκοπεύουν να την εκμεταλλευθούν πολιτικά, ως φόβητρο, σε ό,ποιον τολμήσει να μην υπακούσει στις εντολές του ευρωπαϊκού ιερατείου και των συμφερόντων των διεθνών μεγάλων τραπεζών.
Κι αυτό, επειδή το διευθυντήριο – ιερατείο της Ευρώπης έχει κατορθώσει να δημιουργήσει μία 5η φάλαγγα στο εσωτερικό της χώρας, η οποία αποτελείται (και φυσικά εκφράζει τα ανάλογα εσωτερικά στοιχεία) από πολιτικά κόμματα, οικονομικά συμφέροντα και από το σύνολο των συστημικών ΜΜΕ. Αυτή η «συμμαχία», που θέλει να αυτοαποκαλείται ως «ευρωπαϊκή προοπτική», λειτουργεί κατά των συμφερόντων της χώρας, χρησιμοποιώντας πρόσωπα και μηχανισμούς στους οποίους έχει απόλυτη πρόσβαση και έλεγχο μετά από 40 και πλέον χρόνια αγαστής συνεργασίας (η οποία μπορεί κατά πολλούς να χαρακτηρισθεί και ως «συνεταιρισμός»). Στόχος αυτής της «συμμαχίας» είναι η ελεγχόμενη πληροφόρηση, η οικονομική και πολιτική τρομοκράτηση και η –κατά τα δυνατόν- διαίρεση των Ελλήνων πολιτών στους οποίους επιχειρείται –για μία ακόμη φορά- να επιβληθεί ο κοινωνικός αυτοματισμός υπό το πρίσμα μίας αόριστης πολιτικής πρότασης που έχει ως μοναδικό πρόταγμα την επικείμενη καταστροφή της χώρας, παραγράφοντας έντεχνα την υπάρχουσα καταστροφή που επέφεραν πολιτικές αποφάσεις που παρουσιάστηκαν ως «σωτήριες για τη χώρα», ενώ στην πραγματικότητα εκδίδονταν εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα τόσο στο εσωτερικό (τραπεζών, εκδοτών, εργολάβων κ.α.) όσο και στο εξωτερικό (εταιρειών όπως η Siemens, πολιτικών σκοπιμοτήτων όπως της Γερμανίας κ.α.).
Την ίδια στιγμή κι ενώ βαδίζουμε με μαθηματική ακρίβεια στο «ατύχημα» με το οποίο μας έχουν «προειδοποιήσει» (ή απειλήσει;), στην Ελλάδα οι πολίτες έχουν ήδη χωριστεί σε στρατόπεδα είτε ανάλογα με το κόμμα που ψηφίζουν, είτε ανάλογα με τα μικροσυμφέροντά τους, είτε ανάλογα με τον βαθμό επηρεασμού τους από τα (πανταχού παρόντα και πάντα παρανομούντως λειτουργώντα) ΜΜΕ και τα εκδοτικά ή εργολαβικά συμφέροντα που υπάρχουν πίσω από αυτά.
Ο Ελληνικός λαός, ευρισκόμενος σε ένα μοναδικό σημείο κατάπτωσης και αποχαύνωσης, εμφανίζεται με εμφανή σημάδια μη συνοχής, ενώ του έχει ανακοινωθεί (από τους πολιτικούς) ότι «η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο». Και αυτός ο πόλεμος δεν έχει μόνο λεκτικές απειλές (οι διάφορες ανακοινώσεις αξιωματούχων της Ευρώπης –π.χ. Σόιμπλε, Ντάισελμπλουμ κ.α.) που φροντίζουν να καταστρέφουν την οικονομική εικόνα της Ελλάδας (χωρίς κανένας να τους καταγγείλει ή να απαιτήσει την άμεση απομάκρυνσή τους από τις θεσμικές θέσεις που καταλαμβάνουν), αλλά και ουσιαστικές (όπως η συμπεριφορά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας), που οδηγούν στην περαιτέρω οικονομική και κοινωνική καταστροφή της Ελλάδας, η οποία χαρακτηρίζεται ήδη ως «γενοκτονία».
Οι Έλληνες βρίσκονται (υπό το καθεστώς ενός σκληρού ψυχολογικού πολέμου με καθημερινές υλοποιήσεις ψυχολογικών επιχειρήσεων) στο κομβικό σημείο να αποδεχθούν μία ήττα χωρίς καν να πολεμήσουν ή να αποφασίσουν να πολεμήσουν σε έναν πόλεμο που το πιθανότερο είναι να χάσουν. Κανείς δεν αναφέρει την σοβαρή πιθανότητα η –προς θανάτωση Ελλάδα- να δημιουργήσει ισχυρές πολιτικές αναταράξεις, να σταθεί η αιτία να αποκαλυφθεί το σχέδιο άλωσης και κατοχής του συνόλου της Ευρώπης και της ταυτόχρονα ηχηρής πτώσης κάθε ηθικού και πολιτικού ιδεώδους… Ακόμη και η κυβέρνηση (υπό το καθεστώς των αφόρητων πιέσεων) του Αλέξη Τσίπρα έχει ξεχάσει πως στόχος της ήταν η σύγκρουση υπέρ της πατρίδας και πως θα έπρεπε να ενημερώνει τον ελληνικό λαό για όσα συμβαίνουν στις κλειστές αίθουσες της Ευρώπης (γιατί οι συνεδριάσεις δεν γίνονται δημοσίως, ώστε να ενημερώνονται όλοι οι ευρωπαίοι για τις θέσεις, τα επιχειρήματα, τις γνώσεις αλλά και το ήθος των εμπλεκομένων μερών;).
Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, αλλά και οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση υπάρξει μετά από αυτήν, δεν είναι και δεν θα είναι σε θέση να «συνομιλήσει» επί ίσοις όροις με τους «δανειστές» εάν δεν υλοποιήσει τη «Νέμεση». Εάν δεν προφυλακίσει το σύνολο των εμπλεκομένων με πολιτικές αποφάσεις που ζημίωσαν οικονομικά (και όχι μόνο) την χώρα. Εάν δεν προχωρήσει στην δέσμευση (ή και συντηρητική κατάσχεση) του συνόλου των περιουσιών τους. Εάν δεν εκκινήσει διαδικασίες κατηγορητηρίου περί σύστασης και λειτουργίας «εγκληματικής συμμορίας» που έδρασε συντεταγμένα και συντονισμένα, σε βάθος χρόνου και με συνέπεια προς την κατεύθυνση καταστροφής της χώρας. Εάν δεν αναζητηθούν ευθύνες για όλες τις «λίστες» που βρίσκονται στα χέρια των Ελληνικών Αρχών, εάν δεν τιμωρηθούν παραδειγματικά όσοι με πράξεις ή με αμέλειές τους ζημίωσαν και εξέθεσαν την χώρα σε εξωτερικούς πολιτικούς και οικονομικούς κινδύνους. Μόνο εάν συμβεί αυτό θα μπορεί ο ό,ποιος πρωθυπουργός να συζητά επί ίσοις όροις με την κάθε Μέρκελ και τον κάθε Σόιμπλε.
Είτε μας αρέσει, είτε όχι, θα πρέπει να αποδεχτούμε πως σήμερα δεν γίνεται καμία διαπραγμάτευση. Αντίθετα, το ευρωπαϊκό ιερατείο έχει τοποθετήσει τις μαριονέτες του με εντολές μη υποχώρησης και συν το χρόνω εκτοξεύονται απειλές κατά της Ελλάδας (συνήθως με χαμερπείς επιθέσεις που αναδεικνύουν την πολιτική ποιότητα και το ήθος εκείνων που τις εκτελούν) η οποία εξαναγκάζεται σε συνεχείς υποχωρήσεις, μέχρι τελικής πτώσης…, δηλαδή της αποδοχής όλων των απαιτήσεων των δανειστών.
Το ζητούμενο, στο σημείο που σήμερα βρισκόμαστε είναι απλό: Είναι διατεθειμένοι οι Έλληνες πολίτες να συγκρουστούν και να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της χώρας τους, την ανεξαρτησία και την αυτοκυριαρχία της Ελλάδας; Να απαιτήσουν την αντιμετώπισή τους ως άνθρωποι και όχι ως «αντικείμενα» παραγωγής πλούτου (ή και απόλαυσης, μην ξεχνάμε τι είχε συμβεί στις χώρες του ανατολικού μπλοκ μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ) για την Ευρώπη;
Δυστυχώς, η απάντηση είναι αρνητική. Οι σημερινοί Έλληνες προτιμούν την ασφάλεια των αλυσίδων τους και την αναμονή ανακοίνωσης της προσωπικής τους θανάτωσης – καταστροφής, από το να αγωνιστούν για τα βασικά ανθρώπινα και πολιτικά τους δικαιώματα, όπως αυτά προκύπτουν από διεθνείς συνθήκες. Προτιμούμε (ηθελημένα) να είμαστε σε καθεστώς αφαίμαξης (οικονομικής και δημογραφικής) ξεχνώντας (και πάλι ηθελημένα) πως επιλέγουμε έναν αργό, εξευτελιστικό και ιδιαίτερα επίπονο "θάνατο". Άλλωστε, οι "διασώστες" μας έχουν ήδη ανακοινώσει - αποδεχθεί πως το "πρόγραμμα διάσωσης" είναι λάθος...!
Και μέχρι εμείς να καταλήξουμε στην όποια απόφαση ως "ενεργοί πολίτες", καλό θα είναι να σκεφτόμαστε – θυμόμαστε πως οι «δανειστές» έχουν αποφασίσει να προχωρήσουν στο «τελειωτικό χτύπημα», αλλά δεν θέλουν να εμφανιστούν ως υπεύθυνοι γι αυτό. Κι επειδή το «εργαλείο» υπάρχει, βρίσκεται δίπλα μας και έχει πολλούς λόγους να «εξυπηρετήσει» τα συμφέροντα της Γερμανικής Ευρώπης, αλλά και των ΗΠΑ (που δυσαρεστήθηκαν τόσο με την επίσκεψη Τσίπρα στην Μόσχα, όσο και με την πιθανότητα απελευθέρωσης του ισοβίτη τρομοκράτη Σάββα Ξηρού), μήπως θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε για ένα καλοκαίρι που δεν θα μας δώσει το δικαίωμα στην «ραστώνη», αλλά θα είναι ιδιαίτερα θερμό και όχι εξαιτίας των ηλιακών ακτίνων; Μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να ετοιμαζόμαστε για ένα «ατύχημα» - «επεισόδιο» που θα δικαιολογήσει την αποχώρηση των «εταίρων» και «συμμάχων» για ένα χρονικό διάστημα το οποίο θα ισοδυναμεί με πλήρη εγκατάλειψη και φτωχοποίηση της χώρας;
Επειδή, λοιπόν, αναμένεται λίαν συντόμως να περάσουμε ιδιαίτερα κρίσιμες στιγμές, θα πρέπει να μην ξεχνάμε πως «οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται». Αναμένοντας να αντικρύσουμε, λοιπόν, τους «φίλους» μας, ίσως το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να αφήσουμε όσα μας χωρίζουν, γιατί αυτό ακριβώς επιδιώκουν εκείνοι που θέλουν να μας καταστρέψουν για να μας καταληστέψουν… (ακόμη και η «αριστερή» κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα δεν αναφέρεται στον υπαρκτό ορυκτό – ενεργειακό πλούτο της Ελλάδας και στην εκμετάλλευσή του…, όπως έχει ξεχαστεί και η υπόθεση διερεύνησης του χρέους... γιατί άραγε;).
Ζούμε την κομβική ιστορική στιγμή πως σαν λαός θα πρέπει να σταθούμε μπροστά στην μεγαλύτερη ευθύνη μας. Την ευθύνη της απόφασης εάν θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε...
ΥΓ: Κι επειδή φαίνεται πως σαν λαός – έθνος, έχουμε βρεθεί για μία ακόμη φορά μόνοι μας (τραγική ιστορική συνέπεια), θα πρέπει ίσως να σκεφτούμε πως είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να ανατρέψουμε τους εις βάρος μας σχεδιασμούς. Αρκεί να το θελήσουμε εμείς…
Και ο Θεός βοηθός μας…
* «Αντιμονή» σημαίνει στη ναυτική διάλεκτο «πορεία κόντρα στον καιρό που εκτελούν τα πλοία μ' όλη την ισχύ των μηχανών τους για να κρατηθούν και να σωθούν σε σφοδρή θαλασσοταραχή, όταν κάθε άλλη πλεύση είναι επικίνδυνη».
Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Η προκαθορισμένη λάθος ρότα χωρίς καμία αντιμονή*... που καταλήγει στο σίγουρο ναυάγιο...
«Αν η Ελλάδα καταρρεύσει, κανείς δεν θέλει τα αποτυπώματά του στο φονικό όπλο»! Ο κυνικός τίτλος στο δημοσίευμα του Reuters αποτελεί την επιτομή του προβλήματος εκείνων των ευρωπαϊκών χωρών που επιθυμούν την παραδειγματική τιμωρία – καταστροφή της Ελλάδας. Είναι η ομολογία ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος, το οποίο έχει ήδη αποφασισθεί και απομένει η «εκτέλεσή» του, προφανώς υπό την μορφή «ατυχήματος» (γνωστή ορολογία του υποκόσμου όταν αναφέρεται στην διάπραξη στυγερού εγκλήματος).
Γράφει ο Παναγιωτίδης Μάρκος
Το ερώτημα, που φυσιολογικά προκύπτει, είναι: Γιατί, όμως, κανείς δεν επιθυμεί να αφήσει το «αποτύπωμά» του στην καταστροφή της Ελλάδας; Η απάντηση είναι προφανής. Επειδή το ιστορικό παρελθόν (ποινικό μητρώο) των χωρών που συντάσσονται υπέρ της ελληνικής «δολοφονίας», είναι ήδη βεβαρυμμένο και δεν υπάρχουν περιθώρια για περαιτέρω επιβάρυνσή του. Επίσης, το «ελληνικό πρόβλημα» δεν ήταν ποτέ ένα πραγματικό οικονομικό πρόβλημα. Ήταν μία έξυπνη κίνηση (κομπίνα) για την μεταφορά κινδύνου των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών στους ευρωπαίους πολίτες. Ήταν επίσης ένα μαζικό κοινωνικό και πολιτικό πείραμα μέσα από το οποίο εξήχθησαν σημαντικά συμπεράσματα για την «διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού» υπό καθεστώς ακραίων καταστάσεων. Ταυτόχρονα, φυσικά, ήταν μία επιχείρηση επίθεσης και κατοχής μίας χώρας, υφαρπαγής του συνόλου των οικονομικών πόρων της (ιδιαίτερα του ορυκτού και ενεργειακού της πλούτου) και, τέλος, μετατροπής της σε ένα προτεκτοράτο διοικούμενο από πολιτικές μαριονέτες και εντεταλμένους των ευρωπαϊκών (κατοχικών) δυνάμεων, δηλαδή η υλοποίηση μίας ολοκληρωτικής γεωπολιτικής, γεωοικονομικής και γεωστρατηγικής κατάληψης.
Ο κύριος λόγος αποφυγής σύνδεσης των «χωρών θυτών» με το έγκλημα εις βάρος της Ελλάδας, είναι και πολιτικός, αφού σε περίπτωση σύνδεσής τους το μήνυμα που θα σταλεί στις υπόλοιπες (εκτός της γερμανικής αυλής) ευρωπαϊκές χώρες θα είναι σαφές: Ποια χώρα θα είναι το επόμενο θύμα; Και μία τέτοια «ερώτηση» θα σημάνει σχεδόν αυτόματα το τέλος του ευρώ, ενώ θα δημιουργήσει σωρεία σύνθετων προβλημάτων μεταξύ της Γερμανίας (και των χωρών που βρίσκονται στη ζώνη επιρροής της) και της υπόλοιπης Ευρώπης.
Επιπλέον, εδώ και καιρό έχει μπει σε εφαρμογή το σχέδιο «δαιμονοποίησης» (πάγια τακτική καταγεγραμμένη σε πολλές επιθέσεις κατά κρατών π.χ. Γιουγκοσλαβία) της Ελλάδας (και των Ελλήνων) προκειμένου να προετοιμαστούν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες για την «ηθική αποκατάσταση» μέσω του τελειωτικού – ολοκληρωτικού χτυπήματος της Ελλάδας.
Ουσιαστικά το όλο «εγχείρημα» έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Απομένει μόνο η υφαρπαγή του ορυκτού και ενεργειακού πλούτου, η οποία θα υλοποιηθεί αμέσως μετά την πλήρη οικονομική καταστροφή της Ελλάδας. Κι επειδή δεν επιθυμούν να συνδεθούν με την μεθοδευμένη καταστροφή και καταλήστευση της χώρας, «αναζητούν» εκείνον τον παράγοντα που θα συντελέσει στο προσδοκώμενο αλλά και πολυδιαφημισμένο «ατύχημα» (Graccident). Για το ιερατείο της Ευρώπης δεν έχει καμία σημασία εάν τα μνημόνια έχουν καταστρατηγήσει - παραβιάσει το Ευρωπαϊκό και το Διεθνές Δίκαιο. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα"...! Και ο "σκοπός" είναι πλέον μία ορατή απειλή - καταστροφή για την Ελλάδα, ενώ ήδη έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτός και σε χώρες της Ευρώπης που βλέπουν μία θρασύτατη Γερμανία να επιτίθεται (αυτή τη φορά με οικονομικά όπλα) με σκοπό την πλήρη κυριαρχία της στο σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών. Το ότι η Γερμανία αποτελεί την μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που οφελήθηκε από την οικονομική ευρωπαϊκή κρίση, είναι ένα γεγονός που δεν έχει μείνει απαρατήρητο...
Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα εμφανίζεται ως μη έχουσα ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης, τόσο απέναντι στους «δανειστές», όσο και προς την κατεύθυνση ανάταξης της χώρας. Ο πρωθυπουργός, διαβλέποντας και τους εσωκομματικούς κινδύνους (αριστερή πτέρυγα, η οποία αποτελεί τον σοβαρότερο εν δυνάμει κίνδυνο πτώσης της κυβέρνησης) αποφάσισε να παραχωρήσει «έδαφος», δίνοντάς τους την δυνατότητα να φέρουν στο προσκήνιο θέματα μείζονος εθνικού ενδιαφέροντος (π.χ. διαχείριση της λαθρομετανάστευσης) το οποίο εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε λίαν επικίνδυνο και αυτοκαταστροφικό για την δυναμική της κυβέρνησης, αφού είναι δυνατόν να απωλέσει σημαντική εκλογική δύναμη εάν συνεχιστεί το παραλήρημα ιδεοληπτικών της «αριστερής πτέρυγας» η οποία δεν έχει και καμία επί της ουσίας πρόταση για την αντιμετώπιση στα ουσιώδη προβλήματα της χώρας, την εξωτερική πολιτική και την επόμενη ημέρα, παρά απαιτεί –ως κακομαθημένο παιδί- να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της ειδάλλως… Προφανώς, τόσο η κυβέρνηση, (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ) όσο και η «αριστερή πτέρυγα», δεν έχουν συνειδητοποιήσει πως είτε δεν υπάρχει η δυνατότητα να πατάνε σε δύο βάρκες (ΗΠΑ και Ρωσία), είτε δεν έχουν την δυνατότητα να σπαταλούν χρόνο (σπαταλώντας μέσω νέων μικροδανεισμών χρήμα που δεν υπάρχει) ευελπιστώντας πως θα υπάρξει ευρωπαϊκή ανάταξη από άλλα κινήματα (Podemos κ.α.).
Η Ελλάδα, ως Ιφιγένεια του ευρώ (ενός οικονομικού εγχειρήματος – ενιαίου νομίσματος που επέφερε τα αντίθετα αποτελέσματα από εκείνα που διαφήμισε) καλείται σήμερα να αντιμετωπίσει τον γερμανικό σωβινισμό (με βαθιές ρίζες στον Λουθηρανισμό), υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες. Ουσιαστικά η Ελλάδα καλείται να αποφασίσει μεταξύ ένος "γρήγορου θανάτου" (από τα "χέρια" των ευρωπαίων "φίλων" και "εταίρων") κι ενός αργού και βασανιστικού θανάτου (υπό τον σχεδιασμό και πάλι των "εταίρων" και "φίλων" της Ευρώπης) προκειμένου να ολοκληρωθεί το "πείραμα" του οποίου την αποτυχία ήδη γνωρίζουν οι "φίλοι" και "εταίροι", αλλά σκοπεύουν να την εκμεταλλευθούν πολιτικά, ως φόβητρο, σε ό,ποιον τολμήσει να μην υπακούσει στις εντολές του ευρωπαϊκού ιερατείου και των συμφερόντων των διεθνών μεγάλων τραπεζών.
Κι αυτό, επειδή το διευθυντήριο – ιερατείο της Ευρώπης έχει κατορθώσει να δημιουργήσει μία 5η φάλαγγα στο εσωτερικό της χώρας, η οποία αποτελείται (και φυσικά εκφράζει τα ανάλογα εσωτερικά στοιχεία) από πολιτικά κόμματα, οικονομικά συμφέροντα και από το σύνολο των συστημικών ΜΜΕ. Αυτή η «συμμαχία», που θέλει να αυτοαποκαλείται ως «ευρωπαϊκή προοπτική», λειτουργεί κατά των συμφερόντων της χώρας, χρησιμοποιώντας πρόσωπα και μηχανισμούς στους οποίους έχει απόλυτη πρόσβαση και έλεγχο μετά από 40 και πλέον χρόνια αγαστής συνεργασίας (η οποία μπορεί κατά πολλούς να χαρακτηρισθεί και ως «συνεταιρισμός»). Στόχος αυτής της «συμμαχίας» είναι η ελεγχόμενη πληροφόρηση, η οικονομική και πολιτική τρομοκράτηση και η –κατά τα δυνατόν- διαίρεση των Ελλήνων πολιτών στους οποίους επιχειρείται –για μία ακόμη φορά- να επιβληθεί ο κοινωνικός αυτοματισμός υπό το πρίσμα μίας αόριστης πολιτικής πρότασης που έχει ως μοναδικό πρόταγμα την επικείμενη καταστροφή της χώρας, παραγράφοντας έντεχνα την υπάρχουσα καταστροφή που επέφεραν πολιτικές αποφάσεις που παρουσιάστηκαν ως «σωτήριες για τη χώρα», ενώ στην πραγματικότητα εκδίδονταν εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα τόσο στο εσωτερικό (τραπεζών, εκδοτών, εργολάβων κ.α.) όσο και στο εξωτερικό (εταιρειών όπως η Siemens, πολιτικών σκοπιμοτήτων όπως της Γερμανίας κ.α.).
Την ίδια στιγμή κι ενώ βαδίζουμε με μαθηματική ακρίβεια στο «ατύχημα» με το οποίο μας έχουν «προειδοποιήσει» (ή απειλήσει;), στην Ελλάδα οι πολίτες έχουν ήδη χωριστεί σε στρατόπεδα είτε ανάλογα με το κόμμα που ψηφίζουν, είτε ανάλογα με τα μικροσυμφέροντά τους, είτε ανάλογα με τον βαθμό επηρεασμού τους από τα (πανταχού παρόντα και πάντα παρανομούντως λειτουργώντα) ΜΜΕ και τα εκδοτικά ή εργολαβικά συμφέροντα που υπάρχουν πίσω από αυτά.Ο Ελληνικός λαός, ευρισκόμενος σε ένα μοναδικό σημείο κατάπτωσης και αποχαύνωσης, εμφανίζεται με εμφανή σημάδια μη συνοχής, ενώ του έχει ανακοινωθεί (από τους πολιτικούς) ότι «η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο». Και αυτός ο πόλεμος δεν έχει μόνο λεκτικές απειλές (οι διάφορες ανακοινώσεις αξιωματούχων της Ευρώπης –π.χ. Σόιμπλε, Ντάισελμπλουμ κ.α.) που φροντίζουν να καταστρέφουν την οικονομική εικόνα της Ελλάδας (χωρίς κανένας να τους καταγγείλει ή να απαιτήσει την άμεση απομάκρυνσή τους από τις θεσμικές θέσεις που καταλαμβάνουν), αλλά και ουσιαστικές (όπως η συμπεριφορά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας), που οδηγούν στην περαιτέρω οικονομική και κοινωνική καταστροφή της Ελλάδας, η οποία χαρακτηρίζεται ήδη ως «γενοκτονία».
Οι Έλληνες βρίσκονται (υπό το καθεστώς ενός σκληρού ψυχολογικού πολέμου με καθημερινές υλοποιήσεις ψυχολογικών επιχειρήσεων) στο κομβικό σημείο να αποδεχθούν μία ήττα χωρίς καν να πολεμήσουν ή να αποφασίσουν να πολεμήσουν σε έναν πόλεμο που το πιθανότερο είναι να χάσουν. Κανείς δεν αναφέρει την σοβαρή πιθανότητα η –προς θανάτωση Ελλάδα- να δημιουργήσει ισχυρές πολιτικές αναταράξεις, να σταθεί η αιτία να αποκαλυφθεί το σχέδιο άλωσης και κατοχής του συνόλου της Ευρώπης και της ταυτόχρονα ηχηρής πτώσης κάθε ηθικού και πολιτικού ιδεώδους… Ακόμη και η κυβέρνηση (υπό το καθεστώς των αφόρητων πιέσεων) του Αλέξη Τσίπρα έχει ξεχάσει πως στόχος της ήταν η σύγκρουση υπέρ της πατρίδας και πως θα έπρεπε να ενημερώνει τον ελληνικό λαό για όσα συμβαίνουν στις κλειστές αίθουσες της Ευρώπης (γιατί οι συνεδριάσεις δεν γίνονται δημοσίως, ώστε να ενημερώνονται όλοι οι ευρωπαίοι για τις θέσεις, τα επιχειρήματα, τις γνώσεις αλλά και το ήθος των εμπλεκομένων μερών;).
Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, αλλά και οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση υπάρξει μετά από αυτήν, δεν είναι και δεν θα είναι σε θέση να «συνομιλήσει» επί ίσοις όροις με τους «δανειστές» εάν δεν υλοποιήσει τη «Νέμεση». Εάν δεν προφυλακίσει το σύνολο των εμπλεκομένων με πολιτικές αποφάσεις που ζημίωσαν οικονομικά (και όχι μόνο) την χώρα. Εάν δεν προχωρήσει στην δέσμευση (ή και συντηρητική κατάσχεση) του συνόλου των περιουσιών τους. Εάν δεν εκκινήσει διαδικασίες κατηγορητηρίου περί σύστασης και λειτουργίας «εγκληματικής συμμορίας» που έδρασε συντεταγμένα και συντονισμένα, σε βάθος χρόνου και με συνέπεια προς την κατεύθυνση καταστροφής της χώρας. Εάν δεν αναζητηθούν ευθύνες για όλες τις «λίστες» που βρίσκονται στα χέρια των Ελληνικών Αρχών, εάν δεν τιμωρηθούν παραδειγματικά όσοι με πράξεις ή με αμέλειές τους ζημίωσαν και εξέθεσαν την χώρα σε εξωτερικούς πολιτικούς και οικονομικούς κινδύνους. Μόνο εάν συμβεί αυτό θα μπορεί ο ό,ποιος πρωθυπουργός να συζητά επί ίσοις όροις με την κάθε Μέρκελ και τον κάθε Σόιμπλε.
Είτε μας αρέσει, είτε όχι, θα πρέπει να αποδεχτούμε πως σήμερα δεν γίνεται καμία διαπραγμάτευση. Αντίθετα, το ευρωπαϊκό ιερατείο έχει τοποθετήσει τις μαριονέτες του με εντολές μη υποχώρησης και συν το χρόνω εκτοξεύονται απειλές κατά της Ελλάδας (συνήθως με χαμερπείς επιθέσεις που αναδεικνύουν την πολιτική ποιότητα και το ήθος εκείνων που τις εκτελούν) η οποία εξαναγκάζεται σε συνεχείς υποχωρήσεις, μέχρι τελικής πτώσης…, δηλαδή της αποδοχής όλων των απαιτήσεων των δανειστών.
Το ζητούμενο, στο σημείο που σήμερα βρισκόμαστε είναι απλό: Είναι διατεθειμένοι οι Έλληνες πολίτες να συγκρουστούν και να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της χώρας τους, την ανεξαρτησία και την αυτοκυριαρχία της Ελλάδας; Να απαιτήσουν την αντιμετώπισή τους ως άνθρωποι και όχι ως «αντικείμενα» παραγωγής πλούτου (ή και απόλαυσης, μην ξεχνάμε τι είχε συμβεί στις χώρες του ανατολικού μπλοκ μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ) για την Ευρώπη;
Δυστυχώς, η απάντηση είναι αρνητική. Οι σημερινοί Έλληνες προτιμούν την ασφάλεια των αλυσίδων τους και την αναμονή ανακοίνωσης της προσωπικής τους θανάτωσης – καταστροφής, από το να αγωνιστούν για τα βασικά ανθρώπινα και πολιτικά τους δικαιώματα, όπως αυτά προκύπτουν από διεθνείς συνθήκες. Προτιμούμε (ηθελημένα) να είμαστε σε καθεστώς αφαίμαξης (οικονομικής και δημογραφικής) ξεχνώντας (και πάλι ηθελημένα) πως επιλέγουμε έναν αργό, εξευτελιστικό και ιδιαίτερα επίπονο "θάνατο". Άλλωστε, οι "διασώστες" μας έχουν ήδη ανακοινώσει - αποδεχθεί πως το "πρόγραμμα διάσωσης" είναι λάθος...!
Και μέχρι εμείς να καταλήξουμε στην όποια απόφαση ως "ενεργοί πολίτες", καλό θα είναι να σκεφτόμαστε – θυμόμαστε πως οι «δανειστές» έχουν αποφασίσει να προχωρήσουν στο «τελειωτικό χτύπημα», αλλά δεν θέλουν να εμφανιστούν ως υπεύθυνοι γι αυτό. Κι επειδή το «εργαλείο» υπάρχει, βρίσκεται δίπλα μας και έχει πολλούς λόγους να «εξυπηρετήσει» τα συμφέροντα της Γερμανικής Ευρώπης, αλλά και των ΗΠΑ (που δυσαρεστήθηκαν τόσο με την επίσκεψη Τσίπρα στην Μόσχα, όσο και με την πιθανότητα απελευθέρωσης του ισοβίτη τρομοκράτη Σάββα Ξηρού), μήπως θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε για ένα καλοκαίρι που δεν θα μας δώσει το δικαίωμα στην «ραστώνη», αλλά θα είναι ιδιαίτερα θερμό και όχι εξαιτίας των ηλιακών ακτίνων; Μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να ετοιμαζόμαστε για ένα «ατύχημα» - «επεισόδιο» που θα δικαιολογήσει την αποχώρηση των «εταίρων» και «συμμάχων» για ένα χρονικό διάστημα το οποίο θα ισοδυναμεί με πλήρη εγκατάλειψη και φτωχοποίηση της χώρας;
Επειδή, λοιπόν, αναμένεται λίαν συντόμως να περάσουμε ιδιαίτερα κρίσιμες στιγμές, θα πρέπει να μην ξεχνάμε πως «οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται». Αναμένοντας να αντικρύσουμε, λοιπόν, τους «φίλους» μας, ίσως το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να αφήσουμε όσα μας χωρίζουν, γιατί αυτό ακριβώς επιδιώκουν εκείνοι που θέλουν να μας καταστρέψουν για να μας καταληστέψουν… (ακόμη και η «αριστερή» κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα δεν αναφέρεται στον υπαρκτό ορυκτό – ενεργειακό πλούτο της Ελλάδας και στην εκμετάλλευσή του…, όπως έχει ξεχαστεί και η υπόθεση διερεύνησης του χρέους... γιατί άραγε;).
Ζούμε την κομβική ιστορική στιγμή πως σαν λαός θα πρέπει να σταθούμε μπροστά στην μεγαλύτερη ευθύνη μας. Την ευθύνη της απόφασης εάν θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε...
ΥΓ: Κι επειδή φαίνεται πως σαν λαός – έθνος, έχουμε βρεθεί για μία ακόμη φορά μόνοι μας (τραγική ιστορική συνέπεια), θα πρέπει ίσως να σκεφτούμε πως είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να ανατρέψουμε τους εις βάρος μας σχεδιασμούς. Αρκεί να το θελήσουμε εμείς…
Και ο Θεός βοηθός μας…
* «Αντιμονή» σημαίνει στη ναυτική διάλεκτο «πορεία κόντρα στον καιρό που εκτελούν τα πλοία μ' όλη την ισχύ των μηχανών τους για να κρατηθούν και να σωθούν σε σφοδρή θαλασσοταραχή, όταν κάθε άλλη πλεύση είναι επικίνδυνη».
Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου