Οσα εξελίσσονται από την ώρα που ο (απερχόμενος) πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας παρέδωσε την εντολή που είχε λάβει στις 25 Ιανουαρίου επιβεβαιώνουν ότι αυτή την κρίσιμη ώρα οι πολιτικές δυνάμεις αποδεικνύονται κατώτερες των περιστάσεων.
Αφού ψήφισαν στην πλειονότητά τους ένα Μνημόνιο που γονατίζει την ελληνική οικογένεια και διαλύει οριστικά τη μεσαία τάξη, άρχισαν τις κοκορομαχίες από το πρώτο δευτερόλεπτο του προεκλογικού αγώνα.
Αντί να πουν στον ελληνικό λαό τι τον περιμένει και πώς θα μπορέσουν να ελαφρύνουν τη ζωή του από αυτή τη μνημονιακή λαίλαπα, διαγκωνίζονται ποιος θα επιτεθεί με πιο βαρείς χαρακτηρισμούς στον άλλον. Αντί του μέτρου και των επιχειρημάτων ώστε επιτέλους να κρίνουν οι πολίτες ποιος μπορεί να τους δώσει πραγματική ελπίδα, κρίνοντας και συγκρίνοντάς τους, οδηγούν και πάλι στα μαρμαρένια (κομματικά) αλώνια.
Αντί να διαπιστώσουν οι πολίτες ότι οι κομματικές δυνάμεις έχουν πάρει το μήνυμα της εποχής, εκείνες επιλέγουν φρασεολογίες και κόντρες από το χθες. Σαν να μη διδάχτηκαν τίποτα και βγαίνουν από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Αντί να κοιτάξουν να τελειώνουν το γρηγορότερο με τις εκλογές, ώστε να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα του τόπου, παίζουν με τον χρόνο λες και έχουν τέτοια πολυτέλεια.
Αντί να γεφυρώνουν τις διαφορές τους, μια και την επόμενη ημέρα ίσως αναγκαστούν να συνεργαστούν, διχάζουν την κοινωνία για άλλη μια φορά. Αλήθεια, έπειτα από τόσες κατηγορίες που καταλογίζουν ο ένας στον άλλο, πώς θα καθίσουν στο ίδιο τραπέζι; Πώς θα εκφράσουν τις αγωνίες ενός λαού;
Το χειρότερο απ' όλα ότι σε αυτή την αντιπαράθεση επιχειρούν να εμπλέξουν και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, που θα έπρεπε να τον έχουν έξω από το κάδρο, μια και χρειάζεται μια εθνική φωνή την επόμενη μέρα.
Αντί να διαπιστώσουν οι πολίτες ότι οι κομματικές δυνάμεις έχουν πάρει το μήνυμα της εποχής, εκείνες επιλέγουν φρασεολογίες και κόντρες από το χθες. Σαν να μη διδάχτηκαν τίποτα και βγαίνουν από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Αντί να κοιτάξουν να τελειώνουν το γρηγορότερο με τις εκλογές, ώστε να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα του τόπου, παίζουν με τον χρόνο λες και έχουν τέτοια πολυτέλεια.
Αντί να γεφυρώνουν τις διαφορές τους, μια και την επόμενη ημέρα ίσως αναγκαστούν να συνεργαστούν, διχάζουν την κοινωνία για άλλη μια φορά. Αλήθεια, έπειτα από τόσες κατηγορίες που καταλογίζουν ο ένας στον άλλο, πώς θα καθίσουν στο ίδιο τραπέζι; Πώς θα εκφράσουν τις αγωνίες ενός λαού;
Το χειρότερο απ' όλα ότι σε αυτή την αντιπαράθεση επιχειρούν να εμπλέξουν και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, που θα έπρεπε να τον έχουν έξω από το κάδρο, μια και χρειάζεται μια εθνική φωνή την επόμενη μέρα.
Ας σοβαρευτούν έστω και την ύστατη ώρα, μπας και κάποτε ξεμπλέξουμε οριστικά από το χθες και πάμε σε ένα αύριο όπου θα επικρατούν η λογική, ο πολιτικός σεβασμός και η ευαισθησία απέναντι στους πολίτες που δοκιμάζονται. Ενα αύριο στο οποίο η πολιτική κατάσταση της χώρας δεν θα συνεχίσει να θυμίζει απέραντο φρενοκομείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου