Eκαναν τα πάντα για να ακυρώσουν τη σημασία της ανασκαφής
Θα αναφερθώ σήμερα στην υπόθεση της Αμφίπολης για λόγους δικαιοσύνης. Και εθνικούς και ιδεολογικούς και προσωπικούς. Η ανακάλυψη της Κατερίνας Περιστέρη ότι ο τάφος προοριζόταν για τον στενό συνεργάτη του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ηφαιστίωνα ενισχύει το οπλοστάσιο των επιχειρημάτων μας για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, δικαιώνει την εμμονή Σαμαρά να χρηματοδοτήσει την ανασκαφή, καταρρίπτει τον αιώνιο κομπλεξισμό της Αριστεράς για τους κώδικες αξιών του ελληνικού πολιτισμού και ασφαλώς γράφει το όνομα της«περιφρονημένης» Περιστέρη εις τας δέλτους της Ιστορίας μας.
Αν είχαν κάνει οι Ιταλοί αυτή την ανακάλυψη, ο Ρέντσι δεν θα είχε πάει μια φορά στο μνημείο αλλά δεκάδες. Για τους Τούρκους, οι οποίοι αξιοποιούν τα ελληνικά μνημεία στην Εφεσο για να ενισχύουν την τουριστική εικόνα τους, δεν το συζητώ. Μόνο στην Ελλάδα αποτέλεσε προϊόν αντιδικίας μία αρχαιολογική ανακάλυψη που πιστοποιεί τη συνέχιση του Ελληνισμού στη Μακεδονία μας για δεκάδες χρόνια. Μόνο στην Ελλάδα τα ψηφιδωτά της Αμφίπολης κατέστησαν, σύμφωνα με την κομπλεξική Αριστερά, «πολιτικό εργαλείο αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης».
Μόνο στην Ελλάδα η διαρκής ενασχόληση του πρωθυπουργού με μια τόσο σημαντικής σημασίας ανακάλυψη έγινε αντικείμενο ειρωνικών σχολίων τύπου «Ιντιάντα Τζόουνς». Και, φυσικά, μόνο στην Ελλάδα ο αριστερός υπουργός Πολιτισμού έκανε τα πάντα για να ακυρώσει τη σημασία της ανασκαφής και αρνήθηκε να χρηματοδοτήσει τη συνέχειά της. Αυτό που συνέβη όλο αυτό το διάστημα είναι εθνική ντροπή και το ελάχιστο που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση είναι να ζητήσει συγγνώμη. Πρώτα και κύρια από την Περιστέρη και την ομάδα της, που βρέθηκαν κατηγορούμενοι για αποπροσανατολισμό, και έπειτα από την Κεντροδεξιά και τον ελληνικό λαό. Μου κάνει εξαιρετική εντύπωση: Η Αριστερά είναι έτοιμη να δώσει μάχη για τον τελευταίο πρόσφυγα από την εσχατιά της Γης στο όνομα της διαφορετικότητας, της αλληλεγγύης και της πολυπολιτισμικότητας, αλλά αρνείται να έρθει σε επαφή, αν δεν πολεμά κιόλας, με τους προαιώνιους κώδικες του Ελληνισμού.
Είναι προφανές ότι το κυβερνών κόμμα δεν νιώθει άνετα ανάμεσα στα ελληνικά σύμβολα και στις ελληνικές παραδόσεις: Είτε καλείται να υπερασπιστεί πολιτιστικούς τίτλους της Ιστορίας μας, όπως το μνημείο της Αμφίπολης, είτε καλείται να υπερασπιστεί το φιλελεύθερο δόγμα της Ορθοδοξίας ή τη μνήμη της Γενοκτονίας των Ποντίων, για εκείνη είναι ένα και το αυτό: Προέχουν το multi culti, η φιγούρα, η δουλοπρέπεια σε ξένους κώδικες.
Εχω την εντύπωση ότι αυτή η υπόγεια αξιακή διαχωριστική γραμμή μεταξύ Αριστεράς και Ελληνισμού, μεταξύ Αριστεράς και παράδοσης, μεταξύ Αριστεράς και Ιστορίας θα μας ταλαιπωρήσει προσεχώς. Οι άνθρωποι έγιναν εξουσία, αλλά δεν νιώθουν καλά μέσα στους προαιώνιους κώδικες του Ελληνισμού. Και αν πράγματι συμβαίνει αυτό και ο κομπλεξισμός τους δεν είναι ιδεοληψίες παλαιών μειοψηφιών, τότε τι είναι άραγε αυτό που θα μας πείσει ότι θα δώσουν τη μάχη για το όνομα της Μακεδονίας στις διαπραγματεύσεις με τους Σκοπιανούς; Οταν οι νεκροί μιλούν, σου δίνουν επιχειρήματα κι εσύ δεν τους ακούς γιατί φαντάζεσαι ότι είναι... φίλοι του Σαμαρά, ειλικρινά αναρωτιέμαι: Υπάρχει ελπίς;
Μανώλης Κοττάκης
Μανώλης Κοττάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου