Σαν σήμερα 7 Ιουλίου του 1920: Ο ελληνικός στρατός (Μεραρχία Σμύρνης,Ξάνθης και μία ταξιαρχία ιππικού) αποβιβάζεται στη Ραιδεστό της Ανατολικής Θράκης. Έτσι άρχισε η πρώτη φάση απελευθερώσεως της Ανατολικής Θράκης.
Το σχέδιο είχε καταρτισθεί από τον Παρασκευόπουλο, με την έγκριση των Συμμάχων που είχαν δώσει την άδεια στον Βενιζέλο για την πραγματοποίησή του. Διοικητής των τουρκικών δυνάμεων ήταν ο συνταγματάρχης Τζαφέρ Ταγιάρ. Από τον Απρίλιο του 1920, ο νεότουρκος δοικητής του Α’ τουρκικού Σώματος Στρατού που έδρευε στην Αδριανούπολη, για να προλάβει την απελευθέρωση της Ανατολικής Θράκης από τον Ελληνικό Στρατό, χρησιμοποίησε το τέχνασμα της επαναστάσεως κατά της Σουλτανικής Κυβερνήσεως και σύμφωνα με τις οδηγίες του τουρκικού θρακικού κομιτάτου, ανεκήρυξε την αυτονομία της Θράκης και σχημάτισε κυβέρνηση με πρόεδρο, υπουργό στρατιωτικών και αρχιστράτηγο τον ίδιο· μετά απ’αυτό άρχισε να οργανώνει στρατιωτικές δυνάμεις στην Ανατολική Θράκη και συμμορίες κομιτατζήδων στην Δυτική. Και στην μεν Ανατολική οργάνωσε τρείς Μεραρχίες, στην Δυτική όμως δεν πρόλαβε, διότι με την Συνθήκη του Σαν Ρέμο παραχωρήθηκε ολόκληρη στην Ελλάδα. Από τις 14 Μαῒου, άρχισε να προωθείται ο Ελληνικός Στρατός στην Δυτική Θράκη, θέτοντας τις βάσεις και για την απελευθέρωση της Ανατολικής που ξεκίνησε στις 7 Ιουλίου...
Η απελευθέρωση της Θράκης
Γράφει ο Νίκος Λυγερός.
Η απελευθέρωση της Θράκης δεν πρόκειται να γίνει με μικροπολιτικές και συμβιβασμούς. Και κάθε Έλληνας πολίτης που περιορίζεται σε συμβατικές σκέψεις είναι ανίκανος να δει το μέλλον γιατί δεν αντιλαμβάνεται το παρελθόν και την αξία του. Η Θράκη δεν είναι περιορισμένη σ’ έναν τεχνητό χώρο. Εδώ και αιώνες λειτουργεί ως σημείο επαφής με τις δυο θάλασσες και ως γεωστρατηγική γωνία έχει ενισχυθεί σημαντικά από τις εντάξεις της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας το 2007. Δεν αποτελεί πια μόνο και μόνο μία περιθωριακή ζώνη, όπως θα ήθελαν μερικοί ειδικοί του συμβιβασμού και του ραγιαδισμού. Έχουμε αφήσει πολλές πρωτοβουλίες χωρίς στρατηγική αξιοποίηση κι αναρωτιόμαστε ακόμα τι πρέπει να κάνουμε για να δούμε αποτελέσματα. Στη Θράκη χρειάζεται η ΑΟΖ, ο ζεόλιθος και η καινοτομία για να δημιουργήσουμε μία αλλαγή φάσης και να ξεπαστρέψουμε τη μιζέρια. Κανένας δεν γεννιέται θύμα και καταπατημένος. Μόνο αν δεν υπάρχει θέληση αποδέχεται τις καταστάσεις και τις συνθήκες. Εξετάζουμε τη Θράκη μόνο μέσω των υποδομών και των ελλείψεων και δεν μελετάμε τη δομή της, για ν’ ανακαλύψουμε τη διαχρονική της υπερδομή. Η Θράκη είναι μια γωνία ανάπτυξης για τη στρατηγική. Το βλέπουμε και τοποστρατηγικά και χρονοστρατηγικά. Και οι αναλύσεις δείχνουν και την εξέλιξη του μέλλοντος. Υπάρχει και μία αναλογία με το ζεόλιθο αφού είναι η πρώτη φορά που έχουμε τη δυνατότητα να καλυτερέψουμε τη γη μας κι όχι μόνο να τη συντηρήσουμε. Αυτοί που επιμένουν να περιορίσουν τη Θράκη δεν θα δικαιωθούν από την ιστορία. Η Θράκη έχει κοιτάσματα, εύφορη γη, σιδηρόδρομο, λιμάνι, αεροδρόμιο και σε λίγο σταθμό αεριοποίησης που θα συνδεθεί με το εθνικό δίκτυο. Έχει πλούσια παράδοση και χριστιανικά στοιχεία που την ενώνουν και με τα Βαλκάνια. Αποτελεί λοιπόν έναν ουσιαστικό κόμβο κι όχι ένα γόρδιο δεσμό. Είναι ελληνική σ’ ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο και δεν πρόκειται να παραμείνει κατεχόμενο μέρος.
Η απελευθέρωση της Θράκης δεν πρόκειται να γίνει με μικροπολιτικές και συμβιβασμούς. Και κάθε Έλληνας πολίτης που περιορίζεται σε συμβατικές σκέψεις είναι ανίκανος να δει το μέλλον γιατί δεν αντιλαμβάνεται το παρελθόν και την αξία του. Η Θράκη δεν είναι περιορισμένη σ’ έναν τεχνητό χώρο. Εδώ και αιώνες λειτουργεί ως σημείο επαφής με τις δυο θάλασσες και ως γεωστρατηγική γωνία έχει ενισχυθεί σημαντικά από τις εντάξεις της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας το 2007. Δεν αποτελεί πια μόνο και μόνο μία περιθωριακή ζώνη, όπως θα ήθελαν μερικοί ειδικοί του συμβιβασμού και του ραγιαδισμού. Έχουμε αφήσει πολλές πρωτοβουλίες χωρίς στρατηγική αξιοποίηση κι αναρωτιόμαστε ακόμα τι πρέπει να κάνουμε για να δούμε αποτελέσματα. Στη Θράκη χρειάζεται η ΑΟΖ, ο ζεόλιθος και η καινοτομία για να δημιουργήσουμε μία αλλαγή φάσης και να ξεπαστρέψουμε τη μιζέρια. Κανένας δεν γεννιέται θύμα και καταπατημένος. Μόνο αν δεν υπάρχει θέληση αποδέχεται τις καταστάσεις και τις συνθήκες. Εξετάζουμε τη Θράκη μόνο μέσω των υποδομών και των ελλείψεων και δεν μελετάμε τη δομή της, για ν’ ανακαλύψουμε τη διαχρονική της υπερδομή. Η Θράκη είναι μια γωνία ανάπτυξης για τη στρατηγική. Το βλέπουμε και τοποστρατηγικά και χρονοστρατηγικά. Και οι αναλύσεις δείχνουν και την εξέλιξη του μέλλοντος. Υπάρχει και μία αναλογία με το ζεόλιθο αφού είναι η πρώτη φορά που έχουμε τη δυνατότητα να καλυτερέψουμε τη γη μας κι όχι μόνο να τη συντηρήσουμε. Αυτοί που επιμένουν να περιορίσουν τη Θράκη δεν θα δικαιωθούν από την ιστορία. Η Θράκη έχει κοιτάσματα, εύφορη γη, σιδηρόδρομο, λιμάνι, αεροδρόμιο και σε λίγο σταθμό αεριοποίησης που θα συνδεθεί με το εθνικό δίκτυο. Έχει πλούσια παράδοση και χριστιανικά στοιχεία που την ενώνουν και με τα Βαλκάνια. Αποτελεί λοιπόν έναν ουσιαστικό κόμβο κι όχι ένα γόρδιο δεσμό. Είναι ελληνική σ’ ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο και δεν πρόκειται να παραμείνει κατεχόμενο μέρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου