Βλέποντας χθες το ντοκιμαντέρ »Το χαμένο σήμα της Δημοκρατίας», καθώς και διάφορα άλλα σχετικά με την κρίση και τα μνημόνια, ..το blog συνειδητοποίησε ότι ίσως όλα αυτά τα χρόνια της ανέχειας και της υποχώρησης του βιοτικού επιπέδου, σε συνδυασμό με την οφθαλμοφανή πολιτική ανεπάρκεια, μέχρι προδοσία, ..μπορεί να χρησιμεύσουν σαν ταχύρρυθμο φροντιστήριο, όπου ο νεο-έλληνας χρησιμοποιώντας την σοφία των προγόνων που τόσο επικαλείται, και που έλεγαν πως »ουδέν κακόν αμιγές καλού», ..να βγει σε κάτι και κερδισμένος!
Πρώτα μπορεί να αποκτήσει την αυτογνωσία και την αυτοκριτική που έλειπε. Να διαγνώσει τα λάθη που του αναλογούν όσον αφορά την επιλογή του τρόπου ζωής του, ..αλλά και την επιλογή των πολιτικών που ως τώρα έβαζε οικειοθελώς »καπέλο» στο κεφάλι του. Να γίνει πιό απλός, και να εκτιμήσει τον λιτό βίο (προσοχή:λιτό λέμε, όχι φτωχό) σαν μιά ηθική πρόταση ζωής, που αποτελεί και την πεμπτουσία της φιλοσοφίας των προγόνων μας. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν την υπέρτατη σοφία να συμπυκνώσουν σε δύο μόλις λέξεις όλο το νόημα της ζωής και της ευτυχίας: »Μηδέν άγαν»! Δηλαδή όλα με μέτρο, »μέτρον άριστον». Τίποτα σε υπερβολή. Ούτε ο πλούτος, ούτε η φτώχεια, ούτε το θάρρος ούτε η δειλία, ούτε ο θυμός, ούτε η άσκηση, ούτε το διάβασμα, ούτε η δουλειά, ούτε καμία άλλη ανθρώπινη εκδήλωση και δραστηριότητα
Ύστερα, μπορεί να εκτιμήσει και να εξασκήσει την έννοια της αλληλεγγύης και της συνεισφοράς. Να δει ότι όλα αυτά τα προηγούμεν χρόνια του διχασμού εξ αιτίας τάχα της ιδεολογίας, στην πραγματικότητα όμως για χάρη των κομματικών συμφερόντων, μας οδήγησαν »τυφλοί τυφλούς οδηγώντας» στον γκρεμό. Κι ότι δεν αξίζει για τα όμορφα μάτια κάθε εν δυνάμει δοσίλογου να μην μιλάς με τον διπλανό σου, που έχει ακριβώς τα ίδια προβλήματα με σένα. Τα χρόνια τούτα της κοινής τύχης και περιπέτειας πρέπει να μας κάνουν ν’ απλώσουμε τα χέρια ο ένας στον άλλο, σαν πραγματικοί διπλανοί, σαν λαός!
Μετά, μπορεί να αυξήσει την αγωνιστικότητα και την εφευρετικότητά του. Αγωνιστικότητα για την επίλυση των καθημερινών προβλημάτων και την επιβίωση. Αγωνιστικότητα για να διατηρήσει αλώβητες προσωπικές και άλλες σχέσεις που φυσιολογικά δοκιμάζονται εξ αιτίας της απρόσμενης, άδικης και απότομης φτώχειας. Αγωνιστικότητα για να διατηρήσει το κεκτημένο της γνώσης που με αίμα απέκτησε και που λέει πως χωρίς διεκδικήσεις και με μόνο σύμβουλο τον φόβο μόνον σκλάβος μπορεί να γίνεις. Και να μείνεις!
Τέλος και σπουδαιότερο, μπορεί να αποκτήσει ιστορική μνήμη και συνείδηση. Ψάχνοντας και αγωνιώντας επιτέλους ο νεο-έλληνας να μάθει τί έφταιξε, και όχι μόνον ενδιαφερόμενος για το αν έχει καλύτερο αυτοκίνητο ο απέναντι και πιό όμορφη γκόμενα ο διπλανός, ..μάλλον πρέπει να έφτασε ήδη στο σωστό συμπέρασμα πως η κρίση υπήρχε ήδη και επωάζονταν από την Κατοχή και δώθε, όταν έμειναν χωρίς τιμωρία εκείνα τα προηγούμενα εγκλήματα κατά του λαού και της πατρίδας, που έκαναν οι δοδίλογοι, οι μαυραγορίτες, οι»συνεργάτες» του εχθρού, ..και πως ο τεράστιος και αναίτιος και παράλογος πλούτος είναι τελικά ανήθικος, και αποτελεί την αιτία της μεγάλης και αναίτιας και παράλογης φτώχειας, που είναι το ακόμη πιό ανήθικο αποτέλεσμα αυτού του φαύλου κύκλου.
Δεν έχουμε λόγους να μας αρέσει η κρίση. Ίσα-ίσα έχουμε λόγους για να την διώξουμε μιάν ώρα αρχήτερα. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να αναγνωρίσουμε και όποια καλά μπορεί να επιφέρει »από σπόντα».
Αρκεί αυτά τα καλά να παραμείνουν κτήμα μας, ..μαζί μας, ..και να μην φύγουν μαζί με την κρίση!..
Βλέποντας χθες το ντοκιμαντέρ »Το χαμένο σήμα της Δημοκρατίας», καθώς και διάφορα άλλα σχετικά με την κρίση και τα μνημόνια,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου