Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Σε κάθε κοινωνία, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι ηλικιωμένοι είναι ενδεικτικό του πολιτισμού της. Στη χώρα όμως που γέννησε τον πολιτισμό, οι συνταξιούχοι, ο πατέρας μου, ο πατέρας σου φίλε αναγνώστη, οι γονείς μας, αντιμετωπίζονται σχεδόν ως... κοινωνικοί εχθροί, ως παράσιτα που ζουν εις βάρος των υπολοίπων, ως αναλώσιμοι πολίτες.Ως εύκολα θύματα και παράπλευρες απώλειες στη μάχη για μια ανεφάρμοστη μονόπλευρα εισπρακτική οικονομική πολιτική, η οποία περιορίζεται στην φορολογική λαίλαπα και στις δραματικές μειώσεις εισοδήματος, χωρίς να προσφέρει την ίδια στιγμή οποιοδήποτε κίνητρο, καμία εθνική στρατηγική, οποιοδήποτε σχέδιο για ανάπτυξη. Φυσικά οι πάντες γνωρίζουν ότι το ασφαλιστικό στην Ελλάδα είναι ένα σχεδόν άλυτο πρόβλημα. Και δεν υπάρχει τρόπος να λυθεί όσο σε αυτή τη χώρα το ένα τρίτο της κοινωνίας συντηρεί τα άλλα δυό τρίτα που δεν εργάζονται. Όσο δημογραφικά η ελληνική κοινωνία γερνά. Και όσο το κράτος ρημάζει τα αποθέματα των ταμείων για να κερδίζει χρόνο και να παριστάνει τον σκληρό διαπραγματευτή...
Μήπως όμως επιχειρείται να χτυπηθεί το κακό στη ρίζα του; Βλέπετε καμιά σοβαρή μεταρρύθμιση; Υιοθετείται κανένα πρότυπο συστήματος που έχει αποδειχθεί επιτυχημένο σε άλλη χώρα; Όχι. Προτιμάται η εύκολη λύση. Η περαιτέρω εξαθλίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας των συνταξιούχων. Γιατί δεν εισηγούνται οι... σοφοί και η κυβέρνηση να τους κάνουν ευθανασία καλύτερα; Ετσι κι αλλιώς ζωή είναι αυτή που τους επιφυλάσσει η κυβέρνηση; Με συντάξεις πείνας, με τις οποίες δεν μπορούν ούτε τα φάρμακά τους να πληρώσουν; Με ελλιπή νοσηλευτική στήριξη, με συνεχή υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου που τους στερεί ακόμα και τη δυνατότητα να κάνουν το τελευταίο που μπορεί να τους δώσει κάποια χαρά, να αγοράσουν μια σοκολάτα στα εγγόνια τους;
Νομίζετε ότι ακούγονται δραματικά, ίσως και λίγο υπερβολικά όλα αυτά; Φοβάμαι κάνετε πολύ μεγάλο λάθος. Εξαιρετικά επιεική είναι. Με συντάξεις κάτω και από τα 400 ευρώ πιστεύει κανείς ότι μπορεί να συντηρηθεί ένας άνθρωπος; Μπορεί να τραφεί με οποιοδήποτε άλλον τρόπο εκτός από τη φιλανθρωπία της εκκλησίας ή του δήμου η ορισμένων οργανώσεων; Μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς ακόμη και ο συνταξιούχος που παίρνει έως και 1.000 ευρώ, όπως θα καταλήξουν όλοι ότι υπόλοιποι; Και την ίδια στιγμή να τους κυνηγά ο ΕΝΦΙΑ, η εφορία, οι τράπεζες και κάθε είδους χαράτσι που απεργάζεται το θολωμένο μυαλό των κυβερνώντων;
Και τώρα λένε ότι θέλουν να συνδέσουν τις συντάξεις με ατομικά περιουσιακά στοιχεία, ή ακόμη και με το... προσδόκιμο επιβίωσης. Αίσχος. Αρπάζουν από την κοινωνία ό,τι εισόδημα έχει, ας σεβαστούν τουλάχιστον και ας μην στερήσουν και το τελευταίο ίχνος αξιοπρέπειας από εκείνους που στο κάτω κάτω δούλεψαν σε όλη τους τη ζωή χωρίς να ευθύνονται για το πλιάτσικο ή την ανικανότητα που έφερε τη χώρα στο σημείο που σήμερα βρίσκεται.
Πηγή Capital
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Σε κάθε κοινωνία, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι ηλικιωμένοι είναι ενδεικτικό του πολιτισμού της. Στη χώρα όμως που γέννησε τον πολιτισμό, οι συνταξιούχοι, ο πατέρας μου, ο πατέρας σου φίλε αναγνώστη, οι γονείς μας, αντιμετωπίζονται σχεδόν ως... κοινωνικοί εχθροί, ως παράσιτα που ζουν εις βάρος των υπολοίπων, ως αναλώσιμοι πολίτες.Ως εύκολα θύματα και παράπλευρες απώλειες στη μάχη για μια ανεφάρμοστη μονόπλευρα εισπρακτική οικονομική πολιτική, η οποία περιορίζεται στην φορολογική λαίλαπα και στις δραματικές μειώσεις εισοδήματος, χωρίς να προσφέρει την ίδια στιγμή οποιοδήποτε κίνητρο, καμία εθνική στρατηγική, οποιοδήποτε σχέδιο για ανάπτυξη. Φυσικά οι πάντες γνωρίζουν ότι το ασφαλιστικό στην Ελλάδα είναι ένα σχεδόν άλυτο πρόβλημα. Και δεν υπάρχει τρόπος να λυθεί όσο σε αυτή τη χώρα το ένα τρίτο της κοινωνίας συντηρεί τα άλλα δυό τρίτα που δεν εργάζονται. Όσο δημογραφικά η ελληνική κοινωνία γερνά. Και όσο το κράτος ρημάζει τα αποθέματα των ταμείων για να κερδίζει χρόνο και να παριστάνει τον σκληρό διαπραγματευτή...
Μήπως όμως επιχειρείται να χτυπηθεί το κακό στη ρίζα του; Βλέπετε καμιά σοβαρή μεταρρύθμιση; Υιοθετείται κανένα πρότυπο συστήματος που έχει αποδειχθεί επιτυχημένο σε άλλη χώρα; Όχι. Προτιμάται η εύκολη λύση. Η περαιτέρω εξαθλίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας των συνταξιούχων. Γιατί δεν εισηγούνται οι... σοφοί και η κυβέρνηση να τους κάνουν ευθανασία καλύτερα; Ετσι κι αλλιώς ζωή είναι αυτή που τους επιφυλάσσει η κυβέρνηση; Με συντάξεις πείνας, με τις οποίες δεν μπορούν ούτε τα φάρμακά τους να πληρώσουν; Με ελλιπή νοσηλευτική στήριξη, με συνεχή υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου που τους στερεί ακόμα και τη δυνατότητα να κάνουν το τελευταίο που μπορεί να τους δώσει κάποια χαρά, να αγοράσουν μια σοκολάτα στα εγγόνια τους;
Νομίζετε ότι ακούγονται δραματικά, ίσως και λίγο υπερβολικά όλα αυτά; Φοβάμαι κάνετε πολύ μεγάλο λάθος. Εξαιρετικά επιεική είναι. Με συντάξεις κάτω και από τα 400 ευρώ πιστεύει κανείς ότι μπορεί να συντηρηθεί ένας άνθρωπος; Μπορεί να τραφεί με οποιοδήποτε άλλον τρόπο εκτός από τη φιλανθρωπία της εκκλησίας ή του δήμου η ορισμένων οργανώσεων; Μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς ακόμη και ο συνταξιούχος που παίρνει έως και 1.000 ευρώ, όπως θα καταλήξουν όλοι ότι υπόλοιποι; Και την ίδια στιγμή να τους κυνηγά ο ΕΝΦΙΑ, η εφορία, οι τράπεζες και κάθε είδους χαράτσι που απεργάζεται το θολωμένο μυαλό των κυβερνώντων;
Και τώρα λένε ότι θέλουν να συνδέσουν τις συντάξεις με ατομικά περιουσιακά στοιχεία, ή ακόμη και με το... προσδόκιμο επιβίωσης. Αίσχος. Αρπάζουν από την κοινωνία ό,τι εισόδημα έχει, ας σεβαστούν τουλάχιστον και ας μην στερήσουν και το τελευταίο ίχνος αξιοπρέπειας από εκείνους που στο κάτω κάτω δούλεψαν σε όλη τους τη ζωή χωρίς να ευθύνονται για το πλιάτσικο ή την ανικανότητα που έφερε τη χώρα στο σημείο που σήμερα βρίσκεται.
Πηγή Capital
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου